Het zelfbeeld beschouw ik in dit onderzoek als een mentaal model. een dynamisch gegeven, zoals Carl Rogers schreef: een interne voorstelling van hoe je jezelf ziet tot de wereld om je heen. Het wordt sterk beïnvloed door sociale factoren en wordt gezien als belangrijk onderdeel om rekening mee te houden binnen de kunst- en cultuursector.
Meer leren over wat invloed heeft op je zelfbeeld (kan) helpen bij het scheppen van zelfbeeld helderheid en het is is een fijn idee om een deel van de ontwikkeling van je zelfbeeld in eigen handen te kunnen nemen door hier bewuster mee om te gaan.
De vraag van het onderzoek luidde:
Op welke wijze kan fotografie een rol spelen bij het verkennen en ontdekken van het zelfbeeld bij jongeren?
De door mij en de jongeren uitgevoerde auto-fotografische methode met analoge camera’s laat zien dat fotografie een rol kan spelen bij dit proces. Tijdens het fotograferen gingen jongeren actief op zoek naar externe invloeden op hun zelfbeeld, hier vond de verkenning plaats. Nieuwe inzichten kwamen tijdens de analyse van de gemaakte beelden aanbod. Dit gebeurde tijdens de diepgaande gesprekken, waar we elk element op de foto’s bevragen en hoe deze in relatie stonden met het zelfbeeld. De auto-fotografische methode geeft deelnemers de vrijheid om zichzelf uit te drukken in hun eigen leefomgeving, waarbij ze zelf kiezen wie, wat, wanneer en hoe ze fotografen.
Met de kennis uit de theorieën van Baumeister en benoemd door Remmerswaal over public en private self kan er in de toekomst dieper ingegaan worden op de ideëen die jongeren hebben over hun public en private self. Dit kan bijdragen aan de verkenning en ontdekking van het zelfbeeld. Alleen al doordat in hoeverre de private self en public self overlappen naar inzien van de deelnemer, onderdeel is van diens zelfbeeld. Ook kunnen gesprekken over de concepten de deelnemers helpen na te denken over hoe ze hun zelfbeeld en deze verder kunnen ontdekken door het zelf op te delen in de public en private self. Hierdoor krijgen ze een stukje theoretisch kader mee wat ze kunnen gebruiken tijdens het onderzoeken van hun zelfbeeld.
Aan het begin van dit onderzoek stelde ik de hypothese dat, de camera als spiegel fungeert die kan vastleggen wat invloed heeft op het zelfbeeld, waardoor jongeren beter begrijpen wat hun zelfbeeld is. Aan het eind van dit onderzoek zou ik deze hypothese willen aanpassen. De camera op zich is geen spiegel die vast kan leggen wat invloed heeft op het zelfbeeld en daardoor duidelijkheid schept over het zelfbeeld van jongeren. Op dit moment in het onderzoek zou ik willen voorstellen dat de camera dient als effectief instrument om de invloeden op het zelfbeeld vast te leggen. Het instrument komt tot zijn recht wanneer er gebruikgemaakt wordt van een methode zoals auto-fotografie.
Uit de theorie blijkt dat wanneer je in vrijheid, zonder sociale druk kan uiten ruimte wordt gemaakt voor authentieke zelfexpressie. Wanneer je dit bijvoorbeeld in de vorm van taal, schrijven of fotografie, biedt dit de mogelijkheid om te verkennen en te ontdekken wie je bent en hoe je jezelf ziet. Daarnaast haalde ik uit de theorie dat zelfexpressie een bouwsteen kan zijn voor het ontwikkelen van het zelfbeeld. Fotografie heeft de kracht gevoelens en gedachten visueel te uiten wanneer het lastig is om verbaal te communiceren. Het stelt je in staat je eigen perceptie op jezelf en de visie op de wereld om je heen te visualiseren en hierop te reflecteren voor een beter begrip van je zelfbeeld.
Een limitatie van het onderzoek is de complexiteit van het definiëren van relevante begrippen zoals zelfbeeld, authenticiteit en zelfexpressie en het empirisch onderbouwen hiervan. Op het moment is er nog geen consensus over deze definities, dit betekent dat er in de toekomst nog andere of betere ideeën over kunnen ontstaan die breder geaccepteerd worden.
In de praktijk van het onderzoek is er bewust afstand gedaan van het therapeutisch gebied. Er is wel veel overlap te vinden tussen het gebruik van fotografie in creatieve therapie en visuele onderzoeksmethodes. Een mogelijke toekomstige samenwerking tussen creatieve therapeuten en kunsteducatieve onderzoekers zou het concept SCC en de bijbehorende schaal kunnen gebruiken om de oorzaken, correlaties en effecten van helderheid van het zelfbeeld verder te onderzoeken. Daarom denk ik dat het waardevol kan zijn om deze samenwerking verder te verkennen.
Doordat er nog niet veel onderzoek in is gedaan op het gebied van auto-fotografie en het verkennen en ontdekken van het zelfbeeld zou dit in de toekomst meer gedaan kunnen worden omdat dit naar mijn inzien op basis van dit onderzoek van waarde kan zijn binnen het kunsteducatieve veld.
