Het was een zeer aangenaam gesprek met mijnheer Ardui. Nu, ik kende Johan wel al een beetje omdat ik er ooit les van heb gehad. We hebben ons samen over mijn onderzoeksvraag gebogen en het logboek bekeken. Dit was een goede aanleiding om dieper op alles in te gaan en zo dus ook pijnpunten bloot te leggen.

Hij wees me vooral op het feit dat ik een aantal interessante stellingen heb.

• Socio-emotionele beleving in de klas staat onder druk.
• Visie op onderwijs: De leerkracht moet terug (meer) voor de klas.
• Kunsteducatie visie: Meer inzetten op beleving tijdens de lessen.
• Digitaliseringmogelijkheden worden onbenut.

Deze vier stellingen moet ik zeker in mijn achterhoofd houden.

Algemene feedback was goed maar ik moet wel alles meer uitschrijven. Ik ben te beknopt bij mijn conclusies.

Volgende afspraak: maandag 20 maart

i-Learn is een onderzoeksproject (2019-2023) inzake digitaal gepersonaliseerd leren voor het volledige leerplicht onderwijs. Het project is beperkt in financiële middelen en moeten daarom kijken waarop ze inzetten. Er is een bevraging gedaan bij leerkrachten waar de noden liggen inzake digitaliteit Zowel op gebied van professionalisering bij het gebruik van digitale tools als hulp om tools te vinden waar vraag naar is. De gemeenschappelijke factor was dat het vooral de algemene vakken waren die hier vraag naar hadden. Ze hebben dan het principe van breed inzetbare tools doorgetrokken doorheen het gehele project en een aantal focusthema’s bepaald zoals ‘anderstalige nieuwkomers’, ‘hoogbegaafdheid’, ….

Het is dus niet zo dat ze bepaalde vakken vrijwillig hebben buitengesloten maar zo zijn kunstvakken wel buiten de boot gevallen omwille van de ontbrekende vragende partij (leerkrachten).

Ook mevrouw Fastré bevestigd dat de digitale geletterdheid van de leerkrachten heel varieert. Omdat mijn bevraging online is verlopen, schat ze dat mijn enquête vertekende cijfers bevat en bevestigt ze mijn vermoeden dat waarschijnlijk de meer IT-minded leerkracht de bevraging invulde maar de rest niet.

Er is een wezenlijk verschil in digitale geletterdheid. Een tablet of pc gebruiken of een les ontwerpen met digitale middelen is nog een heel verschil. Bij de laatste groep van leerkrachten zit er nog een grote weerstand op de digitalisering en deze zullen moeilijk te overtuigen zijn. De coaches van i-Learn moeten meer ondersteuning geven over het nut van het digitale i.p.v. technische ondersteuning. Dit herken ik ook vanuit mijn ervaring als ICT-coördinator.

Het onderzoek loopt dit schooljaar af maar er zijn onderhandelingen om het verder te zetten. Al dan niet gecommercialiseerd maar met behoud van de laagdrempeligheid.
De hoofdpartners in dit onderzoek: KU Leuven, Imec en Itec. Er lopen verschillende onderzoekteams naast mekaar door. Eentje is bezig met de grafische vormgeving van het dashboard. Een ander team is bezig met een ‘recommender’ systeem zoals Netflix en Spotify dat suggesties geeft op basis van jouw gebruik. Zou dat kunnen werken met onderwijstools?

Brandon is een studiegenoot en in kader van de leergemeenschap wou hij mij graag bijstaan om mijn herkansing aan te pakken. Deze kans heb ik natuurlijk met beiden handen aangenomen. Zeker aangezien Brandon bij mijn formatieve beoordeling betrokken was.

Het is een zeer nuttige bijeenkomst geworden.

Ik ben Brandon zeer dankbaar dat hij hier tijd voor heeft willen maken.

Tijdens dit gesprek werden de alternatieve trajecten besproken. Wat zijn de mogelijkheden en hoe gaat het nu verder gaan.

Bij de praktische kant van het verhaal had ik geen vragen. Dit had Mirjam allemaal perfect uit de doeken gedaan.

De feedback op mijn logboek had ik meer problemen mee maar omdat Mirjam mijn onderzoek niet van nabij gevolgd heeft, kan zij de feedback beter relativeren en aan mij uitleggen wat de jury bedoeld met de geleverde commentaren.

Dit was dan ook een zeer nuttig gesprek.

Via Ms Teams

Allereerst was er de bespreking inzake mijn summatieve feedback op mijn positionering. Net niet behaald en deze feedback kwam hard aan. Zeker als je weet dat je complimenten krijgt van de jury omwille van de groei tussen de eerste en laatste versie.

Nu is het weer even de moed bijeenrapen en terug erin vliegen.

Deze coaching sessie bestond uit twee verschillende onderdelen.

Collectief

Tijdens het collectief moment werd besproken hoe je momenteel in de opleiding staat en als afstudeerder kon ik tips aanrijken aan de starters over het opstellen van een onderzoeksplan.

Individueel

Allereerst was er de bespreking over mijn formatieve feedback op mijn positionering. Op dit moment nog niet behaald maar kan wel me wel vinden in de geleverde commentaren. Nu even wachten totdat ik het schriftelijk ontvang en dan weer meteen aan de slag om het document bij te werken.

Verder hebben we de summatieve beoordeling op het logboek besproken. De uitslag wist ik al omwille van een meeting op Teams maar ondertussen had ik het ook schriftelijk ontvangen en kreeg ik hier nog een gesprek over.

Met deze beoordeling ging ik gedeeltelijk akkoord. Er waren enkele items bij waarvan ik dacht dat ik te zwaar beoordeeld ben geweest. Dit is verder besproken met Paul alsook met Mirjam.

Collectief

Tijdens het collectief gedeelte heb ik een demonstratie gegeven van www.modig.be. Dit is de website die gekoppeld is aan mijn vrije ruimte. Op deze manier kon ik feedback verzamelen van mijn teamgenoten om zodoende mijn webruimte aan te passen.

Tips vanuit de groep:

• Eventueel een ledensectie maken waarbij je bij de registratie een drietal vragen moet beantwoorden om te kunnen registreren.
• Filtersysteem maken om snel in de datebank te kunnen zoeken.
• Websites om eens te bekijken:
• I musica van Ron Claessens
• Tekenautisme.nl
• Wikiwijs
• De betekenaar: proces vastleggen in de tekening

Individueel

Brainstormen en overlopen van mijn aangemaakte Research Catalogue. Paul was meteen verkocht voor mijn grafisch idee in de vorm van het menu maken d.m.v. boomwackers. Hij voegde er wel aan toe of het mogelijk zou zijn om daar ook een geluid aan te koppelen.

Deze coaching sessie bestond uit verschillende onderdelen.

Collectief

Tijdens het collectief moment werd besproken hoe je momenteel in de opleiding staat en als afstudeerder kon ik tips aanrijken aan de starters.

Individueel

Allereerst was er de bespreking over mijn resultaat op mijn peerreview. Dit resultaat was heel positief en daarmee overviel mij weer een gevoel van opluchting. Weer een stapje dichter bij de eindmeet.

Verder hebben we in Miro een visueel schema gemaakt van hoe ik mij momenteel voel (zie grafische voorstelling op de afbeelding). Zoals u kunt zien voel ik mij op de meeste vlakken vrij goed. De punten waar ik minder goed op scoor zijn heel gemakkelijk te verklaren maar minder gemakkelijk aan te pakken. Autisme ligt als probleem bij vrienden en familie. Burn-out ligt aan de basis van de lagere score op gezondheid en zeker op werkvlak omdat dit totaal niet meer gaat.

Uit dit schema hebben we ook een reflectie gemaakt op mijn sterke- en werkpunten:

Toekomst ambities zijn besproken.

Het is mijn doel om na deze studies terug les te gaan geven in het deeltijdskunstonderwijs (DKO). Dit kan zowel in theorievakken (kunstgeschiedenis, harmonieleer) of praktijkvakken (gitaar klassiek of elektrisch) zijn. Verder wil ik ook aan de slag gaan als bijscholer en spreker.

