|
LOGBOEK Datum & persoon |
Inhoud |
Wat doe ik hiermee? |
|||
|
Legenda
|
Onderzoeksbegeleiding= Grijs. Dit zijn mijn gesprekken met mijn onderzoeksbegeleider
Research Day=Geel. Dit zijn mijn gesprekken met externe professionals
Kunst(educatieve) interventie= licht blauw. Dit zijn mijn artistieke experimenten
Critical friend= groen
Rood= onverwacht inzicht moment
Alle overige gesprekken/acties zijn ongekleurd |
|
|||
|
Februari 2024| Onderzoeksbegeleiding Ellen van der Aart |
Onderzoeksvoorstel goed gekeurd. Feedback: kijken naar de opmerking ‘handelingsverlegenheid’ van verpleegkundigen omtrent zingeving. Wat wil ik daarmee precies meer? |
Ik ben artikelen gaan opzoeken rond handelingsverlegenheid. Ik kom uit bij Bart Cusveller die spreekt over handelingsverlegenheid bij verpleegkundigen. Ik wil nagaan in een experiment of studenten ‘last hebben’ van hun handelingsverlegenheid. |
|||
|
Februari/maart 2024| Onderzoeksbegeleiding Ellen van der Aart |
Bespreking onderzoeksvoorstel met Ellen (30 minuten) Feedback: veel literatuurbronnen verzameld. 1) Nu mapjes op je pc aanmaken met verzamelen van nieuwe literatuur: ‘Zingeving’ ‘Aandacht en Theater’ bijv. 2) Kleine do interventies uitproberen. Het hoeft niet groots te zijn. Gewoon speels verzamelen. 3) Je mag nieuwe bronnen zoeken. 4) Logboek aanmaken
|
Ik ben begonnen met een logboek. Ik ben gaan nadenken over een kleine speelse interventie waarin ik wil uitzoeken hoe studenten verpleegkunde binnen Hogeschool Utrecht kijken naar levensvragen.
Ik maak een overzicht van de periode waarin mijn onderzoek wil uitvoeren: ik ga nu uit van het keuzevak Kunst en Zorg (waarin zelf met twee collega’s binnen Hogeschool Utrecht) het programma vormgeef. Het keuzevak vindt plaats tussen november en januari en tussen mei en juni 2025. In deze periode wil ik mijn onderzoek uitvoeren. Daarin wil ik kijken hoe ik met studenten verpleegkunde kan werken aan ‘levensvragen onderzoeken’ op een kunstzinnige wijze. Mogelijk in diverse workshops. |
|||
|
Zaterdag 16 maart-2024 | Research Day 1) Gesprek: Danae Theodoridou 2) Anthony Fiumara
|
Danae Theodoridou: Dramaturg werkzaam in Brussel.
‘Sensitief onderwerp. Blijf goed opletten hoe kunnen mensen ‘quit the game’ dus een uitweg hebben. Of duidelijke ‘spelregels’. Daarnaast : hoe behoud je het fictieve kader in je opdrachten. Tip gebruik/vraag naar concrete situaties. ‘neem een moment in gedachten toen je…’ in plaats van vragen naar abstracte vragen zoals : ‘Welke levensvragen kom jij tegen?’ Tip! Ga op zoek en doe geleide opdracht: ‘ doe je ogen dicht. Waar in je lichaam voel jij… comfort? Ga in gedachten naar een situatie waarin jij te maken kreeg met….? Wat zeggen je handen?! Handgestures! Zijn heel belangrijk bij verzorgenden.’
Anthony Fiumara: Componist, zelfstandige en docent op muziekacademie fontys. ‘Interessant onderwerp. Zeker vanuit de hulpverlenerskant en niet vanuit de patiënt. Uitzoeken/verzamelen allerlei soorten levensvragen. En welke levensvragen/zingevende vragen vinden verpleegkundigen (in opleiding) lastig? Daarin gaan sorteren. Opmerking: mijn vrouw werkt als operatie assistent. Verpleegkundigen hebben ook een ‘hands on mentaliteit’ en ‘praktisch’ en ‘concreet’. Let goed op hoe je iets aankondigt dat dit duidelijk en volgbaar is voor hen. Associaties: zou je niet een uitgebreide rollenspelttraining willen maken. Waarin je drie scenario’s van de lastigste/belangrijkste levensvragen met acteur uitspeelt/traint. à ik begrijp deze gedachte tegelijkertijd wil ik meer vanuit het fictieve kader gaan werken.
|
In principe kreeg ik twee tegenstrijdige tips: Van Danae het advies niet directief te vragen bij studenten: ‘Welke levensvragen vind je lastig?’ En bij Antony juist wel directief. Ik heb ervoor gekozen om wel directief door te willen vragen. Ik wil namelijk in mijn eerste experiment bronmateriaal verzamelen van input van studenten waar zijzelf tegenaan lopen. Ik neem wel mee dat ik dit niet in een vraag-gesprek wil doen, maar hier een artistieke of speelse manier bedenk om dit gesprek te starten. Daarnaast heb ik nagedacht over de input van Anthony rond een mogelijk rollenspel scenario te maken over levensvragen. Maar ik voel heel duidelijk; ik wil werken vanuit theatermaken en niet een rollenspel training ontwikkelen. Trainingen vind ik te praktisch en ik ben meer geïnteresseerd in het onderzoeken hoe theater op diverse lagen kan doorwerken voor studenten en niet puur ‘handelingsgericht’.
Daarnaast vond ik de tip van Danae interessant rond ‘handgebaren’ en lichaamstaal. Daarop zag ik een voorstelling van Het Filiaal gemaakt vanuit gebarentolken. Hier heb ik een kaartje voor gekocht. To do: feedback rondom fictieve spelopdrachten en ‘veilige voorwaarden’ en gebaren, handgebaren, houding in geleide opdrachten overdenken. Ik vind dat interessant want ik herken dit. Hoe kan ik hiermee spelen in spellessen?
|
|||
|
28-03-2024| Kunstinterventie |
Kunstinterventie uitgevoerd bij voltijd en duale lesgroep jaar 2 Verpleegkunde tijdens de les. à Zie kunstinterventie experiment
Tijdens de les. Met fotokaartopdrachten duaal jaar 2 studenten associatief bevraagd op thema zingeving en eigen ‘levensvragen’ aan de hand van fotokaarten. En in groepsdialoog bevraagd: Wanneer kwam jij levensvragen tegen bij patiënten tijdens je werk/stage? Wat voor situatie was dit? Wat merkte je bij de patiënt? Wat gebeurde er bij jou? Hoe ging je ermee om?
