Woensdag 6 november heb ik mijn breaching experiment uitgevoerd. Dit heb ik gedaan door mijn familie te intimideren. Ik woon thuis met mijn oouders en oudere broer. Tijdens mijn onderzoek wilde ik graag in de schoenen van iemand die intimideert stappen, maar dit wilde ik niet doen bij wildvreemden. Om dit toch te ervaren leek mijn familie hiervoor de perfecte kans. Door met hen achteraf in gesprek te gaan kom ik ook meer te weten over hoe intimidatie ervaren wordt. De dag dag ik mijn experiment heb uitgevoerd was een gewone doordeweekse dag, waarop iedereen moest werken. Ik heb het experiment dus in de ochtend en in de avond uitgevoerd. Mijn voornaamste doel was om heel aanwezig te zijn, op een onprettige manier.
- 's Ochtends toen iedereen net wakker was begon het experiment gelijk. Ik ging gelijk de badkamer in, waardoor ik als eerste was en de rest moest wachten.
- Toen ik beneden kwam heb ik sleutels verplaatst, een in de achterdeur en de andere heb ik op de eettafel gelegd.
- Bij de eettafel zit iedereen eigelijk altijd op dezelfde plek. Deze avond ben ik op de plaats van mijn broer gaan zitten.
-'s Avonds zat mijn vader met onze kat op de bank. Deze heb ik toen van zijn schoot afgepakt.
- Tot slot kwam ik telkens iets te dichtbij iedereen. Ik probeerde dit op een manier te doen waarop het niet al te veel opviel, maar het wel onprettig was.
Wat valt op?
- Toen in mijn familie intimideerde vonden zij het niet ernstig genoeg om er iets van te zeggen, maar het was wel vervelend. Ik denk dat dit te verbinden is met straatintimidatie. In veel situaties doet een slachtoffer namelijk niks, omdat deze persoon niet een overdreven reactie wil geven.
- Aan het begin vond ik het intimideren heel spannend, maar uiteindelijk werd het een soort van leuk. Ik vraag me af of mensen die intimideren dit ook ervaren en het daarom doen.