Ook vandaag was het weer een hele gemoedelijke babbel. Mijnheer Ardui toont zich als een gedegen sparringpartner en goede critical friend. Zo gingen we vandaag over de formatieve feedback op het logboek tekeer.

Mijnheer Ardui wees me op het feit dat mijn deelvragen eigenlijk geen deelvragen zijn. Ze staan immers niet in rechtstreekse verbinding met de hoofdvraag. Vandaar dus dat ik mijn structuur heb aangepast en nieuwe deelvragen gecreëerd heb.

We hebben de hoofdvraag eens volledig opgesplitst om vandaar uit naar de kern te komen.

Bij het ontwerpgerichtsonderzoek moet ik erop letten dat ik een nulmeting erin verwerk. Dit kan door een bevraging te doen voor- en na het experiment bij de deelnemende leerlingen.

Volgende afspraak: maandag 24 april

Fei Wang creëerde Musitation in 2020 als een prototype voor de VR-beleving in muziekeducatie als uitdaging op het leven na Covid. Hierbij werd ook ingezet op sociale beleving in een virtuele ruimte. Dit was een conceptprototype en is momenteel niet meer in gebruik.

Ze overwegen om Musitation verder uit te werken maar ze zijn er nog niet uit welke richting ze willen uitgaan. Ze twijfelen of ze volledig virtueel willen gaan en of ze andere tools zoals Unity willen integreren. Dit project bestaat uiteraard uit meerdere leden. In dit geval bestaat het uit 5 personen met verschillende achtergronden (psychologie, technologie, muziek, IT). Het vergt veel expertise om zo een groot project te maken.

Musitation is net zoals mijn experiment in CoSpaces gemaakt. Mevrouw Wang beaamt mijn mening over het feit dat de betalende versie wel veel beter is dan de gratis variant.

Als ik ze vertel over mijn experiment met de escaperoom in CoSpaces, is ze heel enthousiast. Ze is trouwens helemaal te vinden voor de opzet van mijn experiment. Om dit met leerlingen te doen maar ook met leerkrachten en zeker met leerkrachten die niet zo digitaal geletterd zijn.

Over FrameVr zaten wij op dezelfde golflengte inzake dat een leuke omgeving is maar moeilijk om oefeningen te integreren in de omgeving.

In de Verenigde Staten zijn de muziekleerkrachten gradueel meer aan het digitaliseren maar VR zit nog lang niet in de top en ook hier is het kostenplaatje een begrijpelijk struikelblok. Google musiclab, soundtrap en garageband zijn veel gebruikte tools.

Als het over het gebruik van VR-brillen in België gaat is het even verwarrend wanneer ik vertel dat bij ons op school 10 brillen aanwezig zijn maar niemand deze gebruikt. Het antwoord op waarom dit zo is, kan ik haar niet antwoorden omdat ik al een hele tijd afwezig ben wegens een burn-out. Vandaar dat ik mijn aannames kenbaar maak i.v.m. leerkrachten en vastgeroest zitten in het gekende. Hierop begint ze te lachten omdat dit zo herkenbaar is. Dat is dus blijkbaar een globaal probleem.

Tijdens de Coronapandemie zijn veel leerkrachten noodgedwongen meer aan digitalisering gaan doen. Ik gebruikte toen ook applicaties zoals Flipgrid om musiceeroefeningen thuis te doen. Veel leerlingen vonden dit trouwens minder confronterend dan zingen in de klas.

Mevrouw Wang vindt mijn aanpak mooi omdat ik mijn onderwijsvakken combineer. Zo ga ik bij informatica muzikale opvoeding integreren en zo kom je eigenlijk bij STEAM-onderwijs terecht. Zo is het gesprek dan ook gekomen tot het gebruik van Arduino, MicroBit en MakeyMakey.

CoSpaces werd ontwikkeld voor het onderwijs. Weliswaar om leerlingen te leren programmeren maar je kunt het op meerdere manieren gebruiken. Ze hebben ook de applicatie Jigspace geprobeerd als AR-tool. Een allesomvattende tool bestaat er volgens mevrouw Wang niet.

Mevrouw Wang volgt mijn visie inzake kunsteducatie dat je dit moet beleven en doen. Daarom begrijpt ze ook waarom ik niet kon werken in het teamteach verhaal bij ons op school. Het ontbreken of niet mogen gebruiken van een fysieke ruimte om te musiceren doet de das om.

Blijkbaar is muzikale opvoeding in de Verenigde Staten een ondergewaardeerd vak dat steeds moet blijven opboksen tegen andere vakken. Ook het feit dat kinderen uit sociaal sterkere gezinnen de weg vinden naar muziekscholen maakt het muzikale verhaal een elitair verhaal. Het is wel nog steeds een curriculum vak en dat is in België niet meer geheel het geval. Hier hebben scholen al de mogelijkheid om muziek te schrappen uit het curriculum.

Mevrouw Wang is van China afkomstig en ook daar opgegroeid. Ze vertelde mij dat het in China niet beter gesteld is met muzikale opvoeding. Ik vond dit verrassend om te horen en daarom haalde ik het voorbeeld aan van de Koningin Elizabeth wedstrijd waar Chinezen vaak in de prijzen vallen en hier gekend zijn om hun discipline bij het studeren. Het antwoord van Fei was dat het hier ook gaat om mensen van hogere sociale klassen die de kans hebben om naar private muziekscholen te gaan.

Het gesprek eindigde met enkel lovende woorden voor mij als leerkracht en over het onderwerp dat ik aan het onderzoeken ben.

Ze wil zich ook nog inzetten om mijn CoSpaces te bekijken en te voorzien van feedback.

Tijdens de vakantie ben ik gaan twijfelen aan mijn onderzoeksvraag. In feite wou ik mijn onderzoek meer draaien in de richting van muzikale beleving en autisme. Carry heeft me dit afgeraden omwille van dat dit onderwerp te dicht bij mij ligt aangezien ik zelf autistisch ben en een autistische zoon heb. Dit zou dan een grote valkuil kunnen zijn inzake de objectiviteit.

Andere tips op mijn originele onderzoeksplan:

• Niet te veel focussen op de digitale geletterdheid. Dit kan een onderzoek op zichzelf zijn.
• Digitale tools niet meteen aanreiken aan de leerkrachten en meer een observerende rol opnemen.
• Focusgroep van leerlingen samenstellen. Bijvoorbeeld d.m.v. workshops waarbij ik dan zelf het experiment kan uitvoeren om eventuele valkuilen eruit te halen.
• Goed verantwoorden waarom ik welke tools gebruik.
• Aan welke criteria moet een goede tool voldoen?
• Renske zeker contacteren.

Opmerking: Met Renske heb ik nadien contact gehad maar ze heeft me laten weten dat dit onderzoek te ver van haar discipline afligt en mij niet echt kan bijstaan.

Deze voormiddag draaide vooral in het opstarten van het academiejaar. Zo waren er kennismakingsgesprekken tussen de starters, de coach en de afstuderende. Tijdens dit gesprek werd er gepeild naar de motivatie en haalbaarheid van deze studie. Hoe verloopt de balans tussen werk, studie en privé?

In het tweede deel van de voormiddag zijn we dan overgegaan op ervaring delen. Zo kon ik als afstuderende de starters bruikbare ervaringen meegeven.

Tenslotte werd er ook gepeild naar de vrije ruimte. Ik had mijn voorstel al ingediend en dit tijdens deze sessie dan mogen uitleggen aan het team. Na deze sessie ben ik ook meteen overgegaan tot het programmeren van de website.

Vandaag stond er voor mij toch wel een spannende afspraak op de agenda met mijnheer Ardui. Ik heb namelijk mijn data verzameld en de conclusies hierop gingen we onder de loep nemen.

De feedback was vrij positief met uiteraard nog enkele werkpunten.

Zo kwam taal ter sprake. Niet qua schrijffouten maar wel taalgebruik in het algemeen. Een meer strategische objectieve schrijfstijl zou beter zijn voor mijn conclusies.