|
Ruw materiaal uitwerking op research gate zetten. (Studenten hebben toestemming gegeven, ik heb aangegeven dat zij anoniem zullen blijven). Ik besluit hierbij dat ik het materiaal van deze studenten erg waardevol is en ik deze twee groepen gebruik als focusgroepen. Het geeft goed weer waar deze studenten als beginnende zorgprofessionals mee worstelen in het contact met patiënten en hun levensvragen. |
|||
|
11-04-2024 | Medische dienst Van der Hoevenkliniek |
Mijzelf uitgenodigd bij Medische dienst teamdag |
Navraag gedaan over levensvragen dilemma’s bij dit team. Hier kwam weinig uit. Ik merkte weinig input. Ik besluit om voortaan mensen individueel te benaderen (niet in een groep). |
|||
|
12-04-2024| Vicky Remijn |
Vicky heeft mij het artikel gestuurd: ZINVOL VOLHOUDEN IN DE ZORG Een onderzoek naar de manier waarop verzorgenden in de ouderenzorg omgaan met levensvragen van mensen met dementie. CHRISTA M. VAN DER SMAN |
Artikel lezen en plaatsen in juiste literatuur map. |
|||
|
12-04-2024| Onderzoek begeleiding Ellen van der Aart |
We hebben het gehad over mijn proces tot nu toe. Ik constateer dat ik erg in mijn hoofd zit met ‘wat moet ik nu doen met een masteronderzoek’. Het lijkt alsof ik wat vast loop in ‘het goed willen doen’. Ik merk dat ik een kritische stem heb, die constant mij bevraagt ‘is dit wel diepgravend genoeg?’. Ik blijf zaken constant overdenken. Ik krijg terug van Ellen om weer terug te gaan naar mijn basis als theatermaker. Dit geeft mij een duidelijke ingang. |
To Do: Spelen met levensvragen. Ik kies ervoor om in mijn eigen lessen te gaan werken met levensvragen op een speelse manier. Ik begin deze week met repetities van mijn kleine theatergroep in de kliniek en ik ga werken met dagdagelijkse dilemma’s en vragen die je hebt in het dagelijks leven. + Boek: tip van Ellen Gert Biest Being Human today Ik heb dit boek besteld. |
|||
|
15-04-2024| Gesprek met mijn ouders over het onderzoek |
Mijn ouders bezocht, verteld over dit onderzoek. Mijn vader als huisarts kreeg associaties over ‘impactvolle gebeurtenissen’ die je als medisch personeel draagt en deelt met elkaar. Daarop kreeg ik associaties voor een spel les. Over houdingen overnemen en ‘gevoelens kneden bij elkaar’ de maker en ‘het klei’ en hoe je als je in die positie bent gezet: het publiek kan raden wat voor gevoel wordt er uitgebeeld? Waar doet mij dit aan denken? Of diegene die gekneed is; kan nagaan wat voor gevoel roept dit bij mij op?-à dit gaf bij de associaties net als bij het gesprek met de Dramaturg Danae Theodoridouà spelopdrachten opschrijven en hiermee gaan spelen. Dit zou een mooie aandacht volle opdracht kunnen worden over empathie, aanvoelen, contact maken, iets delen over een situatie. |
Ik gebruik een deel van mijn associaties voor mijn spellessen. Zowel binnen de tbs kliniek alsook met de studenten binnen Hogeschool Utrecht. |
|||
|
Donderdag 25 april 2024 Kunstinterventie
|
HU theaterworkshop aan studiecoaches StudieHUiskamer. Hierbij heb ik naar aanleiding van mijn onderzoek gesprekken gekozen om hierin elementen van mijn onderzoek toe te passen. Ik kies voor: betekenisvolle momenten delen en fysiek contact.
Theaterworkshop rond het thema ‘schakelen in momenten van betekenis’ gedaan met 13 docenten HU. Ik wil onderzoeken hoe spelopdrachten linken aan verbinding en uitnodigen tot een persoonlijk verhaal delen. Daarbij werk ik samen met een gitarist Tessa Meester. En werk ik toe naar een kleine performance over een situatie die ‘voor jou van betekenis is’. Ik heb daarbij extra gelet op het fysieke contact tussen de deelnemers.
Observatie: fysiek contact vooraf met elkaar is enkel door een aantal bekenden. Fysiek contact is met allen door fysieke opdrachten. En fysiek contact wordt door alle mensen vrijwillig gedaan na een opdracht waarin zij zelf iets gemaakt. Hebben. Bij de start landschap foto ‘hoe goed kennen jullie elkaar’ Aan het einde; beeld zou zijn volgens deelnemers: ‘verbonden zoals een stervorm’. |
Observaties uitschrijven: fysiek contact.
Daarbij constateer ik dat ik het uitwerken van de persoonlijke verhalen interessanter vind dan het fysieke contact. Dit omdat veel theateropdrachten oproepen tot fysiek contact. Ik vind daarbij dat ik mensen dus stuur in fysiek contact maken (ook al is het geen verplichting.) De persoonlijke verhalen die zij delen en de uitwerking dit heeft in het luisteren en aandacht hebben voor elkaar vind ik meer interessant. Ik constateer dat ik ‘Aandacht hebben voor’ en ‘meeleven’ met de ander interessanter vind om mee verder te gaan. |
|||
|
14-05-2024 Kunstinterventie
|
Ik heb zoals benoemd (naar aanleiding van mijn onderzoek gesprek op: 12-4-2024) op de vloer gewerkt met het thema levensvragen. En in dit geval in kleine zin met tbs patiënten die ik op dinsdag in mijn theaterles zie. Hierbij heb ik een voorstelling gemaakt en deze tweemaal gepresenteerd voor circa 80 mensen totaal. |
TO DO FOTO PLAATSEN VAN HET OPTREDEN
Hieruit haal ik: dat ik door spelenderwijs te werken met mijn leerlingen uit de tbs goed tot betekenisvolle scènes kom. Daarbij wil ik nu onderzoeken: welke betekenis kan dit geven voor zorgprofessionals die hierna kijken. In het publiek zaten naast medepatiënten ook veel groepsleiders, therapeuten en verpleegkundigen. Wat halen zij eruit om te kijken naar een voorstelling over dagdagelijkse vragen? |
|||
|
30-05-2024 |
Workshop Theater als leerinterventie bij community building.
