Kyra Rowell, Bergweg, Rotterdam, jan 6. 2023

Kyra’s huis is nog in verbouwing, dus bij binnenkomst vraag ik me af of alle spullen die ik zie daar zijn omdat er even geen plek is vanwege verbouwing, of dat er uberhaupt geen plek is. 

Kyra verzamelt veel verschillende spullen; (barbie)poppen, actiefiguren, speelgoed,knuffels, spelcomputers schoenen, met speciale collectie aan Reebok insta pump, kleding, sieraden, boeken, glaswerk.

Kyra’s moeder was ook verzamelaar, had vroeger een boederij in Amerika, waar ze het eerste deel van haar leven ook is opgegroeid. 

In haar woonkamer staan vooral poppen, veel barbiepoppen, actiefiguren in virtinekast, haar schoenen van Iris van Herpen, waarvoor ze destijds een lening had afgesloten om ze aan te schaffen, in de achterkamer staat er een Dracula carnavals kast(die ze voor me aanzette) een deel van haar boekenverzameling en tassenverzameling. 

Ze vertelt me dat ze het heel moeilijk vindt dingen weg te doen, ze zegt dat het dan een heel persoonlijk iets wordt, het is van jezelf geweest, ik denk dat het voor haar kan voelen alsof ze dan letterlijk een stukje van zichzelf verliest. Heel soms als ze iets echt lang ergens ver achter in een kamer ligt besluit ze om iets van een serie weg te doen en te verkopen, maar als ze het dan toch later ergens ook weer in de verkoop ziet staan kan ze het nog steeds heel mooi vinden en zich afvragen waarom ze het nou weg heeft gedaan. “je kan niet alles hebben” zegt ze,” al weerhoudt dat me niet om bijvoorbeeld flipperkasten te kopen.”

Ze verzamelt dingen die in mega grote oplages zijn geproduceert, maar ook designeritems waar er maar één van is, dat zou ze dan ook nooit weg doen, maar spullen waar super grote oplages van zijn is dan al iets makkelijker. 

“ik heb het lekker wel, iemand anders niet”

Leuk om zelf te bouwen en aan te klooien en te maken. 

Winkels als TK-Max en de Primark zijn heel verleidelijk, ze hebben gewoon groot aanbod en zijn goedkoop, dus dan wordt de drempel ook laag om het te kopen, maar eigenlijk is het natuurlijk niet juist om daar je spullen te kopen. Ik raad ook altijd aan om alles waar je enthousiast over bent in meerdere kleuren kopen.

bij de meeste dingen weet ik nog wanneer, waar je hebt gekocht, dus er zit ook een verhaal aan, bij TK-Max veel minder, nu legt ze aan de hand van verschillende schoenen uit wat het verhaal erbij is, voor haar maakt het verhaal het zoveel leuker.

Ik vertel aan haar dat ik dat idee ook mooi vind omdat je dmv objecten momenten in je leven tastbaar kunt maken en dichtij kunt houden. 

“Bij dingen van Primark moet je er echt goede herinneringen bij krijgen doordat je ze draagt”

“Bij sample sales zijn het wel unieke items, maar dan koop je ook 15 paar in een keer en dan valt dat verhaal ook wel een beetje weg.”

“ik haal veel lol uit het aankleden, bijvoorbeeld dan als ik een college geef ga ik ook gekleed naar het thema, maar dan zien die studenten dat niet eens, maar zelf beleef ik daar veel lol aan. Of mensen herkennen je ook jaren later weer dmv een gekke ketting die ik omhad toen ze mij ontmoette.”

Ik vraag haar of ze het ook moeilijk en belemmerend vind en ze knikt gelijk ja en zegt ‘dagelijks’.

“je ziet het beneden en dan moet je je ook voorstellen dat er twee ikea tassen aan vinted pakketjes bijna dagelijks binnenkomen, die je dan allemaal moet uit gaan checken of alles ok is en feedback geven op vinted, het is ook wel kerstmis yay er is weer wat binnen, maar het is ook gewoon een fulltime job, dingen terugsturen, dozen platmaken, naar de container brengen, weer opknappen en verkopen, het houd je bezig wat fijn kan zijn maar ook heel frustrerend. 

Controle erover houden vind ik lastig, ook omdat je het op een gegeven moment het niet meer kwijt kan en soms niet meer weet waar dingen zijn.”

Ik vraag aan Kyra wat haar man er nou van vindt, al die verzamelingen en of die zelf ook verzamelt;

Hij verzamelt zelf alleen platen. Hij vindt haar verzamelingen ook leuk, ze zijn in hetzelfde jaar geboren, dus dingen van Masters of the universe kan hij zich erg in vinden en computerspellen vindt hij erg leuk, kleding en schoenen heeft hij minder iets mee, maar ze koopt wel vaak dingen voor hem, wat hij wel leuk vindt maar ze kan er ook weer in doorslaan. En als ze dan met het bericht komt dat ze een lening heeft afgesloten om een paar schoenen te kopen, dan moet hij ook wel even dubbel slikken. Hij wordt om zulke dingen niet boos of gestresst, maar zoals als nu als alles volstaat en je plaats moet maken om ergens te zitten dan zijn er wel irritaties, ruzietjes zijn er wel. 

Ik vraag aan Kyra of ze zelf kan vertellen wat al haar spullen voor haar betekenen en watvoor waarde ze voor haar hebben.

Kyra antwoord dat ze er heel vrienden door heeft gekregen, doordat zij ook dezelfde spullen verzamelen en daar hebben ze dan veel contact over. Via Instagram leer je ook veel mensen kennen en kan je over je hobby praten. “Het is ook leuk dat studenten soms naar me toe komen met speelgoed van vroeger dat ze aan mij willen geven dat ik nog niet heb en dat bouwt dan een net weer een wat persoonlijkere band met elkaar wat heel leuk is. Of mensen die zien dan dat ik iets heb en zeggen dan oh wat leuk, wat goed dat je dat hebt! Het is heel opbeurend op die manier. Je zit ook in een kringetje erdoor wat ik fijn vind.”

 “Ook de herinneringen die je eraan over houdt en de mensen die je leert kennen. Ik haal hier veel meer uit dan een avondje naar de pub en daar veel geld aan uitgeven. Ongetwijfelt ook herinneringen die er aan overhoudt en nieuwe mensen leert kennen. En gewoon dat elk item dat verhaal heeft; ‘dat heb ik daar gekocht, dat heb ik daar aan gehad, toen hebbe we dat gedaan, dat vind ik leuk.”

Ze begint meteen enthousaist een verhaal te vertellen over een zwarte pop die ergens tussen alle andere poppen ligt. Eerlijk gezegd weet ik vaak niet waar ik naar moet kijken als ze refereert naar een item dat ergens voor ons ligt of staat, maar de verhalen vind ik erg leuk.

Ze vertelt nog verder over cadeautjes die ze niet leuk vindt en nog in de verpakking staan en dat het ook moeilijk is haar een cadeau te geven omdat ze natuurlijk alles zelf al koopt wat ze wilt. 

Ik vraag haar waar ze alle tijd vandaan haalt en of ze weleens rust heeft. Ze zegt eigenlijk is er nooit rust. “ik moet zometeen pakketten gaan maken en halen, je bent tijdsgebonden aan de winkels, er gaat weleens wat mis, dus dan moet ik met postbedrijven bellen en mailen.”

Maar ook wel fijn om naast het nakijken van verslagen van studenten bezig te zijn met je handen.