Inhoudelijke miste mijnheer Ardui toch nog een aantal belangrijke data zoals:

• Hoeveel procent heeft de game voltooid?
• Didactische conclusies ontbreken.
• Hoeveel procent van de gevraagde personen heeft het experiment uitgevoerd?

Uit de conclusie dat iedereen die buitenschoolse muziekschool volgt de game kan oplossen maar diegene die dit niet doen, hebben er moeite mee. Hier maakt Johan de conclusie dat de game waarschijnlijk te moeilijk is, want eigenlijk moet iedereen in staat zijn om het einde te halen onafhankelijk van de vooropleiding.

Als laatste tip geeft hij nog mee om het dikker uit te schrijven. Niet te beperkt gaan maar meer in detail treden.

Jeroen inspireerde mij naar aanleiding van deze podcast.

Hij is een leraar geschiedenis en Engels in de tweede en derde graad van het secundair onderwijs te Vlaanderen. Hij is wel niet meteen bezig met kunsteducatie, alhoewel hij dit toch zeer creatief aanpakt als een taalleerkracht.

Ons gesprek ging vooral over het gebruik van virtual reality in de klas en praktische tips hierbij. Hij gebruikt vooral de Google cardboard in combinatie met de leerlingen hun smartphone als virtual reality hardware. Dit is uiteraard om de kosten te drukken. Een degelijke VR-bril heeft een kostenplaatje nabij 450 euro.

Jeroen gaf enkele voorbeelden vanuit zijn lespraktijk zoals:

360°-afbeelding vanuit een restaurant gebruiken met de Google cardboard en leerlingen moeten in het Engels zeggen wat ze allemaal zien.

Hetzelfde principe past hij toe met foto's uit de geschiedenis. Bijvoorbeeld wat valt er allemaal op in een afbeelding van historisch Brugge?

Conclusie is dat deze vorm van onderwijs wel degelijk de motivatie van de leerlingen vergroot. Ook het observeren op zich wordt meer gestimuleerd. Bekijken we het voorbeeld van het restaurant terug, dan moeten we toch opmerken dat er een heel verschil is tussen foto's uit een handboek analyseren en 360°-afbeeldingen in een VR-omgeving (die je telkens ook nog kunt wisselen).

Zijn er dan geen nadelen? Jawel, die zijn er helaas wel.

• Leerlingen hebben hun smartphone vast, gevolg is een groot gevaar op afleiding
• Bij digitale tools ben je afhankelijk van ontwikkelaars. Jeroen begrijpt nog steeds niet waarom Google expeditions is verdwenen. Dit was een zeer krachtige educatie tool.
• Cybersickness. Dit is vergelijkbaar met motion sickness maar de oorzaak is anders.
• Het is oncomfortabel voor brildragers.

We hebben het verder in ons gesprek ook even over teamteaching gehad omdat dit ook ingericht is geweest bij Jeroen op school. Hier hebben ze echter ook al terug afgevoerd omdat het niet afdoende werkte. Teamteaching vraagt een zeer goede organisatie en infrastructuur en dit zijn weinig scholen gegeven. Tweede probleem is dat leerlingen vaak nog niet klaar zijn voor deze zelfstandigheid wat teamteach vereist.

TIPS:

In mijn CoSpaces (experiment) een opdracht toevoegen waardoor leerlingen een deur kunnen openen door een bepaalde reeks tonen te maken. Dit wil ik zeker meenemen in mijn tweede prototype.

Formatieve feedback

Toen ik mijn formatieve feedback in mijn mailbox opende, was ik eerst teleurgesteld. Vandaar dat ik ook heel tevreden ben dat Paul mij dit verslag een uurtje voor het gesprek pas verzonden had zodanig dat er niet te veel tijd tussen het gesprek en het lezen zat.

Tijdens het gesprek viel alles wel relatief mee en waren sommige items vrij snel aangepakt.

• Pagina maken voor hoofd- en deelvragen.
• Begeleidingsverslag ontbreekt. Dit klopt gedeeltelijk maar ik heb het niet voldoende gestructureerd. De gesprekken staan verspreid over verschillende pagina's.
• Wat neem ik mee zou ik meer moeten motiveren en uitdiepen. Waarom neem ik het neem en wat heb ik er uiteindelijk mee gedaan?
• Motiveren van denkprocessen.
• Algehele conclusie maken van alle gesprekken.
• Mijn conclusies meer navolgbaar maken (APA).
• Algehele conclusie opnemen in de leeswijzer.
• Taal polijsten. Ik durf nogal spreektaal te schrijven.
• Video maken als teaser.
• Video maken van het experiment.

Er is zeker nog veel werk aan maar wel geen onmogelijke taak. Dus morgen terug met volle moed erin vliegen.

Het gesprek begon vanuit de urgentie en mijn visie op kunsteducatie. Waarom moet die gepassioneerde leerkracht voor de klas blijven en waarom is die fysieke ruimte zo belangrijk. Om de situatie te schetsen heb ik als inleiding een korte uitleg gedaan over teamteach op de Provinciale Handelsschool te Hasselt.
Volgens Kathleen klopt het verhaal op onze school sowieso niet. Ofwel richt je het vak artistieke vorming in waarin verschillende disciplines in huizen ofwel richt je plastische en muzikale opvoeding apart in. In onze lessentabel richten ze de vakken apart in maar toch krijgen ze geen enkel uur muziek?

Scholen krijgen heel wat vrijheid in hoe ze de uren kunst inrichten. In het Katholiek onderwijs Vlaanderen zouden toch nog de meeste scholen inzetten op de vakken apart inrichten.

Bij de uitleg van het experiment werd het moeilijker. Ik deed mijn uitleg over Framevr.io en ze vroeg me meteen wat dan het verschil is met een ‘gewone’ online les. Als ik dan ‘gamification’ gebruik, begint ze meteen in termen van mijn levels te spreken. Dat moet volgens mij nog niet per definitie in gamification te zitten? Verdergaand op mijn VR-verhaal gaf ze me de naam van Paul van der Heijden op als tip. Aangezien dit met studiecoach is, zit ik wel al goed wat coaching betreft.

Kwestie visie zitten we op hetzelfde spoor. Een goed uitgerust muzieklokaal (fysieke ruimte) is noodzakelijk om tot een goede beleving te komen. Kathleen stelt zich de vraag: 'hoe kunnen we de laptops zinvol inzetten in de muziekles?' Ze maakt een heel goed punt als ze zegt dat leerlingen tegenwoordig bedolven worden onder beeldschermen en dat een actieve muziekles wel een verademing kan zijn om dan eens met muziekinstrumenten bezig te zijn i.p.v. een scherm. Het is ook een dubbele in die zin dat sommige leerlingen enkel op school even in contact kunnen komen met echte instrumenten terwijl ze met schermen thuis wel in contact komen. Ze is niet tegen de digitalisering en ziet het ook als een mogelijke aanvulling. Volledig digitaal gaan, is ze geen voorstander van omdat je zo de kracht van samen musiceren toch niet kunt beleven. Plus het feit dat het socio-emotionele luik ook haast geen ruimte meer heeft.

Hier plaatst Kathleen wel een interessante kantlijn bij. Ik vond het leuk om een soort vertrouwenspersoon te worden voor de leerlingen op de speelplaats. Dit was vaak een gevolg van het bepaald thema dat ik in de les muziek had aangesneden. Kathleen vindt dit net een moeilijke. Zij zegt als je een full time opdracht muzikale opvoeding hebt, dan heb je 22 uren les per week. Neem een gemiddelde van 20 leerlingen per klas die je één uurtje per week ziet. Dan wordt het toch moeilijk om een aanspreekpunt te worden.

Kwestie digitale geletterdheid van het lerarenkorps geeft ze aan dat dit heel divers is. Van complete digibeten tot zeer handige ICT-gebruikers. Mevrouw Vanhees is zelf ook onderzoek aan het doen en uit een ploeg van 200 leerkrachten vond ze ook amper bereidwillige om mee te werken. Dit doet me uiteraard denken aan mijn focusgroep die ik heb moeten afblazen omdat ik te weinig leerkrachten op de been kreeg.

