Reflectie
Toen ik besloten had om mijn haar te laten kleuren/blonderen op weg naar het zilver, had ik al direct in mijn hoofd dat hier een videogedicht of portret aan zou moeten worden gewijd.
Maar ik zat daar maar in die stoel, zes uur lang heb ik bij de kapper gezeten. Wachtend. Wachtend. Wachtend. Starend naar mezelf. En dat ben ik gaan vastleggen.
De avond na de kapper ben ik met mijn auto in de modder en takken vast komen te zitten in het bos.
Resultaat: een losse voorbumper en dringend naar de wasstraat. Zodra mijn auto de wasstraat in rolde en de kleuren en sproeiers aangingen...wist ik dat ik dit beeld wilde verbinden met mijn eigen behandeling bij de kapper.
Kleur en ontbreken van kleur. Schoon wassen van verf, wegpoetsen van viezigheid, wegpoetsen van de realiteit?
Wat ook op de achtergrond meespeelt, terwijl ik naar mezelf staarde in de spiegel van de kapper, is het besef dat je haren verven ook een vorm van conditionering is. Ik was 19 toen een klasgenoot me attendeerde op mijn eerste witte haar. Ik besef dat de jaren dat ik niets voor mezelf gemaakt heb op filmisch gebied ook steevast elke 4 weken naar de kapper ging om mijn uitgroei bij te laten werken.
Twee keer eerder deed ik een poging om mijn grijze haar te accepteren, beide keren ben ik gezwicht voor negatieve meningen om mij heen. Waarom zou je je haar niet verven als er verf beschikbaar is? Ik link dit ineens aan: waarom zou je je beeld niet perfectioneren als de software er is?
Dit is een van de redenen waarom ik besluit om deze filmische oefening te monteren met de Capcut app op mijn telefoon, in plaats van beide opnames eerst naar mijn computer over te zetten.
Ik ken deze app totaal niet en merk dat ik per toeval de overlay functie ontdek. Maar ook dat het me niet lukt om in deze laag aanpassingen, zoals timing, te kunnen doen.
Staren en zien. Vormen en kleur. Alles door elkaar heen, ook het geluid.
Het zijn de structuren die me geboeid houden.En zo draait deze montage om dingen uit te proberendoor toeval en de controle loslaten .
Methode & Techniek
Werkwijze:
Fascinatie volgen, gebeurtenis vastleggen en deze verbinden met een andere gebeurtenis.
Uitgangspunt montage:
Beeld link door overlay
Natuurlijk geluid
Camera:
Telefoon
Editing:
Capcut op telefoon
Analyse
Wat werkte goed:
-
Ik vond het leuk om twee opnames die feitelijk niets met elkaar te maken hebben te combineren. Enkel mijn eigen associatie brengt ze bij elkaar.
Wat was een uitdaging:
-
Accepteren dat het er alleen maar lelijker van werd als ik er meer aan ging aanpassen.
-
Op een gegeven moment heb ik, voor mijn gevoel blind, geëxportreerd want het effect was iedere keer anders als ik de tijdlijn wilde afspelen.
Welke inzichten heb ik opgedaan:
-
Het is met de telefoon app niet mogelijk om frame nauwkeurig te werken, best irritant maar daarna bevrijdend om te kunnen schetsen.
-
Het exporteren voordat ik het gevoel had dat het af was, bevalt achteraf dus wel.
De tijdsdruk zou je kunnen gebruiken in een methode voor creatie om zo te voorkomen dat je te lang doorgaat, zoals bijvoorbeeld uitgelegd in een webinar over filmische varianten van Wicked Art Assignments. (Wicked Film Assignments: Zelf Maximaal Uitdagende Filmopdrachten Maken - Netwerk Filmeducatie, 2021) Ik neem dit mee voor als ik merk dat ik weer te lang blijf finetunen bij volgende oefeningen en ook neem ik het mee naar de methodes die ik formuleer voor de participanten.
De verbinding maken tussen twee, ogenschijnlijk niks met elkaar te maken hebbende, beelden brengt me terug bij wat filmmaker Elisabeth Brun zei tijdens een online symposium over essayfilm en andere filosofische benaderingen van film. (New Entanglements Announcement, 2022) Ze gaf daar een uitgebreide lezing over haar manier van essayeren en sloot deze af met: “Whatever you do, keep on experimenting, especially with images that don’t belong together!” (persoonlijke notitie op 2 december 2022)
Dit, samen met haar essayfilm, zorgde ervoor dat ik eindelijk de moed verzamelde om haar te benaderen voor een gesprek. En in dat gesprek benadrukt ze ook dat mijn achtergrond als editor juist een heel interessante blik kan werpen op het proces rondom montage, het ‘aan elkaar naaien’ van verschillende fragmenten is het waard om te onderzoeken. [21:04] Welke verbinding zie je, welke associatie heb jij alleen, wat is je rode draad?
Ik heb er nog een tijdje over getwijfeld of ik deze filmische oefening uit de reeks zou halen, of samenvoegen met de latere variant (nr 8) met deze beelden. Maar in het kader van onderzoekend naar processen kijken zou dat een vreemde keuze zijn. Ook deze stap is essentieel, ook deze minimale oefening heeft bijgedragen.
Bronnen
Gesprekken
Elisabeth Brun, 12 januari 2024
Websites
New Entanglements announcement. (2022). Research Catalogue. Geraadpleegd op 13 mei 2024, van https://www.researchcatalogue.net/portal/announcement?announcement=1821929
Wicked Film Assignments: zelf maximaal uitdagende filmopdrachten maken - Netwerk Filmeducatie (Door E. Heijnen). (2021). Filmeducatie.nl. Geraadpleegd op 7 oktober 2023, van https://filmeducatie.nl/inspiratie/wicked-film-assignments#
Verder naar oefening 6