Als ik specifiek kijk naar hoe de kinderen mij hebben geïnspireerd tijdens het onderzoek, verwonderd [sic] het mij welke details ze zien. Tijdens het omzetten naar 3D werden zaken toegevoegd die ikzelf nooit had gezien maar die voor het kind toch onmisbaar waren.

Maar ook de eerlijkheid die een kind met zich meebrengt. De snelheid waarmee geantwoord word, zonder nadenken (IN)

Kinderen benaderen wat hen wordt aangeboden als een verbonden, inspirerend geheel van inhouden die zij met al hun zintuigen te lijf gaan. In het atelier komt dit gevoel van samenhang tot leven. Een atelier opzetten is een esthetisch gebeuren, waar het hoofd, het hart en de handen samenkomen. Materialen spreken en elke taal kent een alfabet. In het atelier gebeuren dingen, in dialoog met anderen, zonder uitkomst vooraf. Het atelier is geen plaats, het is een manier van zijn (Edwards, 1998). 

 

Alumni, studenten en kinderen participeren in een co-creatief moment. In dit creatief moment is het kind de mentor van het gebeuren. Het atelier is hier dé plek waar ‘zijn’ genoeg is, waar het moment zelf betekenisvol is. Verhalen tonen zich, er is begrip voor elkaars narratief vanuit de materie en het proces dat bestaat naast het resultaat. Een houtskooltekening komt tot leven... 

Ik schets  een landschap, de kinderen tekenen verder, de alumni en studenten voegen toe vanuit eigen inspiratie, ik accentueer wat opnieuw te voorschijn komt  vanuit de  postkaarten.

Zij helpen mij om los te komen van perfectionisme en om kunst te zien als een vorm van expressie in plaats van een eindresultaat (I). 

STOP MOTION verslag van de CO CREATIE (click)

En als ik helemaal eerlijk ben, dan zijn kinderen wel een drijvende kracht voor mijn kunstzinnigheid, maar dan puur uit ideologie (externe motivatie) . Ik geloof dat kinderen baat hebben bij kunstzinnigheid en openheid en 100 talen. En om "echt" te zijn daarover met kinderen, vind ik dat ikzelf er iets van moet afweten en kunstzinnigheid zelf moet praktiseren. Dus om in mijn werk met kinderen hun daar veel aan bloot te stellen [sic], werk ik actief om mijzelf er veel aan bloot te stellen. (M)

Vaak stellen kinderen vragen of maken ze keuzes die mij uitdagen om op een andere manier naar materialen, technieken of betekenissen te kijken (I).

Het kind heeft mij geïnspireerd door haar spontane en onbevangen kijk op de wereld. Ze durfde zonder angst te experimenteren, onverwachte elementen te combineren en was totaal niet bang om het eerst uit te testen (I) 

Ik word erg door de verwonderde en onderzoekende kant van kinderen geïnspireerd. Ik probeer dit ook in mijn pedagogisch coach-zijn en kunstenaar-zijn mee te nemen als gedrag: zoveel mogelijk met verwondering kijken naar wat ik doe, wat ik zie, verwondering vinden in de 'Ander' en wat die met zich meebrengt, verwondering in het alledaagse, … om tegen de routine en de « vanzelfsprekendheden » te gaan (Y)

Kinderen mogen zeker de leiding krijgen als we tot verdieping willen komen in kunstzinnigheid! (Y)

  'Lijkt op mama' (L)

'Ik hou van natuur' (A)