Tijdens het gesprek hebben we het uiteraard ook over de praktijk gehad. Kathleen vond mijn gebruik van bookwidgets binnen het vak muzikale opvoeding wel interessant. Zeker omdat ze zelf bezig is om hier nascholingen in te organiseren. Over mijn VR-ruimte had ze wel nog praktische vragen zoals of de brillen noodzakelijk zijn, of je software moet installeren? Hoe kun je inpikken op vragen van de leerlingen? Ook hier werd duidelijk dat je toch al over bepaalde IT-vaardigheden moet beschikken om dit goed te laten werken want de doorloop met ondersteuning verliep toch redelijk moeizaam. Ze begon hier ook de advocaat van de duivel te spelen en alle argumenten te verwerpen. Mijn voorbeeld van de Makeylele voor STEAM-onderwijs vond ze op haar beurt wel weer tof.

Op gegeven moment ging het gesprek over de algemene zaken van het onderwijs zoals urenverdeling en aanbesteding van financiële middelen.

Ten slotte hebben we gesprek afgesloten door over haar nascholingen te praten. Ze heeft me zelf aangeboden om mee werken hieraan maar daar heb ik helaas nu geen tijd voor.

Theo Bekkers is een pianist en leerkracht muzikale opvoeding waar ik in het verleden al samen muzikale projecten mee uitgewerkt heb.

Toen ik aan het studeren was voor leerkracht muzikale opvoeding heb ik ook mijn stage bij mijnheer Bekkers gedaan. Tijdens de observatiestages was ik zeer onder de indruk van Theo. Hij geeft dynamisch les en is een hele goede verteller. Hij neemt de leerling echt mee op reis doorheen de wereld van muziek.

Op digitaal vlak is Theo echter een digibeet. Dat geeft hij zelf ook toe. Daarom heb ik hem ook gevraagd om deel uit te maken van mijn testleerkrachten. Hij heeft hierin ook uiteindelijk toegestemd maar toch heb ik geen resultaten van hem ontvangen. Daarom heb ik getelefoneerd naar meer uitleg.

Theo is een zogenaamde digibeet en voelt zich niet op zijn gemak met de digitalisering. Hij is dus letterlijk niet durven beginnen eraan. Dit had ik eigenlijk ook verwacht van hem en daarmee maakt hij mijn aanname waar dat digibeten de sprong niet durven wagen.

Hij heeft dan wel telefonisch zijn feedback gegeven op de escaperoom en ik heb het formulier voor hem ingevuld.

Naar goede gewoonte begint het gesprek met uitleggen van de urgentie en van wat mijn meesterproef precies is. Wat ik heel aangenaam vond, was dat Heloisa meteen goed met mijn verhaal mee was. Ze begreep ook meteen mijn urgentie.
In tegenstelling tot eerdere gesprekken was Heloisa heel praktisch gericht. Meteen aan het vragen wat ik al gedaan had en waar ik stond op dit moment. Ik heb meteen van de gelegenheid gebruik gemaakt om de website www.modig.be aan te prijzen. Deze ben ik verder gaan ontwikkelen tijdens mijn opleidingsonderdeel: vrije ruimte. Ze is dan ook meteen gaan snuisteren op deze website. Ze volgt wel mijn visie over het maken van tutorialvideo’s i.p.v. tekstuele cursussen.

Nadien heb ik uitgelegd hoe moeilijk het was om een focusgroep samen te stellen en dat ik hiervan af ben moeten stappen wegens te weinig interesse. Deze beslissing begreep ze.
Na het uitleggen van mijn experimenten wees ze me op volgende feiten:
Wie is mijn doelgroep en wat is mijn doel? Bv.: de leerkrachten motiveren om de tools te gebruiken in een educatieve setting om zo de motivatie bij de leerlingen te vergroten. Leerkrachten zullen meer gemotiveerd geraken door de motivatie bij de leerlingen te zien.
Waarom denk ik dat deze manier gaat werken? Door game aspecten toe te voegen ga je de leerlingen meer motiveren. Als deze game aspecten de eindtermen kunnen halen is het een win-win situatie want de leerkracht haalt zijn eindtermen met een gemotiveerde groep. Van hieruit komt dan de vraag: welke tools kunnen ervoor zorgen dat de motivatiestimulans er is? Sommige tools zijn bijvoorbeeld ofwel te kinderachtig ofwel te moeilijk. Dit is natuurlijk een domper op de motivatie, maar een klas is een heterogene groep en dus moet je idealiter verschillende tools aanbieden om hetzelfde doel te bereiken.
Volgens Heloisa doe ik eigenlijk twee zaken gelijk. Ik ben bezig met het verzamelen van allerlei tools op mijn website en anderzijds ben ik inhoud aan het creëren op zo een tool (framevr.io/modig). Daarom vraagt ze zich af of dit zo moet? Kan ik mij niet beter focussen op één aspect? Ze geeft me hier wel een schouderklopje want ze vindt mijn idee wel fantastisch van muzikale opvoeding in de metaverse. Ze geeft me het advies om te focussen op het metaverse verhaal in mijn onderzoek. Ze is van mening dat dit zo innovatief is, dat er misschien wel eens een vervolg op kan komen. Ik moet haar op de hoogte houden van mijn metaverse verhaal want ze gaat meteen reclame maken bij een aantal van haar vrienden.

Wat neem ik mee:

• De manier van vragen stellen en hoe ze zo gemakkelijk zo diep op een bepaald onderdeel kan ingaan. Hier was ik echt van onder de indruk.
• Dat Heloisa zich toch ook laat vangen aan het stereotype dat de jeugd ‘alles’ kent van digitale tools.
• Ik zou ook de vraag kunnen stellen aan muziekleerkrachten waarom ze niet gemotiveerd zijn om bepaalde tools te gebruiken?
• Metaverse verhaal: Hoe maak ik het? Hoe creëer ik het visuele aspect? Ervaringen van leerlingen? Al zou ik zo maar één les uitwerken. De website is goed en handig maar bijkomstig.

Tip:

• Ik moet meer de waaromvragen stellen en uitwerken. Probeer deze in geschreven vorm te verwerken. Als uitkomst krijg je dan de argumenten die je kunt gebruiken bij de verdediging.
• Focus op één ding en niet op twee
• Focus op de waaromvragen en het proces op zich
• Denk aan de perspectieven. Hoe kan ik mijn werk verdelen? Wat kan er nog verder mee gebeuren?
• Gebruik het onderzoek als je visitekaartje.
• Minder nadruk leggen op de situatie (regering) maar meer focussen op de oplossing. De situatie kun je toch niet wijzigen.

Zoals altijd heb ik mijn gesprekpartner eerst opgezocht om een idee te hebben met wie ik ga spreken. Zo vond ik dat mevrouw Hemsen in Kortrijk werkt bij theater Antigone. Een groot voordeel is haar kennis over het Belgische onderwijssysteem. Ze heeft namelijk zelf in deze sector gewerkt en tegenwoordig werkt en woont ze nog steeds in Vlaanderen. Na deze korte introductie ga ik dan over tot mijzelf voorstellen en zo kan ik heel snel tot mijn urgentie overgaan. Met name teamteaching. Ook hier was er weer eensgezindheid over het feit dat kunsteducatie niet binnen dit systeem past. Tanya stelt hierbij de vraag of teamteaching een gevolg is geweest van de coronapandemie. Dit heb ik moeten ontkennen want dit systeem heeft zijn oorsprong gevonden voor de pandemie losbrak. Onze directie is eerst hun kaas gaan halen in Roermond op een school waar ze agora onderwijs inrichten. Ze stelde hierbij ook vragen naar wat nadien is gebeurd. Ik ben dus letterlijk aan de kant geschoven op mijn school als muziekleerkracht omwille van mijn visie en daardoor mocht ik enkel nog informatica geven. Mijn collega van beeldende kunst heeft muziek erbij moeten nemen terwijl hij hier totaal geen kennis van heeft. Het informaticaverhaal heeft uiteindelijk bij mij geleid tot een burn-out.

