Dit museum bevat een hele ruime collectie aan oude spullen, veelal vanaf 1920. Ook is er een 'winkelstraat' nagebouwd met zaakjes die vroeger heel gebruikelijk waren in het Nederlandse straatbeeld. Denk aan een snoepgoedwinkel, een bakker, een tabakszaak, de allereerste Blokker, etc.
Ik ben naar het museum van de 20e eeuw geweest in Hoorn. Ik was enorm benieuwd wat ik hier zou treffen, en of ik andere bezoekers kon observeren.
De oudste vrouw was (tot dusver ik dat kon horen en zien) de hele tijd aan het woord. Bij elke ruimte waar je langsloopt, had ze vanalles te vertellen. Het viel mij ook op dat de 2 andere vrouwen veel vragen stelden.
Ik had ook moeite met achterhalen wat hun verstandshouding was, maar achteraf gezien waren het misschien 2 zussen met hun moeder.
Ik heb gedurende de dag 1 groepje mensen kunnen observeren. 3 vrouwen van middelbare tot hoge leeftijd, waarvan 1 in een rolstoel voortgeduwd werd.
De oudste vrouw was (tot dusver ik dat kon horen en zien) de hele tijd aan het woord. Bij elke ruimte waar je langsloopt, had ze vanalles te vertellen. Het viel mij ook op dat de 2 andere vrouwen veel vragen stelden.
Ik had ook moeite met achterhalen wat hun verstandshouding was, maar achteraf gezien waren het misschien 2 zussen met hun moeder.
De route van het museum was dusdanig opgezet dat je niet direct elkaar in de wegloopt. Dat is super als je gewoon het museum bezoekt, maar niet als je een oogje in het zeil wil houden.
Ik vond de verzameling van het museum enorm vet. Ze hadden veel audiovisuele apparatuur vanaf eind 19e eeuw. Zo hadden ze bijvoorbeeld een hele stelling vol met oude televisies. Enkele televisies stonden aan en speelden oude programma's af.
Wat voor mij de ervaring brak echter, was dat de televisies (die iets afspeelden) aangepast waren om ouder te lijken - ze hadden een hedendaagse monitor in een oude tv gemonteerd. Voor mij is dit een belangrijke ondervinding ten aanzien van de uiteindelijke expositie.
Dit vind ik ook een interessante vondst, die de relatie tussen mens, maatschappij en technologie op een andere manier belicht. Ik had er nog nooit van gehoord dat je in de eind jaren 50 als particulier een luistervergunning nodig had voor je radio.
De PTT stuurde ook daadwerkelijk controleurs naar gezinnen om te checken of ze een geldige luistervergunning hadden. PTT moest namelijk geld heffen op radiolusiteraars.
De beroemde PMC catalogus van de Albert Heijn. Opmerkelijk is dat de PMC catalogus ervoor heeft gezorgd dat veel Nederlanders toegang kregen tot een koelkast. Zie citaat van Stichting Albert Heijn Erfgoed hieronder.
Dit is voor mij misschien wel het toppunt van vervreemding. Het is een tijdcapsule, wat sterk in contrast staat met de huidige situatie. Waar Albert Heijn tegenwoordig pretendeerd zeer bewust te zijn, verkochten ze vroeger huismerk shag. Sterker nog, ze verkochten 'proef-pakketjes' voor een schamele f 2,05.
Er is bijzonder weinig te vinden over dit fenomeen. 1 bron heeft het enigzins gecatalogiseerd. Door de logo weten we dat het uit de jaren 90 komt. Ik meen dat Albert Heijn dit op een gegeven moment verving voor Kornet (tevens een huismerk shag).
Marktplaats staat vol met (surrogaat)tabak wat bijna 100 jaar oud is, maar dit zal je er niet treffen. Dat is een extra laag aan mysterie wat het nog interessanter maakt voor mij.
Het ontwerp is een juxtapositie van de standaard shag-ontwerp (Drum, Samson etc), maar dan met een Albert Heijn logo erop geplakt.
Ik vind het moeilijk om in woorden te duiden, maar dit object maakt veel in mij los. Als ik denk aan 'vervreemding' denk ik al gauw hieraan. Met name ook als ik denk aan wat voor soort gevoel ik wil opwekken bij anderen.
