Het Breaching experiment

Een middag lang op de stoep een openbare woonkamer, op de Wibautstraat in Amsterdam

 

Op dinsdag 5 November heb ik een stuk stoep toegeëigend op de Wibautstraat. Hier heb een openbare woonkamer geopend waar ik een middag lang aan het verblijven was. De Wibautstraat is een druk bezochte stadsstraat waar mensen met name in transitie zijn. Hier wordt de stoep met name gebruikt om van A naar B te komen.

 

Voor mij was het belangrijk om een stoep te kiezen waar mensen veel in beweging zijn, juist in de zijstraten, de woonwijken komt het toe-eigenen van de stoep voor en op dit soort plekken vrijwel niet, om hier een stuk stoep toe te-eigenen zorg ik ervoor dat ik met deze actie een onderdeel van iemands zijn dagelijkse activiteit/route doorbreek.

 

In de voorbereiding ging er aantal werk aan vooraf. Ik begon met een lijstje te maken voor mijzelf die ik steeds meer ging inkorten om met een kort, niet al te ingewikkeld plan te komen.


Tijdelijke openbare woonkamer, Dinsdag 05-11, Locatie…..

Woonkamer creëren op een groot stuk stoep langs een drukke straat/ stadsstraat.

Hoe creëren: Vloerkleed, bank, plant, inrichting die ECHT lijkt op een woonkamer niet een plek waar spullen gedumpt zijn.

Iets organiseren: Koffie en thee, sjoeltafel, spelletjes.

Hoe documenteren: Filmen, telefoon en camera van Isa

Wat wil ik hiermee: Bewustwording creëren dat de openbare ruimte ook als verblijfruimte dient.

 

Na het opstellen van dit lijstje ben ik begonnen met het uitzoeken van spullen voor op de stoep. Ik had geluk, want op dat moment moest ik het tuinhuisje van mijn vader opruimen, waarbij alle spullen eruit moesten. Ik vond daar een vloerkleed, een stoel en een kapstok, die ik na het experiment direct naar de kringloop kon brengen. Verder heb ik mijn eigen bank gebruikt, een campingtafel waarop ik een kleed heb gelegd, en nog wat kleinere spullen, zoals een plant, toegevoegd aan mijn woonkamer.

 

Tijdens het experiment hebben twee mensen mij geholpen, wat zeker nodig was voor het verplaatsen van de spullen en het documenteren van het experiment. Bovendien zorgden zij voor een echt woonkamergevoel, alsof je gezellig met twee vrienden op de bank zit.

 

Het experiment was zeker geslaagd, er zijn vele gespreken ontstaan vooral door mensen uit de buurt. Mensen gaven aan dat ze het heel leuk vonden, wilde er bij komen zitten en bracht het ook nostalgische gevoelens op naar vroeger, waar “alles beter was”. Ik heb een aantal gesprekken gevoerd over de verandering van de stad en het gemis van de menselijke maat.

 

Ondanks dat er veel gesprekken zijn ontstaan, mensen opvallend aan het kijken waren,  foto’s gingen maken, en zelfs de journalistieke afdeling van de Hogeschool van Amsterdam er een reportage van wilde maken. Waren er ook heel veel mensen die echt gewoon doorliepen en er nou niet bepaald naar omkeken. Ik kreeg de indruk dat mensen die uit de omgeving komen graag contact wilde maken en dat ook wel beetje missen, deze mensen kwamen bijvoorbeeld van de bakker of iemand was onderweg naar een drogist.

 

Het documenteren van het experiment heb ik in verschillende videofragmenten aangegeven. Waar ik nu nog tegen aanloop is het recht van privacy voor de mensen, aangezien niemand weet dat dit een experiment was, dus voelt het ook een beetje onethisch dat ik stiekem mensen heb gedocumenteerd en eigenlijk ook een beetje voor de gek heb gehouden. Ik wil daarom deze beelden echt alleen gebruiken om te analyseren een aan te tonen hoe dit experiment is verlopen maar wil ik dit wegens privacy niet verder uploaden.

 

Kortom dit experiment was voor mij zeker geslaagd, om op deze manier verschillende interacties te analyseren die zijn ontstaan door een stuk stoep toe te eigen, ik ben blij dat er eigenlijk alleen maar positieve reacties waren en dat het bij mensen ook bepaalde emoties hebben opgeroepen.

Twee video´s in gesprek met bewoners op de stoep, niet beschikbaar wegens privacy redenen