De volgende stap is het onderzoek toelichten. Digitaliteit inzetten bij muzikale opvoeding. Ze luisterde aandachtig en geïnteresseerd naar mijn verhaal in verband met het testen van VR-omgevingen.  Ik vond het heel fijn om te horen dat ze mijn verhaal heel helder vond. Zeker omdat ik nog maar recent ben overgestapt op een ontwerpgerichtonderzoek.

Aangezien ik net mijn formatieve feedback op het logboek ontvangen had, hebben we deze ook even besproken. Tanya toonde het hele gesprek veel belangstelling voor mijn onderzoek en situatie. Dit had wel tot gevolg dat een groot deel van het gesprek over mijn burn-out ging en mijn huidige stand in het leven. Haar respect is dan ook groot als ze hoort wat er allemaal gebeurd is de laatste jaren en dan de studie toch blijven volhouden. Ze kwam trouwens zelf tot de conclusie dat ik op zoek was naar mezelf. Net hetgeen wat ik afgelopen academiejaar al vermeld had. Ik ben de kunstenaar in mezelf kwijt.

Hieruit volgde natuurlijk de vraag hoe ik de toekomst zag? Kan ik ooit terugkeren naar het onderwijs of wordt het een volledige carrièreswitch? Het is zeker mijn bedoeling om in het onderwijs te blijven. Enkel het vak informatica zal niet meer lukken. Daardoor ga ik dus proberen mijn benoeming in muzikale opvoeding op te eisen en zelfs terug te solliciteren in het deeltijdskunstonderwijs als gitaarleerkracht.

Op basis van mijn situatieschets zegt Tanya zelf dat ik zeker iets in de artistieke wereld moet gaan doen. Het is de strijd waard en daardoor zal ik ook gaan openbloeien.

Omdat ik momenteel arbeidsongeschikt ben, vroeg ze zich af waar ik het experiment ga uitvoeren. Oorspronkelijk zou dat inderdaad bij ons op school doorgaan maar omwille van mijn ziekte heb ik dit nu online moeten doen via bevriende muziekleerkrachten.

Tanya bevestigd eigenlijk wel dat mijn plan van aanpak goed zit. Experiment uitvoeren bij leerlingen, leerkrachten, externen. Leerlingen bevragen via enquêtes en de rest via focusgroep gesprekken. Nadien alle data verzamelen en daaruit conclusies trekken.

De opleiding zit op masterniveau en vandaar dat ik mijn onderzoek heel grondig moet nalezen en sommige stukken moet herschrijven. Ze twijfelt totaal niet aan mijn bekwaamheid maar het moet schriftelijk ook waargemaakt worden.

Wat neem ik mee:

•          Het onderzoek goed laten nalezen door iemand anders.
•          Je hebt minstens 8 jongeren nodig om je onderzoek geldig te maken.
•          Het onderzoek vanuit thuis online doen want samenwerken met directies gaat enkel voor frustraties en tijdverlies zorgen.
•          Onderzoek uitvoeren in sneeuwbaleffect. Eerste mijn eigen kinderen en dan verder verspreiden.
•          Contact in Amerika (Fei Wang) zeker gebruiken.
•          Maak een stappenplan dat je kunt afvinken zodat je niet meer teveel op zijsporen geraakt.

Kwestie onderwijsvisie is het belangrijk dat je de doelstellingen kunt behalen op een werkbare manier. Sophie heeft dezelfde visie als mij als het gaat omtrent breder gaan dan enkel kennisoverdracht. Het socio-emotionele is voor haar ook een heel belangrijk gegeven. 

Probeer te bewijzen dat de leerkracht (human effect) zeker nodig is in de les maar door de ondersteuning van de tools geef je de kaders van muzieklessen aan. De waaromvraag moet ik steviger uitzetten. Waarom is dit zo belangrijk?  

Muziekvisie: Leerkracht is nodig in de klas. De waaromvraag is heel belangrijk voor het onderzoek. Na de verdediging van het onderzoeksplan kwam er als feedback dat ik mijn frustraties aan de kant moest zetten, maar daar is het Sofie niet helemaal mee eens. Daar zit namelijk mijn urgentie, drijfveer en kracht in.  Oplossing is de probleemstelling omdraaien. Niet vanuit mijzelf maar vanuit mij als docent. 

Fysieke ruimte: Eén van de voorwaarden van een goede muziekles. Waarom verkiest de school om geen lokaal in te richten?  

Socio-emotioneel: 'waarom geen psycholoog op school?', geeft ze aan als tegenwind op mijn stelling. Mijn antwoord spreekt erg aan i.v.m. dat ik op een ‘deeper level’ kan raken. Begin altijd vanuit de kunst, vanuit het positieve. Verdedig je vanuit waar je hart ligt.  Deze drie tips gaf Sophie mee op dit vlak maar als ik reflectief kijk, moet ik zeggen dat ik deed tijdens mijn muzieklessen.

WAT NEEM IK MEE:

Een aantal tips die zeker probeer mee te nemen in mijn onderzoek:

Neem de ervaring op het socio-emotionele vlak mee in de probleemstelling: Wat was het effect op mijn leerlingen. Maatschappelijke thema’s in de klas en nadien gesprekken op speelplaats.  

Digitalisering: Kan ik iets met AI (Artifical Intelligence) doen? En mijn visie op een andere manier bekijken. Aangezien ik de digitale methode maak, word ik onmisbaar. 😉  

Neem contact op met scholen in Nederland. Omdat hier muziekeducatie ook bezuinigd is geweest. Ga eens op zoek naar wat mist de leerkracht op school op sociaal-emotioneel en muzikaal gebied. Maak een vergelijking tussen nu en vijf jaar geleden.  In het verlengde hiervan kan Jan Schoolmeesters (expertise basisscholen) uitleggen hoe het in België verloopt. 

Focusgroepen: Je moet de mensen al iets geven (een opwarmertje, teaser). Geef ze bijvoorbeeld al een trailer. 

Enquête is super passief (gevaarlijk) maar geeft wel heel veel informatie. 

Probeer de zijsporen niet te vergeten!!! Plan en urgentie zijn super helder maar laat ruimte om je te laten verrassen. 

Werk met Post-It plakkertjes als een soort afvinklijst en om te schiften. Zaken die blijven plakken buiten de cirkel zijn misschien niet zo relevant. 

Maurice is zakelijk leider en één van de initiatiefnemers van het domein ‘eiland van Brienenoord’ en daar hebben wij bij de start van MKE1 onze tweedaagse gehouden. Hij heeft daar ook de liefde gecreëerd voor het bouwen.
Na een vlotte intro zijn we dan meteen overgegaan naar de urgentie van mijn onderzoek. Het valt op dat de term ‘digisprong’ een echte Belgische term is die enkel in Vlaanderen is gekend. Net zoals zovele laat Maurice zich ook vangen in de illusie dat leerlingen digivaardig zijn. Leerlingen zijn digivaardig op gebied van games en ook wel hoe ze nieuwe devices moeten gebruiken maar meestal zijn ze leken als het op educatieve tools aan komt. Leerkrachten zijn dus onterecht angstig omwille van deze stelling. Er is niet zo een grote kenniskloof tussen leerlingen en leerkrachten!

Qua visie op kunstonderwijs zitten Maurice en ik op dezelfde lijn kwestie beleving. De leerlingen moeten de kans krijgen om kunst te beleven, te voelen. Iets wat op sommige scholen niet meer gedaan wordt.

