Kan ik(als educator) Auto-Ethnografisch tekenen aanleren? Kan ik(als kunstenaar) daar een methode voor ontwikkelen? 

Toen ik de beelden van het laatste experiment aan het bekijken was voor de analyse en reflectie had ik plots een schrijversblok. Ik dacht: ik ga even iets anders doen. Ik ga verder lezen in een boek. Dat boek heet “Drawn to See, drawing as ethnographic method.”Inspiratie en motivatie om te tekenen is een methode voor onderzoek. Dit beweert Andrew Causey in dit boek. Dit boek resoneerde met mij. 

Tijdens het lezen dacht ik: Oke ik ga die analyse en reflectie voorlopig laten voor wat het is. Ik ga de deelnemers vanuit de video tekenen. Ik ga ze reduceren tot organische vormen.

Causey (2016, p. 13) zegt over complexiteit reduceren:

"Reducing the complexity of the visual world is one of the most useful skills you can develop. As I’ve noted, we tend to see the world around us as a seamless whole. Much of it preconceived for us into discrete entities that we can name and that we can take for granted.”(Causey, 2016, p. 44)

Dit proces heeft me geholpen om de personen beter te begrijpen. Ik lette daardoor veel beter op hun houding. Door ze te tekenen werd ik me meer bewust van de gelaagdheid van hun persoon. Door houdingen en dynamiek te tekenen ontdekte ik een begin van een methode die in de toekomst voor mij, maar ook voor mij als educator een waarde zou kunnen hebben. Ik heb op een andere manier getraceerd en daardoor werd ik geïnspireerd. 

En zo vroeg ik me af of ik een eigen methode kon ontwikkelen aan de hand van dat etnografisch tekenen. Toen besefte ik dat ik dat al gedaan had. Zelf relationeel tekenen klinkt zeer gelijkaardig als meervoudigheid visualiseren. De “zelf” is mijn kunstenaarschap. Het relationele is de meervoudigheid van die groep waar ik ook onderdeel van ben. Dit inspireerde mij om een nieuwe onderzoeksvraag te formuleren.

Kan ik (als educator) Auto-Ethnografisch tekenen aanleren? Kan ik ( als kunstenaar) daar een methode voor ontwikkelen? 

“How can we face investigation that does not follow a pre-defined path or apply pre-set methods, but opens up to dialogues emerging in the encounter with experiences of the collaborators and the researcher? ”(Gil & Hernández-Hernández, 2020, p. 1)

De bronnen “Becoming an educational ethnographer” en “Drawn to See” zijn voor mij twee toegangspoorten om de “nieuwe” onderzoeksvraag te onderzoeken vanuit mijn in kaart gebrachte positie als auto-Etnografische Beeldende kunstenaar. Door dit onderzoek heb ik al mijn bronnen die me inspireerden een plaats kunnen geven in mijn cartografie. Ik wil me verder verdiepen in deze modus van onderzoek. De intuïtieve beslissing traceren en zichtbaar maken is een manier om onderzoek te doen en het onverwachte toe te laten. Het onverwachte toelaten heeft een educatieve waarde. 

Unlike other researchers that have the objective of discovering or demonstrating a premise or question, this one had the objective of wandering, exploring and experimenting with the same act of investigating.”(Gil & Hernández-Hernández, 2020, p. 100)