Ik heb dezelfde workshop (met aanpassingen wat wel en niet werkt) nogmaals uitgevoerd bij een congres voor zorgprofessionals.
|
Ik wil kijken of ik dit ook kan gebruiken als vorm voor het creëren van workshops voor studenten binnen de verpleegopleiding. Waarbij ik mij concentreer op: betekenisvolle verhalen delen (link naar levensvragen) en spelenderwijs werken met aandacht. |
|||
|
Begin Juni 2024 |
Onderzoek begeleidings gesprek met onderzoekgroep We bespreken onze voortgang gezamenlijk en krijgen in een tijdslijn te zien waarin ons onderzoek idealiter uitgevoerd moet worden. Ik schrik enorm want ik zie een tijdslijn waarin staat dat je praktische/artistieke onderzoek binnen september en november 2024 uitgevoerd wordt. De data analyse tussen november en januari 2025. Met deze tijdslijn kom ik in tijdsnood aangezien het eerste keuzevak Kunst en Zorg voor studenten binnen Hogeschool in november pas start. Daarnaast krijg ik bericht dat mogelijk het keuzevak op hogeschool Utrecht maar éénmaal zal draaien, namelijk in mei 2025. Dat betekent dat ik mijn idee om mijn onderzoek uit te voeren binnen deze keuzecursus onhaalbaar wordt.
|
Ik besluit om mijzelf even de tijd te geven alle opties voor mijn onderzoek open te gooien. Tegelijkertijd besluit ik om mijn gevoel te blijven volgen: wat vind ik interessant en wat wil ik uitvoeren? Ik krijg het idee om mijn twee werkplekken meer te verbinden. Ik constateer dat de scènes die ik maak binnen de Van der Hoevenkliniek waardevol zijn voor studenten. Dit is dus relevant ook voor het thema levensvragen waar studenten mee worstelen. Ik heb eerder gehoord als feedback om 1 werkplek te kiezen voor mijn onderzoek, maar ik kies ervoor om nu zelf daarin te besluiten dit wel te verbinden. Ik zie hierin namelijk kansen. Ik ga uitzoeken hoe ik dit op korte termijn voor elkaar kan krijgen. Ik ga na welke opties ik heb en ik weet dat Hogeschool Rotterdam binnenkort een uitwisseling wil met mij en mijn collega over ‘uitwisseling rondom forensische zorg’ met mijn platform Theater Buiten de Muren. Zij hebben een openingsles voor studenten in de minor: Werken in gedwongen kader (forensische zorg). Ik neem contact op met mijn beide kunstvakcollega’s waarin met hen hierin werk. En ik neem contact op met Cindy… en Martin…. Ik benoem dat ik graag mijn onderzoek bij hen uitvoer. Ik krijg hier toestemming voor. Voor Hogeschool Utrecht zou ik kunnen toewerken naar het keuzevak Forensische zorg, dit vindt plaats in januari 2025. |
|||
|
interview |
Interview van zorgprofessionals binnen de forensische zorg: waar worstelen zij mee in gesprekken rond levensvragen van patienten? Of waarin zijn zij gegroeid in het aangaan van gesprekken rond levensvragen met partienten |
Ik werk de interviews uit en ik constateer net als mijn twee focusgroepen (studenten verpleegkunde) dat dit waardevolle informatie is en ook kansen zijn om theatraal in te zetten; kortom hiervan scènes te maken. |
|||
|
Kunstinterventie Repetities levensvragen Juni-juli-augustus 2024 |
Kunstinterventie Repetities levensvragen met tbs patienten voor optreden Hogeschool Rotterdam minor: werken in gedwongen kader |
Ik maak op basis van mijn tussenexperimenten:
Een eerste aanzet tot een script. Maar ik maak nu de belangrijkste zet want:
|
|||
|
5 juli 2024 | onderzoek begeleiding tip
|
Kunststof - Beluister Coen Simon, filosoof | Podcasts | NPO Radio 1
|
Wat haal ik eruit? Vragen stellen in plaats van stellingen nemen. Een weg naar vragen stellen, hoe minder je hangt aan zekerheden en hoe je je verschillende perspectieven hebt. |
|||
|
22-07-2024 Interview groepsleiding binnen de tbs kliniek die hebben gekeken naar de voorstelling The Trip
|
Naar aanleiding van mijn voorstelling The Tip (Dagdagelijkse dilemma’s/kleine levensvragen van patiënten, gepresenteerd voor zorgprofessionals binnen de eigen kliniek) wil enkele zorgmedewerkers interviewen.
Ik wil weten: wat hebben zij gezien in de voorstelling? Wat halen zij eruit?
|
Ik concludeer dat voor zorgmedewerkers het kijken naar de voorstelling waarin hun eigen patiënten spelen hen veel geeft in: De andere kant zien van hun patiënten (de speelse kant, de gevoelige kant, humoristische/energieke kant worden genoemd). Een persoonlijk verhaal wat veel aandacht krijgt en hier bij stil gestaan kan worden. Verbinding: er ontstaat een verbinding doordat er een interactie is.
Inzicht! Dit overtuigd mij dat ik nu op de goede weg zit. Ik wil een voorstelling maken vanuit input van studenten, professionals en patiënten om terug te geven aan studenten zodat zij hier mogelijk uit kunnen groeien in het omgaan van levensvragen van patiënten binnen de forensische zorg
|
|||
|
|
|
|
|||
|
Vrijdag 2 augustus critical friend Elke Dingenen |
Gesprek gehad waarom doe ik wat ik nu doe. (deel van dit gesprek is opgenomen) In eerste instantie vind mijn kritische vriend Elke dat mijn verhaal lastig te volgen is. Ik kan haar niet goed meenemen in de stappen die ik heb genomen. Wanneer ik het heel concreet maak; hoe ik ga werken in de repetities, begrijpt zij beter wat ik bedoel. Zij stelt mij kritische vragen: Waarom moet het in theater uitgevoerd worden? Inzicht: Ik denk dat het een meerwaarde heeft dat het vanuit theater gespeeld wordt omdat je zo verschillende perspectieven toont op het thema, omdat het een appel doet op cognitie maar ook op gevoel. En omdat het waar we het net over hadden; veiligheid kan bieden als kijker. Maar ook als speler kan het een catharsis brengen of een soort beleving. Het kan iets doen voor de kijker en de speler. En het heeft een meerwaarde omdat de spelers patienten zijn. En het vraagstuk gaat over: contact tussen hulpverlener en patient.
Elke: Ik denk dat het voor patiënten best moeilijk is om over hun levensvragen te praten en je geeft hen hiermee een taal. Daarnaast denk ik dat het voor studenten heel belangrijk is dat zij een beeld krijgen van het vraagstuk. En dat zij dit zien in de taal en eigenheid van de patienten. Dat wordt het voor studenten ook heel concreet en krijgen zij ook tools hoe hiermee om te gaan. Want dat weten ze niet. |
To do: Ik wil mij wel richten op de focus van de student/hulpverlener in dit onderzoek. Niet omdat ik het perspectief van de patient niet interessant vindt. Maar omdat ik vind dat ik 1 focus moet kiezen om daar voldoende verdieping in te brengen. Daarnaast heb ik hier bewust bij de start voor gekozen. Ik wil de hulpverlener aan het denken zetten. En daarbij mijn spelers als expertise/ervaringsdeskundige inzetten. Dat wil niet zeggen dat ik niet nieuwsgierig ben naar hun beleving. Sterker nog ik denk dat dit ook cruciaal is.