Na een situatieschets over mijn onderzoek en werksituatie zijn we tot de kern kunnen gaan. Werksituatie wordt geparkeerd omdat dit niets met mijn onderzoek te maken heeft en het ook grotere beleidsmatige problemen heeft waar we nu toch geen invloed op kunnen uitvoeren.
Maurice maakt nog een interessante opmerking als ik mijn fase 3 van het experiment uitleg. Dit gaat om een virtuele wereld waar je muzieklessen kunt volgen. Leerlingen zijn hierbij gedeeltelijk vrij om te kiezen welk parcours ze kiezen. Deze autonomie bij de leerlingen sluit eigenlijk aan bij het Agora onderwijs (hetgeen ze bij ons op school inrichten) maar toch staat onze directie hier niet voor open.

Het valt op dat ik heel weinig leerkrachten heb kunnen mobiliseren om actief deel te nemen aan mijn onderzoek. Normaal zou ik 2 lezingen geven tijdens de ICT-dag in Leuven op 6 februari maar deze zijn geannuleerd wegens te weinig inschrijvingen. Dit was een pijnlijke constatatie als je weet dat er een digisprong gaande is en dan zo weinig belangstelling volgt?
Ook hier komt de conclusie dat er een mentaliteitsverandering moet komen bij de leerkrachten. Ik zou een soort van sneeuwbaleffect moeten kunnen bekomen d.m.v. mijn onderzoek.
Het idee om met mijn project nadien naar buiten te treden en aan te bieden als nascholing wordt ook tijdens dit gesprek gesmaakt. Om zo telkens meer en meer leerkrachten te bereiken.
Het zou utopie zijn mochten er leerlingen zijn die uit pure nieuwsgierigheid en leergierigheid de VR-ruimte gaan bezoeken. Deze motivatie kan op zijn beurt weer motiverend werken naar de leerkrachten toe.
Het ontbreken van een fysieke ruimte waar leerlingen kunnen musiceren is iets wat Maurice ook niet kan begrijpen. Via de VR-ruimte kun je wel bijvoorbeeld actieve musiceeropdrachten meegeven, maar dan moet de school liefst een ruimte hebben waar de leerlingen deze kunnen uitvoeren (onder ondersteuning van de leerkracht muziek).
• Iets wat in de fysieke wereld niet of moeilijk werkt, kan hier wel werken. Bijvoorbeeld bang om te zingen voor een fysieke klas.
• Hoe geef je de leerlingen een veilig gevoel in de VR-ruimte.

Op dit gebied prijst Maurice mijne aanpak. Het is niet simpelweg het vertalen van een analoge les naar een digitale les maar er ook actief iets mee doen. Dit punt ging namelijk regelmatig fout tijdens de coronapandemie.

Na een korte uitleg over mijn ontwerpgerichtonderzoek, zijn we verder kunnen gaan met brainstormen. Volgens Emily moet ik het toch terug meer afbakenen en zeker in de keuze naar mijn testpubliek. Als ik antwoord dat ik bevriende leerkrachten ad random leerlingen willen laten uitkiezen, is dat toch niet zo een goed idee. Het ligt eraan wat je precies wil onderzoeken. Ad random betekent diversiteit.

Qua opzet moet ik heel goed nadenken wat ik precies wil bekomen en van daaruit een trigger zoeken naar mijn doelpubliek. Dat kan zijn op muziekgenre, bepaalde instrumenten, via gaming triggeren, … In ieder geval iets waardoor de leerling de omgeving wil testen. Je kunt ook werken met een externe motivatie zoals bijvoorbeeld de deelnemers een boekenbon schenken. Denk wel goed na inzake de cadeaubon want bijvoorbeeld een cadeaubon van Gamemania zal eerder de gamers aantrekken.

Emily wijst me ook op het feit dan je een nulmeting moet hebben. Zij noemt dit wel startpositie maar de essentie is hetzelfde. Bij de conclusie kan ik ook items aftoetsen aan mijn aannames die ik voorhand had. Ik heb bijvoorbeeld hypotheses bij: ‘wat heb je gemist’. Daar kunnen interessante opmerkingen uitgroeien die ik wel of niet heb zien aankomen.

We hebben het even over het gesprek met Fei Wang gehad omdat dit gesprek mijn motivatie terug de hoogte heeft ingebracht. Mevrouw Wang zou een ideale critical friend positie kunnen opnemen aangezien ze zelf een onderzoek in deze materie gedaan heeft in de Verenigde Staten. Het feit dat ik een buitenlandse connectie heb, maakt dan mijn onderzoek meer valide. Misschien kan ze ook nog literatuur en/of casestudy’s doorgeven. Mijn conclusie hierop is dus zeer jammer dat ik deze mevrouw zo laat in het onderzoek ben tegengekomen.

OOK EIGENAARSCHAP NEMEN OVER DE DINGEN DIE JE NIET WEET

Wat neem ik mee:

•          Containers: als ik met een grote diversiteit aan testpersonen zit, moet ik dit ook per container kritisch bekijken. Bijvoorbeeld sociaal, economisch, etnische afkomst, … zijn allemaal aparte containers.
•          Startpositie integreren. Vragenlijst voor en na het onderzoek laten invullen om zodoende iets te hebben om te vergelijken.
•          Je hebt vergelijkingsvragen en vragen die je achteraf kunt stellen.
•          Criteria heel goed bepalen voordat je aan de slag gaat.
•          Gaten in het onderzoek zelf dichten door ook te verwoorden waarom je bepaalde zaken niet hebt gedaan.
•          Artikel: ‘ontwerpgericht onderzoek in vogelvlucht’.
•          Voorzichtig zijn bij het verwoorden van conclusies.

o   Laat zien dat je aan het graven bent geweest.   

Wat neem ik niet mee:

• Reflectieve vragen opnemen in de escaperoom. Het idee op zich is heel goed omdat de leerlingen inderdaad op dat moment bezig zijn met de omgeving te testen maar CoSpaces (de gebruikte VR-omgeving) laat dit niet toe.

Tijdens het interview met Eline kwam ik moeilijker uit mijn woorden. Dit had misschien te maken met feit dat zij uit een andere discipline komt? Allereerst werden de violen gestemd over het verschil tussen Nederland en België. De benamingen zijn immers anders en dit was toch belangrijk om te kaderen zodat Eline wist over welke doelgroep het gaat.

In België is nog niet zo lang geleden diversen onderwijstermen van naam gewijzigd. Zo is er bijvoorbeeld geen sprake meer van Algemeen-, Technisch- en Beroepssecundair onderwijs maar wel van doorstroom, dubbele finaliteit en arbeidsmarkt. Het kind kan maar een naam hebben. In de 1^ste graad van het secundair onderwijs in België, wat overeenkomt met de onderbouw in Nederland, is er nog geen sprake van doorstroom, dubbele finaliteit en arbeidsmarkt maar wel van A- of B-stroom. Een A-stroom leerling bereidt zich voor een doorstroom of dubbele finaliteit richting, terwijl een B-stroom een voorbereiding is op de arbeidsmarkt. Mijn doelgroep zijn dus de globale groep leerlingen van de 1^ste graad.

Met het meer uitdiepen van de onderzoeksvraag zijn we toch tot de conclusie gekomen dat het wel gaat over een landelijk probleem. Met de komst van de nieuwe eindtermen en het gelijkstellen van de eindtermen voor zowel beeld- als muziek, zijn heel wat kunstleerkrachten in de problemen gekomen.

Qua werkwijze hebben Eline en ik een duidelijk raakvlak over het starten vanuit maatschappelijke thema’s. Dit heeft ook te maken met onze doelgroepen. We werken vaak met jongeren die van thuis geen culturele affiniteit hebben mee gekregen. Deze leerlingen kun je wel regelmatig bereiken door het juiste thema aan te snijden. Kunst en cultuur is dan meer het middel dan het doel en is ideaal om leerlingen socio-emotioneel te benaderen.

Ook op vlak van teamteaching / agora onderwijs delen wij dezelfde visie. Deze visie is dat dit systeem wel kan werken maar niet voor iedereen en voor ieder vak. Ik moet er mij van bewust zijn dat ik teamteaching niet kan veranderen. Dat is een politiek verhaal waar je niets in de pap te brokken hebt. We zitten op dezelfde golflengte over de fysieke aanwezigheid van de leerkracht voor de klas. Op mijn argument over mijn VR-klasruimte, heeft Eline de mening dat ik teveel de focus leg op mijn eigen school. Ze valt over terminologie. Je kunt namelijk mijn VR-klasruimte zonder VR-bril benaderen maar dan noemt ze dit geen VR meer, maar wel gamification.

