LES JUF RITA

Juf Rita is de juf die vanuit het CKE drie keer per jaar bij ons in de klas komt om beeldennde lessen te geven. Wij als leerkrachten observeren en ondersteunen, om op deze manier op te pikken wat juf Hedy doet om daar weer van te kunnen leren.

Omdat dit het eerste is dat ik op deze school werk, kende ik juf Rita nog niet. Ik hoorde van collega's veel positieve geluiden over juf Rita, mijn verwachtingen lagen daarom hoog. 

Al snel had ik door dat juf Rita haar lessen erg goed had voorbereid. Ze had verschillende spullen en materialen mee én ze had een powerpoint voorbereid met de les waarover het zou gaan. De les zelf vond ik erg leuk. De kinderen mochten aan de slag met klei. Alleen was de opdracht dat ze een vliegmobiel moesten gaan maken. Waarom een vliegmobiel? Nou, dit is omdat op 30 mei voor onze school kunstwerk geplaatst zou worden die te maken heeft met DAF. Om deze reden moesten de kinderen van onze school ook iets ontwerpen wat daarmee te maken heeft, zodat we dat kunnen laten zien tijdens de opening.

Daar voel ik al frictie. Want we krijgen drie lessen per jaar, van iemand met expertise rondom beeldendende kunst en wat is onze vraag aan deze docent? Juist, het make n van iets resultaatgerichts.

Dit hoeft natuurlijk niet te betekenen dat ik als leerkracht niets kan leren van de expertise van Rita. En gezien mijn collega's zo enorm enthousiast waren, ben ik nogsteeds zeer nieuwsgierig.

Tot mijn verbazing waren de lessen van Rita echt ondermaats. Alles wat ik gelezen en geleerd heb over hoe een kunstles moet zijn, was dit niet. Er werden alleen maar gesloten vragen gesteld aan de kinderen, de kinderen mochten niet reageren en de fantasie van het kind bleef achterwege, omdat het toch echt een 'vliegmobiel' moest zijn. Op het laatste van de powerpoint liet juf Rita de laatste dia staan. De laatste dia met voorbeelden van kinderen die al eerder een vliegmobiel van klei hadden gemaakt.

Gedurende deze lessen heb ik de kinderen proberen te helpen én proberen te laten zien dat de eigen fantasie er wel mag zijn. Ik heb geluisterd naar de kinderen en ik heb ze vragen gesteld die de creativiteit bevordert in plaats van reduceert.

Toch blijft in mijn achterhoofd dat mijn collega's zo enorm enthousiast zijn over het CKE en over de lessen van juf Rita. Ziet niemand dan wat ik zie?

Vinden de leerkrachten het misschien fijn dat het hen minder tijd kost? Of zien ze niet dat de kwaliteit van deze lessen niet erg hoog ligt? Heeft dit dus te maken met eigen competentie of met gemakzucht?

Kind: 'Mijne is af,  want ik vind hem zo wel mooi'

-Mooi, dat dit er al zo in zit bij de kinderen, dat ze niet meer naar de leerkrachten toekomen om te vragen of het goed is. Ze zijn zelf tevreden dus dan is het af. Prachtig dat ik dit de kinderen al mee heb kunnen geven.-

Kind: 'Je kan ook een box doen' juf Rita: 'Ja of een koffer om allemaal spullen in te doen of een reservewiel'. 

juf Rita: 'Om 10 uur moeten de vleugels erin, want dan moeten jullie naar buiten.'

Kind: 'Juf, kan dit een bed zijn of moet het auto zijn?' juf Isa: 'Tuurlijk mag dat, het is jouw werk, jij mag erover beslissen.

 EIGEN BEWUSTWORDING

Ik merk nu ik zelf steeds meer in mijn onderzoek zit, ik een steeds beter beeld heb wie ik ben en wat ik belangrijk vind. Het wachten met het schrijven van mijn positionering is daarom de juiste keuze geweest.

Waar ik in de start van mijn onderzoek nog erg onzeker was toen Jan mij de vraag stelde over wat creativiteit nu precie is, kan ik daar nu wel antwoord op geven.