En ik neem mee dat ik bewust kies om in de voorstelling te werken met ‘de twijfel’ hoe om te gaan met om zo het gesprek te hebben over: hoe om te gaan met levensvragen. |
|||
|
Hier les van mirjam toevoegen |
|
|
|||
|
Vrijdag 20 september 2024 | Heleen de Hoorn| Onderzoeksbegeleiding |
In het gesprek gaat het over mijn idee van mijn onderzoek waarin ik nu concreet heb waar ik het over wil hebben. Namelijk hoe kan een theatervoorstelling over levensvragen gemaakt op basis van ervaringsverhalen, van waarde zijn voor studenten die interesse hebben in de forensische zorg? Ik vraag feedback of mijn verhaal duidelijk of verwarrend is en dit blijkt goed te volgen. We hebben het gehad over mijn kunstinterventie waarin ik zorgmedewerkers heb interviewd over het zien van een theatervoorstelling over dagdagelijkse thema’s. En het feit dat ik hieruit de bevestiging heb gehaald te werken met persoonlijke verhalen.
Ik worstel met: hoe te vertellen wat ik heb gedaan en waarom. En hoe kan ik het beste coderen? We hebben het gehad over mijn theoretische kader en bronnen. We hebben het over mijn weerstand om op Research Catalogue te werken. |
Ik neem mee uit het gesprek: Ik heb al een best een fundament qua theoretisch kader blijkt. Vanuit de vraag: hoe moeten die hulpverleners omgaan met die vragen? Je kunt je gaan concentreren op de bronnen die je al hebt. En daaruit kijken wat haal ik uit mijn theoretisch kader en wat haal ik uit mijn interviews? Zijn deze heel verschillend of rijmen deze met elkaar.
Inzicht: En ik moet zelf nagaan wat zijn mijn eigen criteria (welke wil ik hanteren?) Waar ben ik naar op zoek. Daarnaast benoemt Heleen: Als theatermaker heb je ook manieren om met materiaal om te gaan. Dit is echt een eye-opener voor mij. Ik wil dit meenemen in het bekijken van mijn interviews. Wat zie ik hierin? Waar ben ik naar op zoek en wat kom ik tegen. To do: visueel maken waar ik nu sta en wat ik uit de interviews heb gehaald. |
|||
|
Zondag 29 september| Docent Cindy Isla Ebben hogeschool Rotterdam
|
Ik zou je nog terugkoppelen wat uit de les naar voren is gekomen nav jullie voorstelling met in het bijzonder handelingsverlegenheid.
Allereerst was iedereen erg onder de indruk en kreeg ik unaniem terug dat hun beeld over TBS totaal veranderd is. Wat een mooie start van de minor! Dank dank dank 😊
Wat betreft handelingsverlegenheid gaven ze aan dat het inderdaad hielp dat de patienten benaderbaar waren en ze merkten dat andere studenten ook durfden (dan durfden ze te volgen)
Daarnaast gaven ze aan dat ze handelingsverlegen waren, omdat ze oprecht dachten wie ben ik nu om dit te vragen.. het zal wel een stomme vraag zijn etc. dus onzekerheid over eigen deskundigheid
En het hielp ze er overheen te stappen door te merken dat de patienten ook ‘gewoon’ mensen zijn en het beeld dat ze hadden eigenlijk weg viel.. Dus de menselijkheid hierin zien hielp heel erg..
Ik hoop dat je hier iets aan hebt! Als je meer input nodig hebt of nog vragen hebt, weet me te vinden hoor! Cindy Isla-Ebben Kerndocent Social Work
Ontwikkelaar Master Forensische Zorgspecialist/Lectoraat Vakmanschap Forensische Zorg
Aanwezig: maandag, dinsdag en vrijdag
|
De info verwerken bij mijn data. |
|||
|
Zaterdag 5 oktober 2024 | Research Day| Martina Freyja Kartelo & Marike van Dijk |
1) Martina Freyja Kartelo
Inhoudelijk gehad over: Kwetsbaarheid van de context. Hoe de verhalen en spelers waarmee ik werk van belang zijn in het onderzoek. Balans tussen zingeving aandacht geven aan forensische patienten en tegelijkertijd ben je als hulpverlener ook bezig met ‘bestraffen’à Ik vertaal dit even naar forensische scherpte (aangezien forensische zorg geen gevangenis is, zoals Martina even dacht). Dilemma op het moment:
Theatre of the oppressed. Interactief theater. 2) Marike van Dijk Het is niet erg om aan het einde van je onderzoek je vraag te veranderen. Het komt bij mij over dat de term ‘spelenderwijs’ belangrijk is. Het publiek is daarin ook belangrijk. Het gaat om een ervaring van het kijken en de mogelijkheid om tussendoor vragen te stellen. Welke rol theater kan spelen in het beantwoorden van levensvragen, daar gaat het om. Zowel voor professionals alsook studenten. Hoe ga je in interactie om met zo’n patient. Het gaat om het ondersteunen van het personeel in de forensische zorg. Daarin heb je iets spelenderwijs in gedaan. Het cirkelt daarom heen. Om het ondersteunen van de forensische hulpverlener en het thema levensvragen: hoe ga je daarmee om, in interactie met patiënten. En tijdens de voorstelling gaat het ook om de interactie met de patiënt! Dus dat wil ik bewerkstelligen maar laat ik ook ervaren tijdens de voorstelling; het direct contact aangaan met de patiënt. Daarin overwinnen zij ook een handelingsverlegenheid.
Let op probeer niet met dit onderzoek al je vragen te willen beantwoorden. Probeer in te zoomen zodat je echt een heel goed antwoord kan geven. |
`1) To do: Interactie met publiek dus link kijken naar theater of the oppressed Boal. & De vraag: Hoe kan ik de publieksreacties van ‘het kwam tot leven’ en ‘ en ik voelde verbinding’ linken aan aandacht en embodiment.
Martina zegt: Wat is jouw definitie van embodiment? Plaatsen in de fysieke wereld. Dat heb ik gedaan. Het voelen van de ervaring in je eigen lichaamà dat klopt als ik de reacties van de studenten lees. Hoe kan het publiek door theater het thema voelen via de spelers en de scene. Ik wil dit gaan koppelen in een deelvraag-> dit dus uitwerken.