Om te eindigen vertelt Eline wel dat het een interessant onderzoek is en ze is benieuwd naar de evolutie.

Wat neem ik mee:

• Je moet altijd iets doen wat je past anders gaat het ten koste van de kwaliteit en beleving van de leerlingen.
• Onderzoek doen uit frustraties, levert enkel meer frustraties op.
• Ik moet mij de vraag stellen of mijn onderzoek ook relevant is voor iemand anders. Volgens mij wel maar tijdens dit interview kreeg ik het totaal niet verwoord. Eline geeft me trouwens de tip om met iemand te sparren over mijn onderzoeksvraag en telkens een waaromvraag te laten stellen zodat ik uiteindelijk tot de kern moet komen.
• Afbakenen is de boodschap. Doelgroep en onderwerp maar hou de blik wel breed zodat het relevant is voor een grote groep. Waar kan ik het verschil maken?
• Kunnen de digitale middelen geen goed middel zijn om als remediëringstool te gebruiken voor leerlingen die niet goed mee kunnen draaien binnen teamteaching of traditioneel onderwijs.

Wat neem ik niet mee:

Eline vindt het interessant dat ik een verschil merk bij teamteaching tussen allochtonen en autochtonen leerlingen. Van waar komt dit verschil? Dit is uiteraard een interessante piste maar deze laat ik liggen omwille van het feit dat ik meer moet afbakenen.

Op gebied van disciplines liggen Jan en ik wel ver uit mekaar. We hebben uiteraard wel een link via het educatieve luik in onze achtergrond. Hij heeft eigenlijk een dubbele achtergrond als constructief beeldhouwer en als cultuurwetenschapper gericht op de materiële cultuur. Vandaar zijn werkzaamheden in stedenbouw als in de kunstsector.
Na het schetsen van de urgentie en de onderwijssituatie in België, zijn we aan de slag kunnen gaan met mijn vragen.
Jan Doms heeft heel wat ervaring met elektronische muziek. Hiervan maakt hij ook veelvuldig gebruik tijdens zijn performances. Hij heeft ook samengewerkt met Ernst Bonis, de grondlegger in het onderwijs op gebied van muziektechnologie.

Hij heeft zelfs nog een ‘oud analoog instrument (gebouwd 1976)’ in bezit dat je kon bedienen met lichtschellen. Dit lijkt op iets wat ik tegenwoordig doe met mijn leerlingen van informatica, maar dan op digitale wijze.

Zo komen we uit op de weerstand van de leerkrachten die vaak nog analoog zijn ingesteld t.o.v. de digitaliteit.
In contro di boxe: combinatie van stalen veren constructie waar een danser / bokser een gevecht ten tonele brengt waarbij er een digitaal instrument de bewegingen van de bokser vertaalt naar elektronisch geluid.
Kwestie visie op beleving zitten we op dezelfde golflengte. Er zou toch een aparte fysieke ruimte op school moeten zijn waar leerlingen kunnen musiceren en kortom muziek / kunst kunnen beleven. Ervaren is wezenlijk. Goed contact met de leerlingen ligt aan de basis van een goed leerproces.
Het wegvallen van het sociaal-emotionele aspect in het onderwijs betreurt Jan ook. Het feit dat veel leerlingen een soort van vertrouwenspersoon in de leerkracht kunstvakken zien, is volgens hem een gevolg dat kunst niet enkel om ratio gaat maar altijd in combinatie met emoties.
Jan zijn werken zijn precies altijd in beweging. Toen ik dit aanhaalde tijdens het gesprek was hij heel tevreden dat ik dit meteen heb opgemerkt.

Wat neem ik mee:

• De passie voor kunstonderwijs. Goed contact = basis van goed leerproces.
• Nederland is maar schijnbaar vrijer dan België op gebied van cultuurbeleid. België is in wezen meer mogelijk.

Begonnen met een korte situatieschets van mijn werksituatie omdat van hieruit de urgentie komt voor mijn meesterproef. Ook hier valt me op dat ik vaak twee termen gebruik (teamteaching en digisprong) die in Nederland niet gekend zijn. Nochtans komt teamteaching overgewaaid vanuit Nederland maar daar noemen ze het Agora onderwijs.

Dian neemt meer een critical friend houding aan en trekt veel in twijfel. Alhoewel ze het ook wel meteen benoemd dat het kan. Het kan zijn dat je iets gaat onderzoeken met als doel om te bewijzen dat iets niet gaat. Bijvoorbeeld muziek aanleren met enkel digitaal onderwijs.
Ik ben dan met Dian op zoek gegaan: hoe kunnen we de drempelvrees bij leerkrachten wegwerken om zodoende digitaliteit te integreren? Zo kwamen we bij Paul Verschuur terecht met zijn onderzoek rondom Art Based Learning.
Dian zou het onderzoek omdraaien en vertrekken vanuit de beleving en digitale middelen zijn de tools. Op dit punt zaten we niet geheel op dezelfde lijn maar ik had vaker ook de indruk dat ze me niet volledig begreep. Ik heb het bijvoorbeeld over het motiveren van leerkrachten muzikale opvoeding om digitaliteit te gebruiken maar Dian dacht ik bedoelde leerkrachten motiveren om muziek en digitaliteit te gebruiken. Dus motiveren op twee vlakken.
Over het belang van muziek zaten we dan wel weer op dezelfde golflengte. Ze haalde trouwens één van mijn bronnen aan (Erik Scherder).
Het moeilijk bereiken van mijn vakcollega’s in Vlaanderen stelt ze ook meteen de vraag bij. Wat heeft dat te betekenen? Ik heb namelijk zo weinig respons ontvangen op mijn enquête, dat de cijfers nu vertekend zijn. Waarschijnlijk zijn het allemaal al IT-minded leerkrachten die de online bevraging hebben ingevuld.

Wat neem ik mee:

• De tip omtrent Mark Mieras te gebruiken als bron. Deze ga ik zeker eens bekijken.
• Biesta ook nog eens bekijken. Goed voor de positionering. Waar sta ik in de wereld?
• Durf vragen te stellen aan experts. Deze vinden dat vaak leuk om met iemand mee te denken.
• Controleren of je alle vragen kunt verklaren. Ook al heb je er geen oplossing voor gevonden.
• Ga eens lang bij scholen die dit wel al toepassen en vraag naar ervaringen.

Zoals gewoonlijk starten we met een kleine introductie over mezelf maar ook over het onderwijs in Vlaanderen. Zo heb ik uiteraard de digisprong ook moeten toelichten met alle valkuilen die hierbij horen. Hij was wel meteen nieuwsgierig naar de inhoud van mijn VR-ruimte en voor welke leerlingen die nu precies bedoeld is? Hoeveel tijd neemt de escaperoom in beslag om deze op te lossen?

Op de vraag of ik deze al getest heb bij leerlingen, moet ik helaas negatief reageren maar dat ik wel de ruimte aan het afwerken ben om volgende week de wereld in te sturen. Ik vertel hem ook erbij dat ik deze ruimte wil laten beoordelen uit vier verschillende perspectieven: leerkrachten, leerlingen, gamer en externe begeleider.

Welke data wil ik krijgen?

         Leerlingen

o   Wat doet deze werkvorm met de motivatie van de leerlingen.

o   Zouden ze zulke tools ook gebruiken in hun vrije tijd?

o   Hebben ze er effectief iets van geleerd?

         Leerkrachten

o   Zouden ze deze werkvorm vaker gaan gebruiken?

o   Wanneer zouden ze deze werkvorm gaan gebruiken?

o   Gaan ze dit meer als huiswerk-tool gebruiken?

