1. Ik heb een aantal korte trailers/teasers gemaakt van max 30sec en op Tiktok -hét platform voor jongeren- gezet. De views stroomden binnen en diezelfde dag hadden er per teaser al 550 mensen naar gekeken. Twee teasers, van Irreversible en Pan’s Labyrinth, kregen ook nog 25+ likes. Aan de profielfoto’s te zien kwam het merendeel van deze likes van hele jonge mensen. Ik was ontzettend onder de indruk van het feit dat er jongeren naar een fragment hadden gekeken en dat het ook nog iets met ze had gedaan.
1. Mijn manager is bezig met een strategisch marketingplan, waarvan een onderdeel gaat over het Publiek van de Toekomst. Hé, dat vind ik interessant. We hebben een meeting met het mrketingteam waarin we sparren over wie wij zien als het publiek van de toekomst. Om even te verhelderen: het publiek van LantarenVenster is relatief oud, rijk en wit. Kortom; op meerdere vlakken totaal niet divers. Nou kan ik uiteraard niet 1,2,3 alle verschillende doelgroepen aanspreken. Maar wel interessant dat wij dus op zoek zijn naar een jonger publiek. Waarom willen we dat eigenlijk precies? En hoe gaan we dat voor elkaar krijgen?
1. Mijn onderzoek komt in eerste instantie voort uit een persoonlijke motivatie. Ik ben opgegroeid in een zeer creatief gezin: mijn ouders waren beiden beeldend kunstenaar. Met name mijn vader heeft mij altijd veel getoond, vanaf jonge leeftijd. Ik liep rond in zijn atelier, waar de grond bezaaid was met foto’s, knipsels, schetsen etc. Vaak van beelden die ik nooit eerder had gezien. Thema’s van mijn vaders werk waren erotiek, geweld: datgene wat niet afgebeeld mag worden. De beelden die ik zag waren erg expliciet maar de context van het atelier maakte er direct kunst van, Het leerde mij op een bepaalde manier naar beeld kijken. Vanaf mijn 14e keek ik iedere vrijdagavond in zijn atelier een arthousefilm met mijn vader en mijn broers. De eerste die diepe indruk heeft gemaakt was Elephant, een film waarin je een dag lang jongeren volgt in een highschool in amerika. Hij bestaat uit trage shots door de ellenlange gangen van de school maar je voelt een onderhuidse spanning. De film eindigt met een ‘schoolshooting’. Ik wist niet wat ik zag: die trage opbouw, de muziek en dan dat einde. Ik voelde aantrekking en afschuw tegelijk. Vanaf dat oment in er een diepgewortelde passie voor film ontstaan die er toe geleid heeft dat ik na de middelbare school zelf ook films wilde maken en audiovisuele vormgeving heb gestudeerd aan de kunstacademie. Terug naar het onderzoek. Toen mij gevraagd was ergens onderzoek naar te doen wist ik gelijk dat ik met film en jongeren aan de slag wilde. Voor mij is film en kunst in het algemeen altijd een vanzelfsprekend onderdeel geweest van mijn opvoeding, maar hoe is dat voor andere jongeren? Wat als je dat niet van thuis uit mee krijgt? Worden jongeren over het algemeen wel genoeg geconfronteerd met film puur als beeld en niet alleen als entertainment of leerinstrument?
1. De ik-pagina is persoonlijk en hierin staat mijn motivatie centraal: waar kom ik vandaan, waarom wil ik dit doen? De jongeren-pagina is veelal verzamelde data: waarom is het voor jongeren relevant om arthouse film te kijken? Wat wordt er al allemaal gedaan m.b.t filmeducatie? Op de filmhuis pagina staat de relevantie en verantwoordelijkheid van de culturele instelling centraal: we willen meer jongeren, maar waarom eigenlijk?
1. Tijdens een coachingsessie met Emily en Lital ging het over het praktijkonderzoek. Ik worstelde hiermee, omdat ik niet wist waar ik mezelf als maker kwijt kon binnen dit onderzoek. Ik was veel te veel in mijn hoofd bezig met dingen organiseren: interviews, focusgroepen etc. Dit ging niet vanzelf. Emily gaf me het advies om mijn ideeën van warm naar koud te plaatsen. Je moet doen wat JIJ wil doen en leuk en boeiend vindt, niet wat anderen doen. Interviews en focusgroepen zijn niet verplicht. Begin ergens. Dus dat deed ik.
AT (Artistiek Team) overleg: Filmprogrammeur, specials programmeur, muziek programmeur, educatieprogrammeur, interum directeur en ik: de filmmarketeer.
