Langzaam daalde de zon aan de hemel. ‘Nu gaat het gebeuren,’ mompelde de koningin en ze haalde zenuwachtig haar neus op. In de hand kwam beweging. Hij begon te draaien en te buigen en het leek alsof hij om zich heen keek voor een lekker hapje. ‘Snel, pak de Spiegel!’ riep de koningin naar haar bedienden. Vliegensvlug werd de Spiegel van Rechtvaardigheid omhooggehouden. De hand verstarde, klapte naar achteren, dook toen naar beneden, niet naar de stad, maar naar het platteland, waar hij een koe bij haar staart greep en mee de lucht in sleurde. Het beest gilde wanhopig tot het verdwenen was. De prinsen en de koningin keken stil omhoog.
…
‘Ik weet iets,’ zei de jongste prins die naar de kleine wolk keek. Hij pakte de spiegel beet. ‘Je gaat er toch niet met de Spiegel vandoor?’ vroeg de koningin angstig. De prins antwoordde niet en liep met de Spiegel onder zijn arm naar het strand. Het strand was uitgestorven. Iedereen keek op een veilige afstand naar wat de prins deed. Die legde de Spiegel gewoon naast zich neer en ging zelf languit in het zand liggen. De zon daalde en de hand kwam weer tot leven. Alle kanten draaide de hand op tot hij de prins op het strand zag. Het leek even alsof de hand zijn adem inhield. Toen dook hij als een roofvogel naar beneden, vliegensvlug op de prins af. De hand naderde snel en spreidde zijn vijf vingers, klaar om de prins te grijpen. Iedereen hield zijn adem in. Toen stond de prins op. Hij stak zijn rechterarm omhoog, balde eerst een vuist en spreidde daarna zijn wijsvinger en zijn middelvinger die samen een V vormden. Plotseling trok de hand zich terug. Hij leek te schrikken. Zijn vingers bewogen wild en in paniek. En iedereen zag hoe de hand achterover duikelde en loodrecht in het water viel.
…
‘Hoe wist je dit?’ vroeg de oudste. De jongste lachte en zei: ‘Het was een geheime boodschap. Ik keek goed naar de hand en begreep plotseling wat hij bedoelde. Zagen jullie niet dat hij zijn vijf vingers spreidde? Daarmee zei hij: vijf mensen die kwaad willen doen en met elkaar verbonden zijn, kunnen de hele wereld vernietigen. Daarom spreidde ik twee vingers. Want ik weet dat twee mensen die innig met elkaar verbonden zijn en een edel doen nastreven, al het kwaad in de wereld overwinnen.
Oorspronkelijk had ik in de kerstvakantie van 2023 een reis gepland naar Israël. Helaas ging dat vanwege de oorlog niet door. Gelukkig kon de reis omgeboekt worden. Zonder al te veel na te denken heb ik de reis omgeboekt naar het land Kirgizië. Een totaal onbekend land voor mij. In de meivakantie van 2024 ben ik daarheen geweest. In die periode zat ik midden in het analyseren en opschrijven van alles wat ik voor mijn onderzoek had gedaan. En naarmate de reis naderde kwam ik er achter dat die hele reis een groot avontuur van serendipiteit voor mij was. Ik wist namelijk totaal niet wat me te wachten stond. Daarom heb ik het verhaal van de spiegel uit het verhaal hier bij gepakt. Een spiegel reflecteert. En de prins ging een avontuur aan waar hij de uitkomst nog niet van wist. Deze reis reflecteert mij zo erg als persoon dat ik het belangrijk vind om het een en ander met u hiervan te delen.
Gespannen en vol goede moed ging ik naar het vliegveld, met een backpack op mijn rug en een rugtas op mijn buik, wandelschoenen bungelend onderaan. Ruimbagage mocht maximaal tien kilo zijn omdat we ook nog tenten en Hollandse etenswaren mee moesten nemen voor een Nederlands gezin wat in Kirgizië werkt. Dat betekend dat je vrij beperkt bent in wat je mee kan nemen. Het was een lange vliegreis met een overstap op Istanbul. Maar toen we eenmaal aangekomen waren in Kirgizië en we met de vier keer viers over de wegen reden, waren we dat allang vergeten. Het avontuur was nu echt begonnen. Elke nacht een andere slaapplek en niet weten waar je de volgende nacht eindigt. Dat is hoe het werkt. Kilometer na kilometer hebben we gereden. Genietend van de reusachtige besneeuwde bergen, van de fairytale canyon en blauwe meren met wilde paarden. ’s Ochtends kropen we ons tentje uit en genoten we van een pot koffie van het kampvuur wat nog na smeulde van de avond ervoor. Zoals ik al zei weet je niet waar je de volgende dag bent en ben je dus altijd een beetje op zoek. En zo vonden we een prachtig avontuur. We kwamen een man tegen die paarden verhuurde. Snel wat bagage overpakken en voor we het wisten zaten we op een paard en reden we de bergen in. Een rit van drie dagen, de eindbestemming wist niemand. Alleen de man die ons de weg wees. Als ik er nu aan terug denk is het een bizarre ervaring. Ik had nog nooit paardgereden, net als een groot ander gedeelte van de groep. Maar toch zat ik op mijn bruine paard, te doen alsof ik dit al jaren deed. Na een eerste nacht waarin we extreem goed verzorgd werden in een Yurt midden tussen de bergen gingen we verder. Nog steeds besef ik niet wat de eindbestemming was, maar na een lange en steile klim, te zien op de eerste panorama foto, kwamen we aan bij Son-Kul. Dat is een bevroren bergmeer op 3000 meter hoogte. Daar galoppeerden we met de paarden over een paadje naar de Yurts toe die voorverwarmd op ons wachtten.
Naast deze ervaring zou ik nog veel meer kunnen vertellen. Over spontaan dineren bij gastvrije gezinnen, uitgenodigd worden voor een vleesmarkt, van wakker worden tussen de canyons met een laagje ijs op je slaapzak en van eten bovenop een berg. Van dingen die je doet waarvan je van te voren nooit had gedacht dat je die ooit zou kunnen doen.
Misschien denkt u nu: ‘gaaf, maar waarom is dit van belang voor je onderzoek?’. Ik ga het u uitleggen. Het hele principe van serendipiteit is het vinden van iets onverwachts. In mijn hele onderzoek komt naar voren dat het ontzettend belangrijk is om je ogen open te houden, om gevoelig en om dankbaar te zijn. Net als de prinsen van Serendip. Deze reis, die toevallig is gebeurd, omdat een andere reis niet doorging, heeft mij zoveel gebracht! Want op deze reis stond alles in het teken van een onverwachte vondst. Vondsten die we deden omdat we gesprekken aan gingen met mensen en goed om ons heen keken. Deze reis is voor mij de perfecte uitwerking van het woordje serendipiteit in mijn eigen leven.
