Tekenen is een lichamelijke, beeldende vorm van denken. Het is een manier om binnen- en buitenwereld, theorie en maken, reflectie en handelen te verbinden - of wellicht zelfs deze tegenstellingen te overstijgen. V oor mij als kunstenaar en educator is het een manier om lijnen uit te zetten voor leren, voor mijzelf en anderen. Ik wil met dit praktijkgerichte onderzoek deze intuïtie, dat tekenen een motor kan zijn in makend en beeldend leren, testen en bevragen. Verder wil ik onderzoeken in hoeverre tekenen een dialogische opvatting van leren en denken ondersteunt die het individu en diens proces nadrukkelijker ziet in relatie tot een (sociale) omgeving. Aangezien dit gaat om het bewust vormgeven van een artistiek proces als een leeromgeving, zie ik hierin een belangrijke rol voor een grondige reflectie op de opdracht als een vehikel voor artistiek handelen. Ik wil onderzoeken hoe kunstenaars zichzelf opdrachten geven, wat de geschiedenis van de opdracht in het kunstonderwijs is, en wat deze twee perspectieven met elkaar te maken hebben.