Nav. De feedback van Marike maakt dat ik dichterbij mijn kernvraag kom: Hoe kan ik beginnende forensische hulpverleners ondersteunen in het thema levensvragen: hoe ga je daarmee om, in interactie met patiënten. En ik mag daarin gaan onderzoeken of mijn deel en hoofdvraag nog wel kloppen. Nu hangt deze nog teveel aan het vorige concept waarin ik mij richten op puur workshops maken voor studenten (zonder een voorstelling gespeeld door patiënten) het uitgangspunt was.
|
|||
|
10 oktober 2024 |
Ontvangen filmpje van Betweterfestival Gaby Jacobs en Jim van Os. hoogleraar Psychiatrie Jim van Os (UMC Utrecht) en hoogleraar Geestelijke Verzorging Gaby Jacobs (Universiteit voor Humanistiek) wijst dit op een groter maatschappelijk probleem: de zingeving is uit onze samenleving verdwenen.
|
To do: Wellicht eerder Gaby Jacobs in plaats van of naast mijn Bart Cusveller? Uiteindelijk kies ik toch voor Cusveller aangezien hij veel onderzoek heeft gedaan naar specifiek dit thema.
To do: belangrijke quotes/ inhouden van Gabi Jacobs plaatsen in mijn onderzoek
Filmpje van Betweterfestival plaatsen in mijn RC
|
|||
|
31-10-2024 Gesprek critical friend Elke Dingenen |
In mijn gesprek met Elke komen we tot het bekijken van de enquettes die zijn ingevuld door de studenten. Hoe haal ik hier de kern uit? Ik merk dat ik het belangrijk vind om dit zonder aanname te doen Elke benoemt dat het goed is dat ik het goed lees, maar ook dat ik het laat bezinken en bijvoorbeeld tijdens het onderzoeken af en toe even ga wandelen. zo kom je soms tot een andere gedachte over het interpreteren van de data. |
Ik neem mee dat ik regelmatig tijd vrij maak om even een wandeling te maken tijdens mijn onderzoeksuren door. |
|||
|
03-11-2024 |
Voorbij het idee over wat goed is en wat fout is, is een prachtige tuin. En daar zal ik je ontmoeten. (Rumi, Perzische soefidichter en mysticus)
(….) Men moet geduld hebben Met onopgeloste zaken in het hart En proberen de vragen zelf te koesteren Als gesloten kamers En als boeken Die in een zeer vreemde taal geschreven zijn. Het komt erop aan alles te leven. Als je de vragen leeft, Leef je misschien langzaam maar zeker, Zonder het te merken, Op een goede dag Het antwoord in.
-Rainer Maria Rilke- (brieven aan een jonge dichter).
|
Toevoegen aan RC op een goede plek. |
|||
|
3-11-2024 |
Hoi Clim, Eva en Elke,
Bij deze nog de link naar Aminata Cairo, zoals vorige week beloofd. Wellicht kunnen jullie er iets mee.
Aminata Cairo – Holding space / safe space (PhD) https://diversityday.nl/ambassadeurs/aminata-cairo/ Aminata laat mensen ervaren hoe die space in te richten vanuit lichaamsbewustzijn.
Groetjes, Anne-Marie
|
Ik vind dit een heel interessante docent en vrouw. Maar tegelijkertijd ben ik nu meer op zoek naar bronnen die inzoomen dan uitzoomen binnen mijn thema. |
|||
|
16-11-2024 MKE landelijke dag| Utrecht HKU |
Na mijn pitch: reacties: - Reflecties van de studenten is opvallend en nieuw. - Het zelfvertrouwen van de studenten is gegroeid in het durven vragen aan spelers, na de theateropdracht durven doen van de theateropdracht wat zij eerst heel ongemakkelijk vonden.
- Weet goed wat je eigen standpunt is.
Thema’s gaan herkennen. Wat linkt daaraan? Reflectie Exposure: ingezet Simulaties Handelingsverlegenheidà maar studieleider Rotterdam zei: handelingsverlegenheid is een kern wat je aan de start kan benoemen. Je hoeft dit verder niet te bewijzen dat zij dit ook hebben die handelingsverlegenheid.
Middel-doel uit elkaar blijven houden
Doel is: zelfvertrouwen vergroten, tools geven, handeling bekwaamheid vergroten. Sommige dingen kun je wel gaan transcriberen. Maar nu vooral gaan afronden! Ook al voelt dat doodeng! Wat een kernbevinding is: is de reflectie die theater oproept bij de studenten. Inzicht: Wat is de meerwaarde van theater in dit onderzoek? Duidelijk de directe aanwezigheid, het meegenomen worden, de emodiment in het moment samen zijn. Het lijfelijk voelen van de theateropdracht doet ook een beroep op het En theater is een veiligheid: code van theater Tip nog: Theaterinterventies van…? Transitieproces Jitske kramer
|
|
|||
|
30-11-2024| Research Day Maurice Specht & |
Betrekken info docenten: ja of nee; draagt het bij aan het perspectief zeker doen. En
Methodologie theater beschrijven! Hoe je de voorstelling speelt en het nagesprek ensceneeert draagt bij aan hoe het overkomt bij de studenten en draagt bij aan het reflectief vermogen van de studenten! à deelvraag Wat draagt het kijken naar theater met dialoog bij aan het spelenderwijs omgaan van zingevingsvraagstukken van patienten in contact met aankomende hulpverleners? |
|
|||
|
December 2024| gesprek Mirjam van Tilburg |
In het gesprek met Mirjam merk ik dat ik mij in eerste plaats focus op het overbrengen van het onderzoek in een helder verhaal. maar ik krijg terug dat het helder is. En de complexheid zit in de verschillende perspectieven en werkgebieden die ik nu combineer maar dat dit het ook juist interesssant maakt. Mirjam benoemt dat ik meer mijn data analyse uit de gedane kunstinterventies en voorstelling mag halen. Ik heb voldoende boeken-bronnen, daar mag ik op vertrouwen. Mirjam zoekt samen met mij naar meer up to date deelvragen. Zo kom ik uit bij de deelvraag: Wat is precies de kracht of meerwaarde van theater in het onderzoeken naar levensvragen? En Mirjam bevraagt mij of de voorstellingen een succes waren, wat ik beaam. Daarbij mag ik van Mirjam meer achter mijn voorstelling gaan staan en als voorbeeld van 'wat een succesfactoren zijn' in het maken van een theatervoorstelling voor studenten die willen leren rondom levensvragen in de forensische zorg. Ook geeft zij mij mee dat ik mag onderzoeken of mijn onderzoek mogelijk een ontwerponderzoek is. |
Door het gesprek met Mirjam merk ik dat mijn gedachten wat meer op z'n plaats vallen. Ik vertouw meer op wat ik gedaan heb. Ook neem ik de brainstorm van de aangepaste deelvragen mee en ga deze verwerken in mijn nieuwe deelvraag/hoofdstukken en ik ga mijn antwoorden daardoor automatisch meer halen uit de quotes van studenten, mijn observaties en uit de gespeelde scene's. |
|||
|
Onderzoeksbegeleiding Heleen de Hoorn individueel 16 december 2024 |
