29 okt.
We hadden zondag 29 oktober afgesproken, maar zaterdag avond, 28 okt, hadden we samen een feestje in Eindhoven. Dus om 00:00 waren we al samen. Het was een gezellig helloween feestje en we hadden allebei heel veel zin in 'de volgende dag' -> Laura dag.
Ik reed samen met Laura en haar vriend Niels mee naar huis van het feest. Rond 13:00 was ik weer bij Laura, want eerst moesten we natuurlijk uitslapen. Het was een rustige chill zondag. We hebben gekletst, ze heeft me dingen laten zien, boodschappen gedaan en 's avonds gekookt. Na het eten waren we allebei moe, dus ging ik naar huis, want de volgende dag hadden we gewoon weer werk en school.
Dit is Laura's, zoals ze het zelf noemt, shrine. Het is een verzameling van spullen met een speciale betekenis. Er staan overlijdingskaartjes op. Peppa the Pig, deze heeft ze gekregen van haar broer. Het is een inside joke en hij kwam spontaan thuis met deze knuffel. Het wijnglas en de foto nemen de meest prominente plek in op het kastje. Dit wijnglas heeft ze gekregen van Indy en Demi op Laura's verjaardagsfeest, dezelfde avond dat Indy is verongelukt. Ze heeft het glas nooit gebruikt, maar wel een speciale plek gegeven.
"Wacht ik heb ook een Indy doosje."
Ergens achterin een rommelkastje had Laura een doos met allemaal herinneringen van Indy. Ik vond het heel typisch dat het ergens achterin zo een rommelkastje lag. Indy en Laura zijn samen opgegroeid, dus Indy was een soort zekerheid, een normaliteit. Op deze manier is Indy nog steeds, op een soort gekke manier, normaal onderdeel van Laura's leven. Het heeft iets luchtigs, wat de situatie eigenlijk niet bevat.
Laura is een echte verzamelaar van herinneringen. Alles wat op de plank staat is verbonden aan een speciaal moment of mooie herinnering. In een ander kastje had ze nog een doos en die ligt vol met foto's en kaartjes. Het is letterlijk een doos vol met herinneringen.
Als Laura iets verteld laat ze altijd een foto of video zien, zelfs als ze tien minuten moet zoeken naar de passende foto/video