Omdat ik zie wat mijn creatieve lessen met de kinderen doen, ik zie wat er bij het kind gebeurd. Frustratie, anders moeten denken, euforie en zelfvertrouwen. Dat bereik je niet met het knutselen van een vogelhuisje. Wellicht wat trots, omdat het is gelukt om het na te maken. En wellicht die trotse volwassene, die ziet wat het kind heeft gemaakt en daar ook blij mee is. Het zorgen voor een prachtig resultaat.

Steeds meer begin ik zelf te zien wat creativiteit in mijn klas doet. Omdat onze klas de hoofdvakken centraal stelt, werken onze kinderen (en mijn collega's) mega hard om die doelen te bereiken. Echter vergeten we soms het belang van de andere vakken en vergeten we te zien wat deze vakken voor meerwaarde kunnen hebben.

Door mijzelf hierin te blijven ontwikkelen, de juiste 'lessen' aan te bieden en de juiste vragen te stellen, merk ik dat ik zelf ook vooruitga in mijn expertise  als leerkracht met een passie voor creativiteit. 

 CREATIVITEIT BIJ HET KIND

Mijn klas, mijn lieve groep 4B. Ze werken zo ontzettend hard en ze scoren hoog op spelling, lezen, taal en rekenen. Mijn klas is gebaat bij structuur en duidelijke kaders. Alles daar buiten is soms wat eng en spannend.

De eerste les van crea heb ik meteen de toon proberen te zetten in mijn klas. 'Lieve groep 4B, bij rekenen en spelling is er een goed en een fout, bij crea niet.'. Bij elke crea opdracht geef ik enkele kaders, deze kaders staan vast en wil ik dat het kind naleeft. Maar daarin is erg veel ruimte voor vrijheid en het zelf ontdekken. Ook speel ik in op de verschillen van elk kind binnen het creatieve proces, dat dit er mag zijn en dat we dit van elkaar waarderen. Ook hoop ik dat ze gaan leren, dat ze trots mogen zijn op hun eigen werk, dat ze hierin het zelfvertrouwen kunnen ontwikkelen. Ieders werk is anders, uniek. Ieders werk heeft iets speciaals, iets creatiefs. Ik hoop dat ik ze mee kan gaan geven dat ze dit zien. 

REMY

Een enorm sterke leerling gekeken naar de hoofdvakken. Wel bang wanneer de structuur wegvalt. Wanneer er ruimte is voor nadenken én wanneer ik als leerkracht geen bevestiging geef.

Remy klapte dicht bij mijn eerste crea les. 'Juf ik snap het niet, wat is nu de opdracht?' 'Juf is dit goed?' 'Juf kun je mij helpen?' 'Juf ik stop ermee'. Zelfs tot op dat punt dat hij gooide met zijn crea werkje en moest huilen.

Ik snapte hem volledig. Ze hadden hiervoor bij crea namelijk altijd een voorbeeld en een stappenplan. Die was er nu niet. En dan kreeg hij ook nog niet de bevestiging van mij dat hij het goed deed. 

Ik probbeer de kinderen opnieuw te kneden, opnieuw terug te brengen naar hoe ze als kleuter binnenkomen. Remy is een specifiek voorbeeld van een kind die zo meegaat op het schoolse stramien en waar eigen creativiteit volledig wegvalt. In het vertellen van verhalen is Remy namelijk erg creatief, hij vertelt hele verhalen waarbij zijn fantasie de vrije loop krijgen.

Dus ik wist dat ik hetgeen wat Remy heeft bij het vertellen van verhalen, ook weer moest aanwakkeren bij het bezig zijn met crea.

Dit begon toch bij bestiging. 'Wauw, kijk wat voor moois ik hier zie, ik zie.. en...'. Ook inspireerde ik Remy. En ik bleef de juiste vragen stellen.

Daarnaast blijf ik de kinderen vragen 'wat vind jij mooi aan je eigen werk?'. Ik merk dat Remy steeds beter wordt in het loslaten, fantasie gebruiken en het niet willen vergelijken met anderen.

Het feit dat ik inmiddels Remy meteen enthousiast aan de slag zie gaan wanneer ik mijn crea opdracht heb uitglegd, doet mij goed. En als hij dan aan het einde van de les terugkomt met zijn werk en zegt; 'Juf, kijk ik vind hem goed, hij is mooi'. Dat maakt mijn dag.