In dit gesprek gaat het over de verschillende thematieken die ik heb verzameld uit mijn data en intervieuws. Ik heb daarbij een aantal vaste thematieken verzameld en ik heb door de diepte interviews een nieuwe thema extra uitgediept namelijk: theatrale wijze van uitvoeren oftewel de meerwaarde van theater die het publiek ervaart. Ik twijfel of ik dus nu weer een nieuwe code erbij moet doen namelijk: theater als vorm. Heleen wijst mij erop dat deze thematiek en de data die hieruit voortkomt niet een antwoord is op mijn hoofdvraag. We hebben het daarbij over mijn verschillende opties van mijn hoofdvraag die ik inmiddels heb veranderd naar aanleiding van eerdere gesprekken en de nieuwe info die ik nu heb verzameld. We hebben het ook over mijn zorgvuldige blik op coderen. Daarbij benoemt Heleen dat ik nog steeds ook als theatermaker mag kijken naar het woord coderen. Ik merk wel dat ik graag echt transparant wil werken in het coderen maar daarin mijzelf misschien wat tegenhoudt door het zo heilig volgens het boekje te doen. Heleen stelt mij daarom de vraag: Je hebt nu een code die niet direct past binnen je 6 thema's. Hoe zou jij dit doen als je een voorstelling maakt? Het mooie aan deze vraag is dat ik hier direct antwoord op kan geven. Dus deze vraag is heel belangrijk voor het vervolg van de afronding van mijn onderzoek. Daarnaast hebben we het gehad over de vraag of mijn onderzoek een ontwerponderzoek is, aangezien ik hier feedback over heb gehad. We bespreken dat het kijken naar onderzoeken op verschillende wijzes kan. Heleen betwijfelt of het nu een meerwaarde is om mijn onderzoek in dit kader zo te bekijken en geeft mij het advies om hier nog open in te blijven. En daarna hebben we mijn hernieuwde deelvragen besproken die ik meer concreter naar mijn data heb aangepast |
Ik neem mee dat ik het coderen niet zo heilig volgens het boekje hoef te interepreteren zoals ik nu doe. Ik neem ook de vraag van Heleen mee: Hoe zou ik dit als theatermaker meenemen in het maken van een voorstellling? Dit is een belangrijke vraag waarop ik mag vertrouwen. Daarnaast is het belangrijk dat ik een balans houd tussen de literaire bronnen en mijn practische gedeelte van mijn onderzoek. |
|||
|
Januari onderzoeksgesprek Heleen de Hoon (groep) |
In januari komen we samen met ons onderzoeksgroepje met Vicky Remijn en Joke Den Haese. We bespreken plenair het verwerken van de deelvragen en de hoofdvraag op research catalogue. Ik merk dat ik nog bezig ben met het uitvinden van hoe dit vorm te geven op research catalogue en hierin ook minder plezier ervaar dan gemiddeld anderen. Ik merk dat ik het idee van een moodboard of collage helemaal niet aantrekkelijk vind. Ik ben vrij associatief in mijn hoofd en wanneer dit ook voor mijn idee rommelig in beeld komt, vind ik dat niet mooi. |
Ik neem mee uit deze bijeenkomst dat ik aankomend weekend meer ga uitproberen met research catalogue en geef mij daarin ook een deadline om een stok achter de deur te hebben. |
|||
|
februari 2025 onderzoeksgesprek Heleen de Hoon |
We hebben het in dit gesprek over mijn kritische reflectie. Ik heb deze gemaakt en doorgestuurd. Heleen geeft aan dat de inhoud duidelijk, volgbaar en sterk is maar de opbouw niet klopt. Ook kan ik de lezer meer meenemen in bijvoorbeeld een quote van een student die ik ben tegengekomen in mijn onderzoek. Ook mijn kopje 'ethische vragen' is verwarrend want daarin benoem ik wat ethische vragen die niet relevant zijn. We hebben een gesprek over wat wel kritiek op mijn onderzoek zou kunnen zijn. Daarbij komen we tot het onderwerp: theater maken met tbs patienten; in hoeverre is daar kritiek op? Daarin kan ik direct een lijntje maken waarom hier kritiek op zou kunnen zijn, maar ook een argumentatie vanuit mijnzelf waarom dit wel belangrijk en relevant kan zijn ook voor de samenleving. Daarnaast hebben we het over mijn opsomming op het laatst; waarom het onderzoek relevant is en voor wie. Prima qua inhoud maar de tip krijg ik mee om het meer in een verhaal te bouwen. |
Ik neem mee dat ik de opbouw van mijn kritische reflectie ga omgooien. Daarbij ga ik een andere intro maken met een quote van een student om de lezer meer mee te nemen. Ook ga ik mijn kopje ethische vragen aanpassen en mijn mening waarom het nog steeds relevant is, benoemen. Daarnaast het einde aanpassen in de opsomming van de relevantie meer verhalend maken. |
|||
|
14 maart 2025 formatieve feedback Elsje van Leeuwen |
Ik krijg bij afwezigheid van Heleen de Hoon, via Elsje van Leeuwen de feedback over mijn onderzoek tot nu toe. Daarin is de kern: mijn persoonlijke artistieke signatuur ontbreekt nu in het geheel. Ik merk dat de feedback mij persoonlijk raakt. Ik vind namelijk dat mijn onderzoek juist is gebasseerd op het maakproces. Ik heb twee werkvelden verbonden, mijn hele voorstelling is gemaakt op ervaringsverhalen van studenten, professionals en patienten en ik heb ook een volledig theaterprogramma na de voorstelling ontwikkeld en uitgevoerd. Maar ja. Dit komt blijkbaar niet direct over. |
Ik merk dat ik de feedback even moet laten bezinken om deze goed te plaatsen. Ik weet van mijzelf dat ik juist heel artistiek heb gewerkt in de praktijk. Maar voor mij is dit blijkbaar zo vanzelfsprekend dat ik mijn eigen rol niet meer zo beschrijf hierin. Ik vind dit gewoon eigen in mijn werk. Maar hiermee mis ik de vertaalslag. Ik beslis dat ik dit morgen inbreng tijdens mijn research day gesprekken. |
|||
|
15 maart 2025 Research day gesprek Tanya Hermsen gesprek Corien van der Linden
Gesprek met Stefan van Geelen UMC Utrecht/ filosoof en coordinator van De Utrechtse School- kunst in de zorg maandag 17 maart 2025/ onderzoeksgesprek Heleen de Hoon
|
In het gesprek met Tanya deel ik mijn feedback die ik heb gehad over het missen van mijn artistieke signatuur. Tanya vraag wat door en benoemt dat zij herkent dat ik vooral een harde werker ben en waarschijnlijk daarom ben waar ik nu ben. Zij spiegelt mij dat ik mijzelf niet graag in the picture zet, want voor mij is het maken van scene's voor verschillende doelgroepen heel normaal. En voor mij is het combineren van twee werkplekken gewoon een goede uitdaging. En dat het werken met zingeving binnen een tbs kliniek natuurlijk is geworden voor mij. Maar dat dit niet voor een ander zo is. Ook het persoonlijke verhaal delen voelt voor mij wat onnatuurlijk. Tanya neemt de metafoor van de achterflap van een boek. 'Mensen willen graag altijd even iets over de schrijver weten'. Dit maakt het het schrijven over mijzelf en waarom ik iets doe minder groots. Het is heel fijn om met Tanya over dit onderwerp te praten en ik merk dat er kwartjes beginnen te vallen. Voor mij voelt het delen wat ik doe snel als 'overdrijven of kijk mij eens'. Ik wil ook het onderzoek laten spreken door vooral quotes van anderen. Maar daarin mag mijn eigen stem evenveel mee, ook al voelt dat voor mij dus wat aangedikt.
