Dankjewel voor het Leven
Een dankgebed naar de ecosysteemdiensten
Lief Ecosysteem,
Ik richt me tot Jou.
Allereerst dankjewel voor het eten dat ik hier heb,
daar waar bodem, water en alle organismen samenkomen. Ook de mens die het mogelijk maakt om zoveel mensen te voeden bedank ik, ondanks dat de manier hoe me niet altijd aanstaat.
Dankjewel voor het drinken ik hier voor me heb, een essentieel element dat schoon gehouden wordt door de bacteriën, planten en zanddeeltjes in de bodem.
Dankjewel voor de lucht die ik in adem, die wordt gefilterd door planten en ook door hen aangevuld wordt met zuurstof die ik nodig heb om energie te kunnen hebben en te bestaan.
Dankjewel voor de bouwmaterialen die ik kan gebruiken, hierdoor ben ik veilig en warm.
Dankjewel voor de energie die ik kan gebruiken, hierdoor blijf ik warm en kan ik werken en bijdragen aan wat ik belangrijk vind.
Dankjewel voor de mogelijkheid om buiten te kunnen zijn, te kunnen bewegen, bij te komen, te ontspannen, me te kunnen verwonderen en inspiratie op te doen.
Zonder Jou zou ik er niet zijn en zonder Jou is het niet fijn. Dankjewel voor het Leven. Ik hoop Jou ook iets te kunnen geven.
Voorproces en gedachtengang achter dit experment
Ik ben niet gelovig opgevoed. Ik heb dus ook bijna nooit een gebed bijgewoond. Meestal wordt het als ik erbij ben ik stilte gedaan. Ik vond het hierdoor intimiderend om te beginnen aan een gebed schrijven. Ik wil het puur vanuit mij laten komen en voor mijzelf geloofwaardig proberen te maken. . Alsof ik mijn ecosysteem aanbid. Ergens merk ik namelijk dat ik dat al wel doe en ik wil dat voor mezelf verder onderzoeken en ook weten hoe anderen zich hiertoe verhouden. Ook moet ik toch weten hoe een gebed is opgebouwd. Ik heb dus inspiratie vanuit het internet opgedaan. Bang om het te vragen, omdat ik dan wellicht iemand beledig.
Gedachtes vanuit mij
Ik twijfelde over mijn keuze om een gebed te doen, omdat ik bang was dat anderen mij uit zouden lachen of zouden denken dat ik helemaal de weg kwijt ben geraakt in mijn 'ecodorp praktijken'. In principe is dit de definitie van een sociale interventie. Het moet anders zijn dan normaal.
Gevoelens vanuit mij
Het schrijven ging heel makkelijk eigenlijk. Het was logisch en voelde waar voor mij in zekere zin. Toen ik het echter ging voorlezen thuis, als oefening, moest ik de eerste keer huilen. Ik huil best wel regelmatig, maar dit was een flinke huilbui. Het raakte iets in mij wat ik niet verwacht had. Ik was overweldigd op een mooie manier, niet op de manier waar ik stress van krijg. Ik voelde dankbaarheid met een randje verdriet.
Ik heb eerder mijn interpretatie van de huidige staat van de natuur geschilderd als verdrietige, maar krachtige paddestoelen. Ze bloeden en hebben pijn.
Een volgend stadium staat hieronder. Het beeld van een stervende boom. Het is een beetje weergeven als Jezus aan een kruis als ik er nu naar kijk. Slachtoffer van de mensen om hun heen.
