Gedicht “met de stroom mee”

Het verleden

Mijn verhaal begint al miljoenen jaren geleden.

Toen in Nederland de rivieren zowat het hele land beklede.

Nederland was één grote riviervlakte.

Wij stroomde wild en verlegden ongehinderd onze bedding waarbij wij wel eens een boom om knakten.

Er ontstond een balans van zand- en grindbanken opruimen en weer opbouwen.

Ijstijden en warmere periodes wisselden elkaar af dat kan je als natuurlijk beschouwen.

Mijn uiterlijk veranderende mee met het weer.

Tijdens koudere periode ging ik met vele kleine stroompjes door het landschap die met elkaar verweven werden, wat zorgde voor veel sfeer.

Mijn stroom vertraagde en maakte nu sierlijke bochten. Het was nu niet langer gevlochten.

Heden

Toen kwam er iets nieuws op mijn pad een nieuwe soort die ik nog niet gezien had. Zij maakten dankbaar gebruik van het leven dat ik met mij meebracht en namen regelmatig een bad.

Zij voegden nieuwe woorden toe in de zinnen van mijn verhaal. Zo startten zij met het bouwen van Nederzetting langs mijn oevers dit deden zij lokaal.

Om zichzelf tegen mij te beschermen begonnen zij met het maken van dijken. Maar het moest nog maar blijken of mijn stroom hiervoor zou gaan wijken.

Ik leef met het idee van geven en nemen. Maar naar mijn idee was die balans in hun hoofd verdwenen.

Akkerbouw en boomgaarden werden prominent in het landschap. Ook steenfabrieken voor kleiwinning zorgde bij de mensen voor blijdschap.

Bochten in mijn stroomgebied werden rechtgetrokken zodat de scheepsroute werd verkort.

Dat is nou eenmaal het beste voor de transport.

De woorden werden zinnen en de zinnen werden bladzijden en vervolgens zorgde hun invloed voor hele hoofdstukken in mijn verhaal. Soorten om mij heen kregen het nu ook moeilijk sommigen werd het zelfs fataal.

Goede vrienden van mij zag ik verdwijnen, zo werd de Europese steur in 1953 uitgestorven verklaard in Nederland. Terwijl hij al 90 miljoen jaar thuis hoort in dit land.

De Europse steur is een prachtig grote vis. Hij kan tot meer twee meter lang worden, dat is zeker niet mis.

De menselijke aanraking blijft als stille voetafdrukken achter op de rivieroever. Met de planten en dieren die afhankelijk van mijn gezondheid zijn gaat het steeds stroever.

Toekomst

Gelukkig zag een groep mensen de problemen die zich afspeelden. Zij kwamen met plan ooievaar en wilde mij weer meer ruimte geven wat zorgde voor mooie droombeelden.

In mijn stroom neem ik veel mee bijvoorbeeld zaden waardoor langs rivieren bossen kunnen ontstaan. Een periode van wachten breekt nu aan.

Dankzij mijn meegevoerde sediment kunnen rivierduinen ontstaan. Er zijn allerlei soorten planten en dieren die hier op aangaan.

De steur staat symbool voor vele trekvissen zoals zalm, zeeforel en paling die voor hun leven en voortplanting zowel de zee als de rivieren nodig hebben. Om uitzichzelf weer terug te komen in Nederland gaat de Europese steur niet redden.

Op weg naar een officiële herintroductie zijn er in 2012, 2015 en 2023 steuren uitgezet. Op die momenten deed ik een dankgebed.

De balans herstelt zich, als een dans van harmonie. Natuur en mens verweven, in een tijdloze symfonie.

Laat de bladzijdes van verandering een les zijn voor ons allen. Om met respect en liefde voor de natuur te knallen.

Moge mijn wateren weer helder stromen, vrij van leed. Een oase van leven, waarin elk wezen zich verheugt op wat de toekomst heet.

Expositie: "De kunst van [ON]derzoeken"

Inspiratie >>>

Gemaakte keuzes:

• drie panelen zodat ik het verleden, heden en toekomst kan belichten.
• de panelen gemaakt van plexiglas omdat dit goedkoper en minder breekbaar is dan glas.
• Transparante plexiglas platen zonder kleur zodat de afbeeldingen doorschijnend gemaakt kunnen worden.
• Ovalen vorm van de platen omdat ik graag een organische vorm wilde en ik een ovalen vorm mooi bij een landschap vind passen. 
• De afmeting (60cm x 30cm) een mooie langwerpige afmeting waarbij het landschap waar een horizontaal beeld mooi bij past. Verder had ik een bepaald budget en zou het te duur worden wanneer ik gebruik zou maken van grotere platen. Tot slot heeft de flatbed printer een bepaalde afmeting en kon het ook er niet veel groter dan dit formaat geprint worden. 
• Als audio ga ik een zelf geschreven gedicht schrijven over het rivierlandschap afspelen. Als feedback kreeg ik dat ik bij de beelden weet wat er te zien is, maar dat iemand die zich hier niet in verdiept heeft dit niet zal weten.
• Gedicht is geschreven vanuit het perspectief van de rivier. Het boek rechten voor de natuur heeft mij hiertoe geïnspireerd. 
• Standaard ik gemaakt van lindehout, deze boom stond eerst voor de school dus is lokaal. Ik koos hiervoor omdat een standaard voet maken van hout met de tijd die ik nog had het meest realistisch was. 
• twee zelf gemaakte afbeeldingen. Van het heden (waarop menselijk invloed te zien is) en van de toekomst (een afbeelding van de Millingerwaard waar ze bezig zijn met natuurherstel). Voor de afbeelding van het verleden heb ik een online afbeelding gebruikt en deze zwart/wit gemaakt wat ik bij het verleden vind passen. Omdat het lastig te zeggen is hoe het landschap er vroeger precies uitzag heb ik een afbeelding gebruikt waarop het vlechtende karakter van een rivier te zien is, zoals dit vroeger ook in Nederland was.
• Het ontgaan van kleine verandering door afbeelding van vis in de afbeelding van het verleden en de toekomst te plaatsen, gaat dit mensen opvallen?