Op 21 Oktober heb ik iemand gesproken van de Gemeente Utrecht. Haar functie als Coördinator Voetgangersaanpak is een nieuwe baan binnen de Gemeente. Utrecht is een echte fietsstad en met een nieuw “beleid” wil Gemeente Utrecht naast een fietsstad ook de voetganger op plek één zetten.
Tijdens dit gesprek ging het dan met name ook over het concept van de nieuwe Beleidsnota Utrecht. #Voordevoetganger met deze hashtag wordt het bestand ingeleid, mooi dat een stad de voetganger op plek 1 wil zetten want dat is zeker nog niet een vanzelfsprekend iets, kijk maar naar Almere daar wordt vrijwel alles nog met de auto gedaan.
Bij de Gemeente Utrecht willen ze het omdraaien, ‘Als we starten bij de ruimte om te lopen, fietsen en groen, draaien we het ontwerp om. Dat kan niet overal, maar daar waar we de voetganger voorop zetten, volgt de ruimte voor overig verkeer zoals OV en (deel)auto’s.’ (bron Gemeente Utrecht'.
Wat ik moeilijk vond aan dit gesprek is dat de kernwaarde er wel over ging dat de mens voorop staat, maar zie je in dit soort beleidsstructuren dat in de fysieke ruimte terug? Het gaat niet alleen over een pad aanleggen zodat er meer ruimte ontstaat op de stoep en de voetganger, het gaat over binnen de huizen. En dat trek je door, op de stoep.
In dit gesprek ging het al snel terug naar beleid en vond ik het best moeilijk om een gesprek te voeren waar ik nieuw soort perspectief zou krijgen. Als ik terug kijk op hoe ik het gesprek heb gevoerd was dit voor mij een nieuwe ervaring en zou ik de volgende keer graag meer opzoek gaan naar een meer persoonlijke laag achter dit verhaal. De beleidsnota die wij hebben behandeld is nog in de conceptfase dus dit was wel interessant om in te zien, aangezien dit een plan is wat nog gepubliceerd moet worden.
