Interview met Joris, hij hoorde voor het eerst over ongesteldheidsklachten tijdens een film. 

Joris groeide op als enig kind in een gezellig huis met zijn moeder en vader. Gesprekken over onderwerpen als ongesteldheid kwamen bij hem thuis zelden aan bod. Het was simpelweg niet iets waar zijn ouders het vaak over hadden, en voor Joris bleef het onderwerp lang vaag. Wat hij erover wist, kwam vooral uit films of series die hij met vrienden of alleen keek. In de gezondheid- en biologieklas op school kreeg hij wel wat uitleg, maar dat bleef oppervlakkig en gaf hem slechts een basisbegrip. Eerlijk gezegd, bleef ongesteldheid voor Joris iets abstracts, iets waar hij weinig over nadacht.

Pas toen hij zijn eerste serieuze vriendin kreeg, kwam hij erachter hoe menstruatie écht werkte. Hoewel zijn ex-vriendin er niet heel veel last van had, was haar menstruatie toch vaak aanwezig in hun relatie. Soms was ze moe of even wat minder energiek, maar ze deed het af als iets wat erbij hoorde en klaagde niet snel. Joris betrapte zichzelf erop dat hij de impact van ongesteldheid daardoor ook niet helemaal doorzag. Het was ‘normaal,’ iets wat vanzelf weer wegtrok.

Maar toen kwam ik in zijn leven.

Vanaf onze eerste maanden samen merkte hij al dat het voor mij heel anders was. Elke maand brengt het een enorme pijn mee, en daar bovenop heb ik ook last van PDS (prikkelbare darmsyndroom), wat de pijn alleen maar versterkt. Voor Joris was het een eye-opener; hij zag de strijd die ik elke maand opnieuw leverde en werd geconfronteerd met de realiteit van hoe zwaar menstruatie kan zijn.

Ookal was het nieuw voor hem begreep hij gelijk hoeveel pijn ik heb en had gelijk begip ervoor. Hij was geschokt door hoe het internet en de maatschappij deze pijn soms zo onopvallend maakte en afdeed als iets kleins. Nu leerde hij dat het voor veel mensen juist enorm veel impact heeft en dat iedere ervaring uniek is.

Toch ging hij er niet voor weg. Integendeel: hij stond aan mijn zijde. Elke keer als de pijn toesloeg, bleef hij bij me en helpt mij op de momenten dat ik die het meest nodig heb. Hij luistert naar mij, begrijpt mij zonder oordeel, en bied altijd zijn steun aan op alle mogelijke manieren.

In onze relatie heeft Joris niet alleen mij beter leren kennen, maar ook een waardevol inzicht gekregen in iets dat hij eerst nauwelijks begreep. Ik hebt iemand aan je zijde die mij niet alleen wil begrijpen, maar ook actie onderneemt om je te steunen. 

Persoonlijke empathie, zoals die van mijn vriend, toont de kracht van individuele steun in een wereld die vaak anders kijkt naar menstruatiepijn. Het laat zien dat één begripvolle persoon al een verschil kan maken en dat elke daad van oprechte betrokkenheid bijdraagt aan het doorbreken van bredere misverstanden en taboes rondom dit onderwerp.

Interview met AI, hij/zij staat vol met feiten. Hoe vind hij/zij hoe dit aangepakt moet worden? Dit is een stukje uit ons gesprek.

Hoe denk je dat vrouwen omgaan met extreme ongesteldheidsklachten?

Vrouwen met extreme menstruatieklachten of endometriose passen vaak hun leven aan door pijnstilling, rust, en speciale diëten. Ze moeten soms hard vechten om serieus genomen te worden door medische professionals. Ondanks de pijn proberen velen hun dagelijkse activiteiten vol te houden, wat moeilijk kan zijn. De aandoening beïnvloedt vaak hun werk en sociale leven. Ondersteuning van naasten en zorgverleners is cruciaal.

Wat vind je ervan dat dit gebeurd?

Het is zorgelijk dat veel vrouwen met ernstige menstruatieklachten niet serieus worden genomen. Dit toont aan dat de gezondheidszorg beter moet omgaan met vrouwenklachten. Meer begrip, onderzoek en betere zorg zijn nodig zodat vrouwen niet hoeven te vechten voor de juiste hulp.

Hoe denk je dat dit komt?

Dit komt door historische ongelijkheid in de medische zorg en een gebrek aan kennis over aandoeningen zoals endometriose. Vrouwenklachten worden vaak onderschat, en er is te weinig onderzoek, waardoor artsen ze niet altijd goed herkennen of behandelen.

Hoe zouden we dit kunnen verbeteren? Wat kunnen vrouwen beter doen wanneer ze klachten hebben? hoe zou dit hun makkelijker gemaakt kunnen worden? 

