‘De stress zit mij tot hier,’ zei hij en hij wees met een platte hand naar zijn keel. ‘Wat zeg ik, de stress groeit mij boven het hoofd!’
‘Wat is er dan gebeurd?’ vroeg de middelste. Het dorpshoofd zuchtte diep en zei: ‘Het gerucht gaat, en het is meer dan een gerucht, dat Drakir de driekoppige slang is losgebroken.’ ‘Drakir de driekoppige slang?’ vroeg de oudste prins en hij fronste het voorhoofd. ‘Dat is hem! Kennen jullie hem? Een eeuw geleden al hadden onze voorouders last van die verschrikkelijke slang. Het beest zaaide dood en verderf.
Iets waar ik tijdens mijn onderzoek veel tegen aan liep was het lerarentekort bij ons op school. Het voelt echt als een driekoppige slang, de drie prinsen hadden veel moeite om hem te overwinnen. Bij ons op school zorgde deze driekoppige slang ook voor veel ellende. Vooral vorig schooljaar (2023-2024) hadden we een standaard tekort aan leraren en vervanging. Dat zorgde ervoor dat groep 8 geen vaste leerkracht had. Het jaar daarvoor hadden we hetzelfde probleem op school. Zo’n tekort is voor niemand fijn, voor de leerlingen niet, maar ook voor de leerkrachten niet. Als er geen invallers beschikbaar waren moesten de kinderen van groep 8 verdeeld worden of probeerden we intern dingen te wisselen. Dat zorgde er voor dat ik vaak voor groep 8 moest. Ik had op maandag namelijk een nieuwe groep één. Die deed ik samen met een collega die onderwijsassistent is. Dat is natuurlijk ook al niet ideaal, want een onderwijsassistent zou niet 4 dagen voor de klas moeten staan. Als er op de maandag iemand nodig was voor groep 8, werd ik een klein beetje verplicht mijn groep achter te laten zodat een stagiaire of mijn andere collega daarvoor kon zodat ik voor groep 8 kon. Als ik zeg dat ik dat niet fijn vond dan is dat een understatement. Het zorgde bij mij voor enorm veel spanningen en stress. Ook als er in het weekend aan mij gevraagd werd om de maandag voor groep 8 te gaan ging ik echt met buikpijn naar bed.
Los van deze tekorten in de invalpool en bij ons op school waren er ook nog wel eens collega’s ziek. Deze gaten konden niet opgevuld worden door de invalpool en moesten we dus weer intern aan de slag met een oplossing. Het liefst wilden we de kinderen niet naar huis sturen, dus dan werden de kinderen vaak verdeeld over de groepen. Het is natuurlijk fijn om op deze manier met elkaar problemen op te lossen, maar het heeft bij mij gezorgd voor een onrustig jaar. Het liefst had ik meer tijd besteed aan mijn onderzoek. Ook denk ik dat mijn collega’s meer tijd en mogelijkheden hadden gezien om mee te denken of te participeren in mijn onderzoek als het niet zo’n onrustig jaar was geweest.
Toch is dat wel de realiteit van het onderwijs. Het is veranderlijk, je werkt met veel mensen. En tegelijkertijd is dat ook de charme van het vak.