In het gesprek met Corien van der Linden gaat het om het delen van mijn onderzoek straks met het werkveld. Wie is nu eigenlijk mijn hoofddoelgroep? Dat zijn de hogescholen en docenten want zij kunnen theatervoorstellingen in gaan zetten binnen het curriculum en zij kunnen ook de stof uit de voorstelling verder meenemen in de lessen. Daarnaast denken Corien en ik dat het onderzoek ook relevant is voor de forensiche wereld.
Ik deel de uitkomsten van mijn onderzoek en Stefan deelt zijn werk van de Utrechtse School (samenwerking HKU en Universitair medisch centrum Utrecht). Daarbij is Stefan vooral geinteresseerd in wat mijn onderzoek kan bijdragen aan verpleegkunde opleidingen omdat volgens stefan er nog veel kansen liggen voor verpleegkunde opleidingen.
In het gesprek met Heen, krijg ik de feedback die eerder is gegeven door Elsje door wat uitgebreider. Daarbij heb ik ook de feedback van Joke Den Haese en Vicky Remijn gekregen. Ik krijg concrete aanwijzingen in het aanpassen van mijn onderzoeksregistratie.
|
Ik heb een erg goed gevoel na het geprek met Tanya. Ik krijg het idee dat zij goed kon aansluiten bij hoe ik denk en in het leven sta. Ik houd juist niet van praten over theater. Net als in mijn les. Meekijken is meedoen. Maar net als een boek, willen (veel) mensen altijd ook iets weten over de schrijver. Ik beslis om direct mijn hele research catalogue om te gooien. Ik ga mijn welkomspagina veranderen. Ik ga nadenken over mijn persoonlijke verhaal hierbij en ik neem de gekregen feedback van afgelopen weken mee.
Ik ga nadenken ook over hoe ik mijn onderzoek wil presenteren zowel binnen de Hogeschool Utrecht, Hogeschool Rotterdam alsook binnen de Van der Hoevenkliniek.
We spreken af dat ik in de toekomst nog een keer afspraak met Stefan om te kijken naar wat ik met mijn collega Stanske Lomans die ook theaterdocent is, als kunstdocenten (kunnen) betekenen binnen verpleegkunde.
Deze week zet ik de verandering waarmee ik ben begonnen door. Ik maak mijn artistieke signatuur duidelijker zichtbaar. Ik verwerk mijn persoonlijke verhaal bij het hoofdstuk: achter de schermen. En ik toon meer foto en tekenwerk van de tussenstappen en het maakproces.
|
|
|
|
|
|
11 april studiecoach Anke Zijlstra & docent Elsje van Leeuwen |
Ik krijg de feedback terug over mijn onderzoek registratie. Waar ik in de vorige feedback te horen kreeg dat mijn onderzoek niet mijn artistieke werk toonde, is dat in deze versie meer zichtbaar onder andere door mijn opmaak met beelden, citaten en geluidsfragmenten. Ik ben blij dat dit naar voren is gekomen. Maar tegelijkertijd komt vooral overduidelijk naar voren komt dat de structuuropbouw niet altijd helder is en niet systematisch is opgebouwd. De tekst en de complexiteit van het onderzoek daardoor niet te volgen. En dat dit geen recht doet aan het werk wat kwaliteitsvol is. En zo is niet alles duidelijk uit de onderzoek registratie. Ook mijn persoonlijke kijk en kritische kijk op wat ik doe en welke impact dit heeft binnen het onderzoek kan meer naar voren komen. Ook mag er meer een persoonlijke inkijk worden gegeven hoe ik mij bijvoorbeeld persoonlijk verhoud tot levensvragen. Daarbij zijn volgens de feedback mijn tussenconclusies niet altijd te volgen en is hierin niet altijd een duidelijke link met het brongebruik. En ten slotte de oproep op mijn teksten te redigeren om alle taal en spellingfouten eruit te halen.
Na het gesprek met Anke heb ik ook nog een gesprek met Elsje. Dit omdat ik de ontvangen feedback in eerste instantie niet volledig kon rijmen met de eerdere feedback die ik had gekregen, met name over mijn kritische reflectie, die eerder door twee docenten was bekeken op inhoud. Ik ben een beetje het vertrouwen kwijt in hoe nu te handelen. Tijdens het gesprek met Elsje bekijken we de feedback op papier opnieuw. Daarbij krijg ik ook de stimulerende boodschap dat het docententeam het vertrouwen heeft dat ik deze feedback goed kan verwerken. Mijn onderzoekend vermogen wordt niet als ondermaats gezien, maar de manier waarop ik schrijf en registreer kan en moet echt worden verbeterd. Juist om de complexiteit van het onderzoek te verwoorden.
|
De feedback komt in eerste instantie hard aan. Ik had mij vooral gericht op het zichtbaar maken van het artistieke werk dat, na de vorige feedbackronde werd geadviseerd. Daarbij ervaar ik niet eerder bewust dat mijn structuur moeilijk te volgen is. In eerste instantie voelt het alsof de moed mij in de schoenen zakt. Na een dag nadenken en het opnieuw kritisch lezen van mijn eigen werk, begin ik de feedback beter te begrijpen. Ook in gesprekken met collega’s en vrienden merk ik dat sommige werkprojecten voor mij zo vanzelfsprekend zijn, dat ik niet alle denkstappen deel. Voor mij lijken die stappen logisch, maar voor de lezer zijn ze dat niet altijd. Daarom besluit ik mijn tekst kritisch te herlezen en op bepaalde punten de structuur te verduidelijken. Toch merk ik al snel dat dit niet voldoende werkt. Ik kom tot de conclusie dat, als ik mijn structuur écht wil verbeteren, ik mijn tekst – en met name de delen over mijn deelvragen – het beste volledig kan herschrijven. Op zondag 13 april begin ik hier direct mee. Het kost me een hele week om de teksten te herschrijven, maar dit geeft me ook de kans om kritisch naar mijn schrijfstijl te kijken. Daarna herschrijf ik mijn leeswijzer opnieuw op basis van de vernieuwde inhoud.