Jesse vraagt zich af hoe ik op dit idee ben gekomen. Dit komt eigenlijk uit het teamteaching systeem van bij ons op school. Dit leunt aan bij het agora onderwijs en vraagt een grote zelfstandigheid van de leerlingen. Met mijn VR-ruimte kunnen ze vrij gemakkelijk aan zelfstudie doen. Volgens hem is het een moeilijke situatie en hij begrijpt wel mijn gedachtegang om deze tool in te zetten als brug tussen het traditionele en zelfgestuurd onderwijs.

Hij vindt het een interessant idee maar vraagt zich af of het educatieve luik wel groot genoeg gaat zijn. Hij geeft wel aan hij geen educatieve achtergrond heeft.

Met mijnheer Larner was het een heel moeilijk gesprek. Dit had meerdere oorzaken zoals een heel gebrekkige verbinding maar ook omdat het in het Engels was en hij niet helemaal begreep wat ik nu eigenlijk wil doen en bereiken.

Van dit gesprek neem ik eerlijk gezegd niets mee omdat ik er ook niet zo een positief gevoel aan overgehouden heb. Maar het probleem lag vooral aan miscommunicatie en gebrekkige verbinding volgens mij want Jesse is op zich wel een hele sympathieke en bekwame man.

Jordi Perez is op zijn minst multi disciplinair te noemen. Hij is namelijk acteur, auteur, regisseur en onderzoeker. Hij studeerde telecom engineering en later theater.

Tijdens mijn uitleg over mijn onderzoek is Jordi een zeer aandachtige luisteraar. Nadien begint hij meteen mee te denken en geeft me ook allerlei tips en mensen om eens te contacteren.

Cisco Esteves werkt met muziek (Ableton live) sociale projecten uit. Vroeger was hij verbonden aan een school. Tegenwoordig werkt hij met kinderen met mentale problemen.

MAX MSP --> interactieve software. Je kunt bijvoorbeeld de knect (XBOX) gebruiken om beweging om te zetten in muziek. Dit lijkt wel op iets dat ik in het verleden gedaan heb binnen het vak informatica. Daar deed ik dit principe m.b.v. Arduino en sensoren.

Jordi noemt de VR-ruimte een metaverse ruimte en dat is eigenlijk wel een interessante term. Hij benoemt ook wel het belang van een fysieke ruimte voor de leerlingen en een vakprofessioneel voor de klas.

https://www.whiteholetheater.dk is een organisatie in Denemarken die zich enkel bezig houden met het lesgeven in virtuele omgevingen. Hij geeft me de raad om deze zeker eens te contacteren. Ook om eventuele fondsen te verwerven van de regering.

Ik leg hem uit hoe moeilijk het is om een focusgroep samen te stellen. Dat er heel weinig interesse vanuit deze leerkrachten komt. Volgens Jordi moet ik mij niet zo'n zorgen maken omwille van digitale geletterdheid bij leerkrachten en nog minder over het willen. Als ik het laagdrempelig weet te houden, komt dat zeker wel los. 5 a 6 participanten is zeker een goed begin. Hij volgt mij wel in het verhaal dat ik liever meer heb om zodoende meer data te verzamelen en een bredere kijk op de materie krijg.

Kunst in alle vormen maakt connectie met emoties. Het leert de mensen ook de wereld zien in een ander perspectief. Muziek is de snelste kunstvorm om tot een emotie te komen. Hij gebruikt ook vaak muziek tijdens zijn lessen om zodoende een groep snel in een zelfde gevoel te krijgen.

Wat neem ik mee:

• Cisco Esteves (FR) werkt met Ableton en gebruikt dit in sociale projecten. Deze moet ik zeker onderzoeken.
• White hole contacteren i.v.m. tips inzake VR gebruik.
• Catalanen noemen zich blijkbaar geen Spanjaarden. Hij distantieert zich ook van de Flamenco omdat dit bij de Spanjaarden zou horen en een Arabische oorsprong heeft. De Catalanen zijn eerder middeleeuwse muziek (red book medieval) gericht. De Catalaanse muziekcultuur bezit meer blaas- en slaginstrumenten.

De raakvlakken met Nita zijn educatie, maar zij komt uit de danswereld en ik uit de muziek. Na het kaderen vanwaar ik kom qua studie achtergrond en werksituatie zijn we verder gaan praten over mijn onderzoek. Binnen dit kader heb ik ook een aantal items moeten verwoorden zoals de digisprong en teamteaching.

Bij het verhaal over de digisprong heb ik er uiteraard ook op gewezen dat er een verschil is tussen hetgeen wat er in de media is verschenen en hetgeen er in de praktijk gebeurt. De budgetten zijn namelijk te laag om kwaliteitsvolle toestellen voor iedereen te verschaffen, dus kiezen sommige scholen ervoor om niet iedereen een toestel aan te bieden en maken ze zelf allerlei constructies om te bepalen wie wel en wie niet. Via deze digisprong heb ik dan de brug kunnen maken naar mijn onderzoek. Digitalisering op zich is niet verkeerd maar het moet met leerwinst gebeuren en niet gebruiken om te gebruiken.

Nita gaat op zoek naar mijn pad tot nu toe. Ze vraagt hierbij naar mijn deelvragen, of ik al literatuur bestudeerd heb, … Deelvragen heb ik uiteraard maar ik ben hier verder gegaan op mijn literatuurstudie en vooral op de meer actieve zaken zoals de enquête die ik gevoerd heb en het proberen om een focusgroep samen te stellen. Verder is ze vooral gericht op wat mijn focus is. Ze is namelijk bang dat ik wel eens zou kunnen verdrinken in het overaanbod digitalisering in de muziekeducatie in het algemeen. Mijn belang aan beleving en expressie vind ze wel een interessante insteek.

Als ZZP’er is ze betrokken bij het Nederlands danstheater. Deze hebben ook een app ontwikkeld voor de leerkrachten in het basisonderwijs om aan danseducatie te doen in de klas. Ze begrijpt me dan ook volledig dat ik op zoek wil gaan naar tools die leerstof kunnen overbrengen op een digitale wijze zonder dat de leerkracht in de klas echt de vakkennis heeft. Digitalisering kan dus wel degelijk helpen.

De aanwezigheid van de vakleerkracht in een fysieke ruimte is wel belangrijk in het socio-emotionele verhaal. Niet enkel de aanwezigheid in de klas maar nadien ook op de speelplaats. Als we iets moeten onthouden van de Corona epidemie is hoe belangrijk het sociaal contact is en hoe we dat gemist hebben.

Volgens Nita zijn mijn lessen perfect opgebouwd volgens een model van Emiel Heijnen https://www.ahk.nl/lectoraten/educatie/emiel-heijnen/ . Deze heeft onderzoek gedaan naar hoe je goed kunstonderwijs moet doen en Nita geeft me hier een groot compliment mee.

Wat neem ik mee:

• Wat is er nodig voor leerlingen middelbaar onderwijs om te ‘beleven’. En vanuit deze kennis verder gaan naar de vertaalslag naar digitaliseren. Je hebt namelijk de kennis nodig van hoe je beleving oproept. --> Ontwikkelingspsychologie: Jelle Jolles https://www.jellejolles.nl/
• Hoe leven jongeren online? Hoe delen ze informatie? Deze informatie proberen te vinden in de literatuur.
• Blended learning: waar moet dit aan voldoen om een goede werking te krijgen.
• Verdiep je in hoe je jongeren moet motiveren.
• De urgentie van het socio-emotionele probleem vind Nita heel interessant. Eventueel via een digitaal platform gebruikers zodanig prikkelen dat ze mekaar willen treffen.
• Emiel Heijnen verwerken in mijn onderzoek. Tip: Wicked arts assignments. Dit sluit heel nauw aan mijn lesvisie aan.
• Beperk het aantal variabelen. Baken dus het onderzoek goed af zodat je niet verloren loopt en verdrinkt in het aantal data.
• Van den Akker Circulair spinnenweb. Gebruiken voor de afbakening.

https://i.pinimg.com/originals/ce/81/3e/ce813ee919df318851f368863eb54aac.jpg