Welkom


Welkom bij mijn artistiek onderzoek voor de Meesterproef Master Kunsteducatie!


Mijn naam is Janneke Roijers, ik ben in 2000 afgestudeerd aan de Academie voor Beeldende kunsten in Maastricht, Visuele Communicatie met als specialisatie Video.

Na mijn afstuderen ben ik als freelancer aan de slag gegaan bij televisiezenders en productiemaatschappijen in diverse rollen, het meest heb ik gewerkt als video editor. Hiernaast gaf ik incidenteel video en animatie workshops aan jongeren, in de vooropleiding van de Kunstacademie en in amateurkunstcentra.

In 2013 behaalde ik mijn Bachelor Docent beeldende vorming bij Fontys Hogeschool voor de Kunsten in Tilburg. Sindsdien werk ik als docent Audiovisueel in het HBO en heb ik ook acht jaar in het VO en MBO gewerkt. Daarnaast heb ik het afgelopen jaar gewerkt als consulent filmeducatie bij Filmhub Zuid, onderdeel van Netwerk Filmeducatie.

 

In dit artistiek onderzoek ga ik aan de slag met een gegeven dat mij al een hele tijd bezig houd:

Ik zou mezelf filmkunstenaar of filmmaker kunnen noemen, echter is dit iets dat oncomfortabel aanvoelt doordat ik sinds mijn afstuderen aan de Kunstacademie alleen maar commercieel werk heb gemaakt. 

Ik ervaar een blokkade in creëren, een gebrek aan ruimte voor experiment en ik stel hoge eisen aan wat ik zou kunnen maken. 

In 2021 startte ik de Master Kunsteducatie met de wens om mij verder te ontwikkelen. In eerste instantie om in het HBO te kunnen blijven lesgeven, maar gaandeweg ontdekte ik dat ik weer filmisch werk wilde creëren.

Dit opnieuw beginnen ging niet vanzelf, ik merkte dat ik hoge verwachtingen had van de kwaliteit van mijn werk en een soort start-angst stak de kop op.

Voor mijn meesterproef besloot ik te onderzoeken waar deze blokkade vandaan komt en wat oefeningen kunnen zijn om hier mee om te gaan en misschien zelfs doorheen te breken.

 

Ik stelde mezelf een aantal vragen, zoals deze:

  • Als je te maken hebt aangeleerde kwaliteitsnormen door werk of educatie, kan je deze dan weer afleren om zonder verwachtingen te werken?
  • En op welke manier kan je filmisch werk maken waarmee je je kan uitdrukken en je eigenheid terug vinden?
  • Zou een Essayistische benadering helpen?
  • Hoe ben ik zo geworden, zit dit in mij of ben ik gecondtioneerd?

Ik heb de volgende hoofdvraag geformuleerd:

 

Op welke wijze kan het oefenen met filmische zelfportretten

bijdragen aan het loslaten van verwachtingen en conditionering

door educatie en werkveld? 

Om deze hoofdvraag te beantwoorden ben ik aan de slag gegaan met deze deelvragen:

Wat is een filmisch zelfportret?

Deze vragen beantwoord ik door literatuur, gesprekken met experts en de analyses van filmische oefeningen.

Hoe ik dat heb aangepakt is te lezen op de pagina methode.

Verder naar pagina: Methode

Wat zijn essayistische benaderingen van filmische creatie?

Met welke conditionering hebben we te maken bij filmische creatie

en educatie?

Wat is perfectionisme en welke invloed heeft het op filmisch creëren? 

Materialiteit

Gezicht


Schetsen


Voor mezelf creëren

Zelfportret

Nataliteit

Ik en mijn context

Reflectie

Geen publiek?

zelfacceptatie

illusie

 

Deze termen en woorden hebben mij doen meanderen maar ook sterk geholpen als een soort innerlijk kompas.

Gevoel

oncomfortabel

Imperfectie omarmen

Subjectiviteit

 

objectiviteit

Associatief

documentair

 

Film Essay

vorm

Structuren

Een mededeling

Filmisch beeld

naar buiten treden

vervreemding

Begrijpelijk

Toetsing

verwachtingen