In deze stap probeer ik het kernprobleem te benoemen. Omdat het binnen design thinking gaat over complexe problemen, is het lastig (en dus ook niet de bedoeling) om meteen tot een succesvolle oplossing te komen. Dit kan zorgen voor onzekerheden over het probleem en de context. Het kernprobleem dat ik zal bespreken, komt voort uit alle data die ik verzameld heb, zowel bij mijn doelgroep als mijn stakeholders. Volgens mij bestaat dit uit twee onderdelen, die ik graag op deze pagina bespreek.
Het eerste onderdeel van het kernprobleem is de kennis van (hedendaagse) kunstenaars bij begeleiders binnen BAZART. Tijdens de focusgroep met de leidingsploeg van BAZART Turnhout schreven enkele begeleiders dit letterlijk op.
Omdat er bij aanvang al materiaal bestond, vond ik het moeilijk om in te schatten waarom de begeleiders dan niet aan de slag gingen met de activiteiten van de voorgaande jaren. Gelukkig kon docent Carry van Bokhoven hier de term ‘handelingsverlegen’ op plakken. Door het zelfgenoemde gebrek aan kennis en de bijhorende ervaring werd er niet gehandeld met de beschikbare materialen en werden eigen activiteiten in elkaar gestoken die kunst (grotendeels) achterwege lieten.
Dit zou meteen ook de inhoud van de speelkaarten van mijn participanten kunnen verklaren. Het onderdeel actualiteit werd door mij verduidelijkt als hedendaagse of actuele (kunst)link, maar werd amper omcirkeld op de speelkaarten als een element van de activiteiten. Dit wil zeggen dat de professionele kunstwereld en de populaire beeldcultuur van de deelnemers zoals Emiel Heijnen (2016) beschreef, niet vertegenwoordigd zijn binnen de meeste activiteiten van verschillende BAZART-afdelingen.
Door aan de slag te gaan met de kennis over kunst, zou de handelingsverlegenheid omgebogen kunnen worden naar handelingsbereidheid en kan er maximaal gebruik gemaakt worden van de aangereikte materialen.
Het tweede onderdeel is om de kunstlink om te zetten tot een activiteit. Het maken van spelletjes is geen probleem, dat gaven ze zelf ook aan in gesprekken en dat toonden ze in de activiteiten die ze doen, bijvoorbeeld door middel van de postkaarten. Het is voor mij, net zoals voor Amber, coördinator van Bamm!, belangrijk dat er ook bevraagd wordt wat er wel goed gaat. Enkele begeleiders schreven het maken van activiteiten juist als iets dat probleemloos verloopt.
Eén iemand kon het toen alvast mooi benoemen: het is moeilijk om zelf een kunstlink te leggen. Dit is een antwoord dat zelfs gegeven werd zonder dat ik het onderzoek had gekaderd. Het is dus echt iets waar deze persoon het hardste tegenaan liep.
Alvorens ik met dit deel van het kernprobleem aan de slag ga, dien ik eerst te werken aan de kennisoverdracht van actuele kunst. Op die manier hebben de begeleiders genoeg zelfvertrouwen om zelf een link te vinden en maken.
