Tast experiment
Verschillende structuren laten voelen. Wat voor herinneringen brengt dit op bij verschillende personen?
Riet:
Respondent 1: Ik moest eerst denken aan het zeilen, daar hadden we altijd van die bamboestokken. En ook aan de tuin van thuis. Wij hebben ook een rieten hech gehad.
Respondent 2: Wij hadden vroeger in de tuin een soort schutting, dat ook van riet gemaakt was. Dat het zo geweven is. Eerst dacht ik dat het bamboe was, want dat hebben we ook in de tuin gehad. Het deed me heel erg aan de tuin denken.
Respondent 3: Ik moest denken aan strootje trekken. Dat deden wij vroeger altijd met m'n broertjes. Als je dan het kortste strootje had dan had je verloren of als je de langste had, mocht je beginnen met een spelletje.
Respondent 4: "Ik moest denken aan het spelletje Mikado."
Respondent 5: "Ik moest denken aan sateprikkers."
Hout:
Respondent 1: De stok gooien voor mijn oma’s hond. Ja, nat en houd, dus hond.
Respondent 2: In het begin was ik even in de war. Ik dacht hout, dus meubels maar het is nat. Toen moest ik heel erg aan school denken. Dan hadden we buiten wel hout liggen, daar kon je mee bouwen of spelen ofzo. En van die bankjes, van die houten dingen, dan ging je buiten spelen en voelde je dit.
Respondent 3: De tuin van mijn opa en oma. Daar gingen we altijd helpen met alle kleinkinderen met bomen die waren omgevallen. Die gingen we dan hakken in blokjes voor het vuur. Dit lag altijd buiten en was ook een beetje nat hout.
Respondent: 4 & 5: "De openhaart."
Mos en schors:
Respondent 1: “Bos. Een niet lekkere structuur.”
Respondent 2: “Het bos. Toen ik bij mijn opa en oma was, ging ik altijd bomen klimmen. En dan ging mijn opa altijd mee de boom in klimmen. Dat je dan die boom en het mos voelt.”
Respondent 3: “Het bos, mijn ouders woonden naast een bos dus daar waren we elke dag.”
Respondent 3 & 4: "Het Bos. Wandelen door het Drenthsche bos."
Steen:
Respondent 1: “Stenen. Ik moest aan het steentjes gooien denken, met mijn opa en oma in Scheveningen. Of het stenen verzamelen met mijn moeder, dat heb ik ook gedaan. En dan met mijn broer zoeken naar platte stenen om te ketsen. Hij kon dat heel goed, ik niet.”
Respondent 2: “Ik weet het niet zo goed. Ik moest graven denken in de aarde ofzo. Ik ging ook met mijn opa en oma naar de Veluwe. Daar had je een museum waar je naar beneden kon in een soort reis onder de grond. Daar had je ook van die stenen die ze dan in de aarde hadden gevonden. Dus ik moest aan natte aarde denken.”
Respondent 3: “Wij gingen vroeger altijd op vakantie naar Zwitserland. Dan gingen we lopen door de bergen en van die dammetjes bouwen bij stroompjes. Daar gingen we grote stenen verzamelen om die dammetjes te bouwen.”
Respondent 4 & 5: "Ook weer aan Drenthe en de vuurstenen daar. Ook aan het graf van opa, daar liggen vuustenen omheen."
Vacht:
Respondent 1: “Mijn eigen bontjas die ik heb gehad. En de stiefmoeder van een vriend van mij zet dieren op, dus die heeft ook zo’n vacht gehad.”
Respondent 2: “Een mand die mijn hond heeft gehad. Of aan een jas.”
Respondent 3: “ Mijn konijn dat ik vroeger heb gehad.”
Soundscape
Een soundscape van de herinneringen met een echo effect om een verwarrende ervaring te geven. Dit verwarrende effect duidt op hoe een dementerende zich ook kan voelen.
Idee 2: Ik ga op reis en ik neem mee
Zintuigelijke koffers die gevuld worden met herinneringen. Hierbij. zou nog een souandscape kunnen worden afgespeeld.
Soundscape met geluiden die passen bij de voelelementen. Deze geluiden kunnen je juist helpen bij het herinneringen opdoen of in de war brengen.
Beschrijvende tekst:
Texturen, geuren en geluiden brengen vergeten beelden terug. Ze vullen de koffers die door dementie bij ouderen met een migratieachtergrond soms leeg lijken. Het herinnert ons dat zorg aan dementerende ouderen met een migratieachtergrond geen vaste route kent, maar vraagt om afstemming, gevoel en meebewegen met iemands behoeften. Hoewel de behoefte aan zorg, liefde en erkenning universeel is, vraagt de manier waarop we hieraan voldoen om nuance, een open hart en een luisterend oor.
Als mensen het gevoel ervaren van een verdwijnend zelf, hoop ik dat we ons des te meer bewust worden van het voorrecht om herinneringen te hebben. Herinneringen die ons vormen als individu en ons laten begrijpen wie we werkelijk zijn. Samen vullen we de koffers opnieuw met herinneringen. Voel, ruik, luister en laat je raken door de diversiteit van ieders verhaal.
Uiteindelijk heb ik gekozen om te exposeren met idee 2. Reiskoffers staan symbool voor reizen, migratie en het meenemen/vergeten van herinneringen. Bij dementie raken woorden en herinneringen soms verloren, maar tast en gevoel blijven vaak nog lang intact. Door voelelementen te gebruiken, geef je een kans om op een intuïtieve manier in contact te komen met herinneringen en emoties.
Het nodigt mensen uit om de koffers te openen en te ontdekken wat erin zit, wat zorgt voor een speelse en interactieve benadering. Zelf vond ik dat deze uitwerking mijn boodschap beter overbrengt.
