Tijdens mijn bezoek aan het ziekenhuis in Tilburg nam ik de tijd om verschillende routes te verkennen. Mijn nieuwsgierigheid bracht me naar een opvallende stilte- en ontmoetingsruimte binnen het ziekenhuis. Na het lopen van diverse routes kwam ik aan in deze ruimte, waar ik bijna drie uur doorbracht. Tot mijn verbazing kwam er gedurende deze tijd geen enkel persoon. Zelfs tijdens de lunchpauze, toen zowel bezoekers als personeel de gelegenheid hadden om de ruimte te gebruiken, bleef het opmerkelijk stil.
Wat deze stilte- en ontmoetingsruimte nog interessanter maakte, was de culturele diversiteit die er te vinden was. In dezelfde ruimte bevonden zich gebedsplekken voor verschillende culturen. Een Mariabeeld de bijbel, een kleedje voor het gebed aan de Koran ect. Deze observatie herhaalde zich ook in de stilte-ontmoetingsruimte van het ziekenhuis in Utrecht.
Een aspect dat mij opviel, was de toegankelijkheid tot gesprekken. In beide ziekenhuizen waren er voldoende aanwezigen om contact te kunnen opnemen met, vrijwilligers en leden van Geestelijke Verzorging & Ethiek, die beschikbaar zijn voor een luisterend oor. Zelfs als je alleen zit en de behoefte hebt in een gesprek, is er altijd de mogelijkheid om contact te maken.
Al met al waren mijn observaties boeiend, maar ik kon niet ontkennen dat de minimale bezetting van de stilte- en ontmoetingsruimte me teleurstelde.