Meer onderzoek en betere medische training zijn nodig om vrouwenklachten zoals endometriose serieus te nemen. Vrouwen kunnen baat hebben bij assertiever hun klachten te uiten en om een tweede mening te vragen. Toegang tot specialisten en goede voorlichting zou het proces voor vrouwen makkelijker maken.

Wat als er na 5x aanbellen bij de dokter nogsteeds geen gehoor komt rondom de klachten? 

 Als er na meerdere pogingen om een afspraak te maken met de dokter nog steeds geen gehoor komt, zijn er verschillende stappen die je kunt overwegen:

1. Andere Dokter: Zoek een andere arts of specialist die misschien meer ervaring heeft met je klachten en bereid is om te luisteren.

2. Tweede Mening: Vraag om een doorverwijzing naar een andere specialist of zorgverlener, zoals een gynaecoloog of een maag-darm-leverarts.

3. Documentatie: Houd een gedetailleerd dagboek bij van je symptomen en ervaringen, zodat je deze kunt delen tijdens je afspraak.

4. Hulp van Familie/Vrienden: Vraag een familielid of vriend om je te vergezellen naar je afspraak, zodat ze kunnen ondersteunen en meehelpen om je klachten duidelijk te maken.

5. Patiëntenvereniging: Neem contact op met een patiëntenvereniging voor informatie, steun en advies over hoe verder te gaan.

Door deze stappen te ondernemen, kun je hopelijk de juiste aandacht en behandeling voor je klachten krijgen.

Vind je dat de verantwoordelijkheid bij de vrouw met klachten moet zijn of bij de doktoren/klinieken/ziekenhuizen?

De verantwoordelijkheid voor het serieus nemen van gezondheidsklachten ligt zowel bij de vrouw als bij de medische professionals.

Interview met Beatrice, ze is Amerikaans en heeft ernstige PDS. 

Het begon op haar 19e, ze was op vakantie en had daar een bacteriele infectie in haar darmen gekregen. Na twee keer een zware antibiotica kuur te moeten doen bleven de klachten aanwezig. Ze heeft heel lang moeten aandringen om aan te geven hoe ernstig haar pijn was tot ze gehoord en serieus genomen werd. 

''Wanneer iemand PDS heeft is dat moeilijk uit te sluiten via een kijkonderzoek, daarom hebben we heel veel onderzoek gedaan om zeker te zijn dat het bijvoorbeeld geen endometriose is. Niks kwam naar voren na alle onderzoeken en toen in PDS vastgesteld'', verteld Beatrice

Ze heeft na heel veel jaar eindelijk een soort ritme gevonden hoe ze met de minste pijn kan leven (er bestaat geen medicatie voor), zo eet ze bijvorbeeld geen gluten en slikt ze homeopatische pilletjes wat bestaat uit een soort pepermunt, dit zorgt voor een rustiger gevoel in de maag.

Toch blijft PDS een raar verschijnsel waarin je nooit kan voorspellen wanneer je plots pijn kan krijgen. Zo heeft ze altijd nog veel extra verschijnende klachten tijdens de ongesteldheid of als ze iets perongelijk net iets te snel of te veel van eet.

Ze heeft leren leven met de pijn, ookal went het nooit. 

Ik heb in totaal 3 interviews afgenomen. Elk interview bevat een ander zicht op het onderwerp 'ongesteldheidspijn'. Tijdens het gesprek komt er een gevoel/herkenning naar boven en dat gevoel heb ik overgezet naar een beeldend object.

                   Interviewen

Het nut word vaak pas erkend in geval van een brand, wanneer snel handelen vereisd is.

Het belang van het afweten over endometriose is belangrijk, wanneer je klachten ervaart is dat niet normaal en moet je gouw onderzoek laten doen om uit te sluiten wat er aan de  hand is. Vaak wordt de pijn pas erkend wanneer je er anders door moet leven. Maar in het geval van endometriose is hierdoor je vruchtbaarheid al afgenomen

Het lijkt misschien mooi, maar het heeft scherpe, pijnlijke punten die verborgen en moeilijk te navigeren zijn.

Dit weerspiegelt de  complexiteit en de  uitdagingen die vrouwen met endometriose en ongesteldheidsklachten ervaren.

Beatrice heeft moeten leren leven met PDS door haar levensstijl en dieet aan te passen om haar symptomen te verminderen, hoewel er geen perfecte oplossing is. Net zoals het pannenkoekplantje flexibel moet zijn in verschillende omgevingen, past Beatrice zich aan de constante veranderingen in haar gezondheid en probeert ze manieren te vinden om te floreren ondanks beperkingen.