Vervolgens kies ik er bewust voor om twee mensen te vragen om met mij mee te lezen. Mijn kritische vriendin Elke Dingenen vraag ik om de registratie door te nemen. Haar feedback richt zich op mijn 'persoonlijke stem' in de tekst: waar komt die duidelijk naar voren en waar ontbreekt die nog? Omdat zij mij goed kent – zowel als persoon als theatermaker – kan zij hier waardevolle inzichten in geven. Daarnaast vraag ik mijn studiegenoot Vicky Remijn om te kijken naar de vernieuwde structuur van mijn teksten. Zij heeft een scherp oog voor heldere opbouw en kent mijn werkveld niet precies, wat waardevol is. Wat is voor haar goed te volgen, en wat nog niet?
|
|
Vrijdag 18 april 2025 Critical friend Elke Dingenen |
Ik krijg van mijn kritische vriendin Elke terug dat zij de nieuwe, herschreven teksten beschouwt als een gedegen onderzoek, met veel bronverwijzingen. Ze vindt het boeiend, goed doordacht en met veel liefde uitgevoerd.
Tegelijkertijd geeft ze aan dat zij op bepaalde punten mijn gedachten als theatermaker en als mens niet goed terugleest.
Ze ziet duidelijk mijn grote betrokkenheid bij mijn patiënten en studenten, maar mist soms wat het onderzoek en de ervaringen precies met míj doen.
Ook raadt ze me aan om mijn persoonlijke fascinatie wat vaker te laten doorklinken in het geheel — hoe ik als mens én als theatermaker kijk naar de inzichten en vondsten binnen mijn onderzoek.
|
Ik ben blij dat de herschreven tekst — hopelijk — prettiger leest en dat ik de lezer stap voor stap beter meeneem in mijn verhaal. Tegelijkertijd ontdek ik dat ik mijn persoonlijke stem nog meer mag laten doorklinken. Deze feedback brengt me even in verwarring. Ik wil namelijk voorkomen dat de herschreven tekst nóg langer of onduidelijker wordt door persoonlijke associaties toe te voegen. Toch voel ik dat ik iets met deze feedback moet doen. Het houdt me namelijk een spiegel voor. Mijn persoonlijke stem is iets wat ik belangrijk vind, en deze feedback sluit aan bij wat de examinatoren eerder al benoemden. Daarom besluit ik een meer persoonlijke, dagboekachtige stem aan het onderzoek toe te voegen, een stem die de lezer meeneemt in mijn gedachten en overpeinzingen. Zo behoud ik de structuur van het onderzoek, maar geef ik tegelijkertijd ruimte aan mijn fascinatie en persoonlijke beleving. Op basis daarvan neem ik op bepaalde punten in mijn onderzoek dagboekaudio ’s op.
|
|
Zaterdag 26 april Studiegenoot Vicky Remijn |
Op zaterdag 26 april spreek ik met Vicky vanuit mijn vraag: Hoe volgbaar is het geheel en waar mis je tussenliggende denkstappen? Vicky neemt mij uitgebreid en stap voor stap mee. Ze benoemt hoe ze nu beter wordt meegenomen door mijn leeswijzer, die duidelijker de opzet van mijn onderzoek laat zien. Ook heeft ze de kans om alvast één dagboekaudio te beluisteren, wat zij als een meerwaarde ervaart. Volgens Vicky staan de volgende hoofdstukken stevig in hun schoenen: Spelen met ongemak, Krachten van theater, Beleven is voelen en denken en mijn conclusie. Bij het hoofdstuk De praktijk zoekt de spots op heeft ze nog vragen over de opbouw en mist ze in enkele alinea’s een heldere uitwerking van mijn denkstappen. Ook in het hoofdstuk De voorstelling en het maakproces geeft ze inhoudelijke suggesties die het geheel overzichtelijker kunnen maken — bijvoorbeeld door bij de foto’s meer toelichtende tekst toe te voegen. In de kritische reflectie ziet Vicky mijn inzet om diepgang en scherpte aan te brengen. Ze geeft daarbij de tip om mijn reflectie sterker te verbinden met aanvullende literatuurbronnen. De feedback die Vicky geeft is per pagina uitgewerkt en zeer gedetailleerd, wat mij ertoe aanzet om mijn teksten nóg kritischer te herlezen.
|
Al met al zijn er per hoofdstuk nog behoorlijk wat aandachtspunten om de puntjes op de i te zetten. Toch voelt het, zoals ik het nu beschrijf, echt alsof ik met die laatste verfijningen bezig ben. Hoewel het misschien niet als veel klinkt, werk ik dagelijks intensief aan elke pagina om verbeteringen aan te brengen. En inmiddels krijg ik er zelfs plezier in om ook andere details te verfijnen. Er zijn enkele feedbackpunten die ik bewust níét meeneem. Zo kies ik er in mijn kritische reflectie voor om, naast één extra literatuurbron, geen verdere bronnen toe te voegen. Ik merk dat het anders voor mij verwarrend wordt en dat het de helderheid van mijn verhaal niet ten goede komt. Ondertussen werk ik ook verder aan mijn audiodagboeken. Daarnaast besluit ik om een extra pagina toe te voegen waarin ik mijn methode uitgebreider toelicht. Op dit moment doe ik dit al bij vier hoofdstukken, maar met de feedback in gedachten vermoed ik dat een aanvullende uitleg voor meer helderheid kan zorgen. Om dit alles goed te kunnen combineren met mijn voltijdswerk, maak ik een schema in mijn agenda. Zo creëer ik bewust ruimte om gestructureerd en doelgericht verder te werken aan mijn onderzoek.
|
|
zaterdag 3 mei |
In het weekend van 3 mei verwerk ik alle feedback die ik van mijn klasgenoot Vicky heb gekregen. Daarnaast controleer ik mijn tekst op spelling en leesbaarheid, waarbij mijn vriend Tom meeleest. Tot slot vraag ik mijn broer Michiel om hulp bij een laatste controle op eventuele onzorgvuldigheden in het brongebruik. Ook deze feedback verwerk ik zorgvuldig. |
Ik zie dat er veel werk is verricht en vertrouw erop dat de tekst nu duidelijker en prettiger leesbaar is voor de lezers. Daarbij hoop ik ook dat mijn persoonlijke visie en overwegingen als theatermaker en mens meer ruimte innemen en de lezer meer kennis laten maken met mij als kunsteducator. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|