De stoep.
Dat ene stukje voor je huis wat een soort niemandsland is. Een overgangszone van prive (je huis) naar openbaar (de straat). Waar de een graag voor zijn huis zit en picknicktafel neerzet. Terwijl de ander daar zo min mogelijk van moet hebben.
De stoep is misschien met name bekend als een plek waar je makkelijk van a naar b kunt komen, maar wat ook een plek is waar korte vluchtige ontmoetingen ontstaan.
Dat toe-eigenen van de stoep begon mij pas echt op te vallen in de coronatijd. In die periode ben ik naar Amsterdam verhuisd en ben ik op mijzelf gaan wonen. Met het idee om Amsterdam te leren kennen. Nieuwe mensen, een studie, lekker naar de kroeg gaan noem het maar op.
Maar wat we nog wel weten, alles was dicht.
Om dus toch een beetje de stad te leren kennen en ook mijn eigen nieuwe buurt. Was mijn favoriete bezigheid: Wandelen.
Tijdens dat wandelen viel het mij al vrij snel op dat we massaal met ze allen voor het huis zaten. Met de stoep als verlengde van je huis waar mensen op afstand contact konden maken en het zagen als een soort tweede woonkamer. Een plek waar je makkelijk gedag tegen elkaar zegt, en waar mensen zonder te veel verplichtingen kunnen ontmoeten.
Ik begon steeds meer in te zien dat een gezonde fysieke inrichting van de buurt zorgt voor een gevoel van vertrouwen en sociale binding versterkt.
