Marlene Dumas – ‘(A kinder) Fear of Babies’ (1985), Kunstmuseum Den Haag

 

  • Titel (A kinder) Fear of Babies
 
  • Datum 1985
 
  • Afmetingen 29,6 x 21 cm (12 x)
 
  • Materiaal krijt, potlood en waterverf op papier
 
  • Collectie Kunstmuseum Den Haag
 
  • Beschrijving   Marlene Dumas (Kaapstad, 3 augustus 1953) is een in Zuid-Afrika geboren kunstenares. Zij woont en werkt sinds 1976 in Amsterdam. Het oeuvre van Marlene Dumas gaat zeker niet alleen over het moederschap, maar het maakt er wel een belangrijk deel van uit. (A kinder) Fear of Babies, 12 prenten van verwrongen baby-gezichtjes, zoals ze eruit zien net na de geboorte, is schatplichtig aan Modersohn Becker en Kollwitz. Hier wordt niet geïdealiseerd, de baby’s zijn onduidelijke schepsels die hun vorm nog moeten gaan vinden. In dit werk zit alles: de angst voor het leven en dood samengevat als angst voor het moederschap die draait om die ene grote vraag: zal ik het wel goed doen? Dumas is duidelijk een kind van Modersohn Becker en Kollwitz die korte metten maakten met de geïdealiseerde verbeelding van het moederschap.


    Twaalf tekeningen van krijsende baby’s. Waarschijnlijk krijsen ze niet allemaal, of helemaal niet, maar dat is het gevoel dat is blijven hangen als ik eraan denk. Door hoe de baby’s getekend zijn, met die enorme kale hoofden, met verwrongen satanische lachjes, op kleine hulpeloze lijfjes. Fear of babies, heet het werk, bestaande uit drie rijen van vier tekeningen, met elf baby’s. Getekend met zwart krijt, penseel, grijs potlood, waterig geel, rood en wat groen.


    Een andere grotere tekening aan de wand geeft in een paar streken weer hoe een baby een liggende vrouw lijkt te vermoorden door haar keel dicht te knijpen, terwijl het beeld tegelijkertijd een ander beeld oproept, die van een liefdevolle omhelzing van moeder en kind. Ik weet meteen weer waarom ik zo van haar werk houd. Deze werken ‘ken’ ik al heel lang, ze zijn meer dan vijfentwintig jaar geleden gemaakt. Ik weet nog wel dat ik het een openbaring vond, dat een vrouwelijk kunstenaar het leven zo weergaf. Zo rauw, alsof ze met die tekeningen zei: maar hé, zien jullie niet hoe het echt is?