AT; wederom komt de vraag naar boven: hoe kunnen we een jonger publiek aanspreken? Vernieuwen is het antwoord, daar is volgens Coby, de interum directeur, inmiddels geen discussie meer over te voeren. Ik ben het met haar eens. We moeten nieuwe dingen uitproberen, nieuwe concepten, nieuwe programmering en nieuwe marketing: dit hangt allemaal samen. Tijdens dit gesprek gaat het even specifiek om de muziekafdeling van LantarenVenster, oftewel de concerten. Hoe kunnen we dat publiek verjongen? Zoe, de educatieprogrammeur (26j), komt direct met een programmareeks die we op de filmafdeling al hebben: een podium voor jonge, talentvolle makers uit de regio. I.p.v. filmmakers willen we jonge muzikanten de kans geven om in een serieuze zaal in een 'echt' theater hun muziek te laten horen. De muzikanten worden serieus genomen, maar tegelijkertijd moet de avond laagdrempelig zijn: kom langs, neem mensen mee, ontmoet elkaar, drink wat en bovenal: geniet van de mooie muziek. Als dit concept verder uitgewerkt wordt zal de marketing ook hierop aan moeten sluiten: hoe spreek je jongeren aan? Is dat via een gedateerd jazz-magazine of Facebook, of moet je naar Instagram en Tiktok verhuizen? Allemaal belangrijke vragen. Ik ben blij dat deze vraag zo leeft en dat we het gesprek hierover voeren.
Detail: Coby benadrukt wanneer de twee hoofdprogrammeurs nog eens voorzichtig dat ze het fijn vindt dat er een aantal jonge mensen bij het overleg zitten. (26/29j) Uiteindelijk kunnen wij het beste inschatten waar een jonger publiek behoefte aan heeft.
1. Ik had allemaal ideeën: een jongerenpanel vormen, een filmavond georganiseerd door jongeren voor jongeren,zelf een speciale screening voor een groep jongeren organiseren in de bioscoopzaal, ervaringen van mensen verzamelen m.b.t. een film die vroeger indruk op hen heeft gemaakt. Allemaal mooie plannen, maar de drempel was veel te groot. Ik voelde dat ik me niet confortabel voelde om dit binnen LantarenVenster uit te voeren vanuit mijn rol als filmmarketeer. Ik heb notabene een collega van filmeducatie en ik wilde ook niet op haar stoel gaan zitten. Ook wilde ik een sessie organiseren met een aantal collega’s van verschillende afdelingen om te brainstormen over hoe we meer jongeren zouden kunnen aanspreken. Ik werd direct teruggefloten door mijn manager, die terecht stelde dat dat onderwerp niet zomaar iets is. Zij is daar al lange tijd mee bezig met het strategisch marketingplan en wilde dat ik besefte dat alles wat ik doe namens het hele marketingteam is. Ik had niet het gevoel dat ik vrijuit onderzoek kon doen. Daarnaast vroeg ik me af of ik die ideeen wel echt wilde uitvoeren, of te groot aan het denken was. Het werd een soort muur waar ik tegenop zag.
1. De views laten zien dat het aanslaat. Toch worden de views steeds minder. Waarschijnlijk is Tiktok zo slim om je eerst meer bereik te geven zodat je blijft hangen. Daarna is het harder werken om views/likes te krijgen, waardoor je meer gat posten. Het is ook een grote marketingtruc. Maar ik blijf ervoor gaan: hoe maak ik de teasers zo dat ze gelijk triggeren?
PROCES
KEYMOMENTS
Voor de zomer begon ik mijn onderzoeksplan met de volgende vraag: op welke manier kan ik jongeren confronteren met arthouse films 1.
|
Ik heb een nieuwe baan als filmmarketeer. 2
|
Hoe begin ik: wat wordt mijn arena, ga ik dit op mijn werk doen of moet ik naar middelbare scholen toe? 3
|
Oke, LantarenVenster wordt mijn arena en ik wil aan de slag met ‘het publiek van de toekomst.’ 4
|
Wat is mijn doelgroep precies? Jongeren rond de 14 jaar. 5
|
Hoe ga ik deze jongeren bereiken? Ik heb allemaal ideeën, maar de drempel is hoog. 6
|
Een klein crisismoment: wat wil ik nou precies onderzoeken? 7
|
De driehoek 8
|
Ik ben het als drie losse onderdelen gaan behandelen en heb drie pagina’s aangemaakt op RC waar ik mijn data verzamel: IK, de JONGEREN en het FILMHUIS. 9
|
Positionering: ik moet onderzoek doen vanuit mijn rol als maker en niet als filmmarketeer.
|
Ik worstel met praktijkonderzoek: waarom maak ik niks?
|
Ik heb op Instagram mijn herinnering aan Elephant gedeeld en een oproep geplaatst om een soortgelijke herinnering te delen. Welke film maakte diepe indruk op jou en waarom, en hoe oud was je?
|
Ik ben gaan maken: korte teasers van films die vroeger indruk hebben gemaakt op mij. Deze teasers heb ik op Tiktok gezet.
|
Wacht eens even, heb ik dan nu een manier gevonden om jongeren met arthouse films te confronteren?
|
Verdiepen in Tiktok
|
Een moment van contemplatie: wat heeft het al teweeggebracht?
|
Gesprek tijdens een overleg met het AT; Artistiek Team
1. Ik besef me dat ik terug ben bij mijn oorspronkelijke onderzoeksvraag: Op welke manier kan ik jongeren confronteren met arthouse films? Tiktok is een manier. Bovendien vindt deze manier ook overlap met mijn functie als marketeer, waairn ik continue op zoek moet naar manieren om mensen te bereiken. Wie weet kan ik Tiktok ook nog inzetten bij LantarenVenster.
Ik kan een open gesprek voeren met mijn collega's, vanuit wie ik ben en niet mijn functie als filmarketeer binnen het bedrijf. De sfeer is veranderd, gezelliger, opener, persoonlijker. We hebben het veel meer over onze eigen interesses en beweegredenen i.p.v. wat er moet gebeuren om 'het bedrijf' beter te maken. We komen veel meer tot de kern waarom we uberhaupt doen wat we doen. En ik kan alleen maar dit werk doen als ik écht gemotiveerd ben en sta achter wat ik moet doen.
1. Een van de personas uit het marketingplan m.b.t. het publiek van de toekomst is Jeremy. Hij is zo rond de 25, houdt van cultuur etc. Ik was van plan om me op deze persona te focussen, totdat ik tijdens de twee experttalks met “ en “ sprak. “ zei dat n.a.v. mijn verhaal over de jongeren en mijn motivatie etc dat hij dacht dat het over 14-jarigen zou gaan. “ bleef doorvragen naar de relevantie van mijn onderzoek: de motivatie was duidelijk, maar wat gaat het educatief toevoegen. Hij zei dat ik moest uitkijken dat het geen marketingonderzoek zou worden. Misschien dat ik ook ineens bang was voor de doelgroep: zijn ze niet te jong? Kunnen ze dat al wel aan? Maar dat was nou juist waar ijn onderzoek mee begon: dat ik bang was dat jongeren onderschat worden en wél al van jongs af aan naar uitdagende beelden kunnen kijken. Het gesprek met “ verhelderde dit ook. Ze zei dat ik ze ook niet moet onderschatten
1. Mijn nieuwe baan en de start van mijn onderzoek beginnen vrijwel tegelijk. Het is veel. Het voelt alsof ik twee studies naast elkaar doe. Moet ik dan ook nog naar middelbare scholen toe? Waarom zou ik die omgeving kiezen, als ik zelf dagelijks in een filmhuis ben? Dit is mijn theater. De researchtalk met Tanja Hermsen is verhelderend en concretiserend. Ze laat me kiezen en ik kies voor mijn werkplek. Ze adviseert om te werken met een vraagstuk dat er al ligt.
1. De driehoek: Ik, de jongeren en het filmhuis. Naar aanleiding van een coachingsessie met Carry, Lital en twee starters werd het steeds duidelijker hoe belangrijk deze drie aspecten zijn in mijn onderzoek. Wat ik eigenlijk continue aan het onderzoeken ben is de verbanden tussen mij en de jongeren, tussen mij en het filmhuis, en tussen de jongeren en het filmhuis.
1. Ik heb geen marketing en communicatie achtergrond, maar heb een makers-achtergrond en een passie voor film. Dat is deels ook de reden dat ik ben aangenomen, omdat ik creatief ben en anders kijk. Ik wist nog niks van strategieën, marketingplannen etc. maar een ding wist ik wel: ik hou van film en wil die passie áltijd met mensen delen.
1. Ineens viel het op zijn plek. Als filmmarketeer kan ik bij LantarenVenster niet heel objectief te werk gaan, wat mijn onderzoek belemmert. Maar vanuit de rol als maker en filmliefhebber kan ik veel vrijer gesprekken voeren met collega’s. Op deze manier kan ik het gesprek starten binnen LantarenVenster, zonder dat ik daar een oordeel over vel. Dat geeft collega’s ook meer vrijheid om hun eigen mening over het onderwerp te kunnen delen.
1. Ik kreeg ongeveer 10 verschillende reacties, waaronder van een collega die filmmaker is en films programmeert bij LantarenVenster. Ze vertelde dat ze Elephant had gekeken naar aanleiding van mijn bericht. Ze vond het een prachtige film. Ze zei dat ze het altijd fijn vindt als iemand gepassioneerd over een film vertelt en dat ze die dan altijd gelijk kijkt. Ik besefte me dat ik dat ook vaak prettig vindt. Als iemand een ‘goeie film’ aanreikt, hoef je er zelf minder moeite voor te doen en is het risico kleiner dat je een slechte keuze maakt. Ik moet een manier vinden waarop ik dat bij jongeren kan doen.